Piosenka „The Liar” amerykańskiego zespołu punkrockowego Adolescents, pochodząca z ich drugiego albumu studyjnego Brats in Battalions wydanego w sierpniu 1987 roku, stanowi ostry i bezkompromisowy komentarz do polityki zagranicznej Stanów Zjednoczonych w erze prezydentury Ronalda Reagana. Nagrana latem 1986 roku, zaledwie kilka miesięcy po kluczowych wydarzeniach, do których nawiązuje, ukazuje głębokie rozczarowanie i gniew wobec ówczesnych władz.

Otwierające wersy – „Watch the skies light up Lybia tonight / Last whispers come bleeding from lips” – to bezpośrednie nawiązanie do operacji El Dorado Canyon, czyli amerykańskich nalotów na Libię 15 kwietnia 1986 roku. Ataki te, będące odwetem za zamach terrorystyczny w Berlinie Zachodnim, przypisywany Libii, polegały na zrzuceniu ponad 60 ton amunicji na cele wojskowe i rezydencję Muammara Kaddafiego w Trypolisie i Benghazi, co spowodowało ofiary cywilne, w tym członków rodziny Kaddafiego. Adolescents potępiają tę militarną interwencję, sugerując, że pod pretekstem siły wojskowej Libii skradziono wolność, porównując ją do „dziwek apokalipsy”, co podkreśla poczucie upodlenia i destrukcji.

Refren utworu, powtarzany z punkową furią, wyraża centralne przesłanie: „Reagen plays the liar – power's his desire, theres nothing for the world we can do! / Reagen plays the lyre – the flames are burning higher, while the world burns down around you!” Jest to brutalna krytyka Reagana jako kłamcy kierującego się żądzą władzy. Użycie słowa „lyre” zamiast „liar” w drugim wierszu refrenu może być celową grą słów, sugerującą, że Reagan manipuluje opinią publiczną niczym grajek na lirze, odwracając uwagę od prawdziwych problemów, podczas gdy świat pogrąża się w chaosie.

Dalsze zwrotki bezlitośnie obnażają hipokryzję władzy. Kiedy „They say they're telling us the honest truth, / Then they stab us in the back and lie to our face”, zespół piętnuje rozbieżność między oficjalną retoryką a rzeczywistymi działaniami polityków. Obietnice budowania „new free world” są demaskowane jako tworzenie „empire of a new master race”, co przywołuje mroczne skojarzenia z totalitaryzmem i imperializmem, sugerując dążenie do globalnej dominacji pod płaszczykiem wyzwolenia. Cynizm osiąga szczyt w słowach: „It's not our policy to kill civilians, / But it's to make the world safe for democracy...”, co bezpośrednio kontrastuje z doniesieniami o cywilnych ofiarach nalotów w Libii i obnaża fałsz argumentacji o "bezpieczeństwie dla demokracji". Frazę "The fact they're still lying while our children are dying / Only stands as proof of man's insanity" można interpretować jako uogólnioną krytykę wojny i konfliktu, gdzie życie ludzkie jest poświęcane dla politycznych celów.

W trzeciej zwrotce pojawia się kolejne wstrząsające odniesienie do wydarzeń z 1986 roku: „As the new master twists the nuclear screw, / He laughs as Kiev burns on the six o'clock news”. Jest to nawiązanie do katastrofy w Czarnobylu, która miała miejsce 26 kwietnia 1986 roku, zaledwie kilkanaście dni po nalotach na Libię. Elektrownia Czarnobylska znajdowała się około 100-130 km na północ od Kijowa, a wieści o pożarze i skażeniu wywołały masową panikę i spontaniczną ewakuację z miasta, pomimo początkowych prób bagatelizowania zagrożenia przez władze radzieckie. Zestawienie tego z „nowym panem” (Reaganem) śmiejącym się z tragedii Kijowa na wieczornych wiadomościach, choć Reagan nie był bezpośrednio odpowiedzialny za Czarnobyl, symbolizuje obojętność mocarstw na globalne cierpienie i cynizm polityki zimnowojennej, w której zagrożenie nuklearne było ciągle obecne. Wers „Do you wave the flag, can you support a man / Who'd rather arm the world than give it food” kwestionuje patriotyzm w obliczu militaryzmu i wyścigu zbrojeń, stawiając priorytety na dozbrajanie kosztem pomocy humanitarnej.

"The Liar" to klasyczny przykład punkowej pieśni protestu, która z energią i bezkompromisowością wyraża sprzeciw wobec polityki imperialnej, kłamstw władzy i ignorowania ludzkiego cierpienia. Utwór oddaje atmosferę strachu i rozczarowania, jaka panowała w społeczeństwie w obliczu zimnej wojny, zagrożenia nuklearnego i działań politycznych prowadzonych pod pozorem "demokracji", a w rzeczywistości podsycających konflikty. Piosenka pozostaje potężnym przypomnieniem o punkowym etosie kwestionowania autorytetów i głośnego wyrażania niezgody.