„L.A. Girl” zespołu The Adolescents to więcej niż tylko punkowy utwór; to manifest buntu, odrzucenia powierzchowności i obrony autentycznej sceny młodzieżowej z Orange County. Piosenka, wydana w 1981 roku na debiutanckim, samo-zatytułowanym albumie zespołu, szybko stała się hymnem dla młodych, niezadowolonych ludzi, którzy czuli się ignorowani i osądzani przez dominującą kulturę Los Angeles.

Tekst utworu wyraża jawną pogardę dla stereotypowej „dziewczyny z L.A.”, symbolizującej wszystko, co punkowcy z Orange County odrzucali – materializm, próżność i brak oryginalności. Zwroty takie jak „We don't really care if you say we're too young / We don't waste our time tanning in the sun” od razu ustalają ton, podkreślając niezależność zespołu i ich niechęć do konformizmu, a także do obsesji na punkcie wyglądu i trendów, często kojarzonych z kalifornijską kulturą plażową. Określenie „Spoiled rich brat you ain't so neat” dodatkowo uwypukla tę krytykę, celując w uprzywilejowaną, pozbawioną głębi postawę.

Refren, „L.A. girl, L.A. world / Don't tell us how to act / Don't tell us what to wear / L.A. girl, L.A. world / You didn't create our scene”, jest centralnym punktem przekazu. Jest to bezpośrednie wyzwanie rzucone establishmentowi L.A. i jego wpływowemu stylowi życia. Podkreśla, że scena punkowa, z której wywodzili się The Adolescents, miała swoje własne korzenie i wartości, niezwiązane z komercyjnym i mainstreamowym światem Los Angeles. Zespół The Adolescents, założony w Fullerton w hrabstwie Orange w 1979 roku, był integralną częścią wczesnego ruchu hardcore punkowego w południowej Kalifornii, obok takich grup jak Agent Orange i Social Distortion. Scena Orange County charakteryzowała się surową energią i gniewem, często wynikającym z trudnych warunków społecznych i poczucia wykluczenia.

Piosenka ta ma również głęboko osobisty kontekst. Wokalista Tony Cadena (znany również jako Tony Reflex) ujawnił w wywiadzie dla „Los Angeles Times”, że napisał tekst „L.A. Girl” jako „odpowiedź” na odrzucenie przez dziewczynę, która przeprowadziła się do Magnolia High School w Anaheim z Los Angeles po rozwodzie rodziców. Cadena był nią zauroczony, ale ona dała mu jasno do zrozumienia, że nie należał do jej świata. Czuł się jak „cichy, niezręczny i brzydki dzieciak”, i w odpowiedzi na to doświadczenie przelał swoje frustracje na papier, tworząc te ikoniczne słowa. Nazwał ten utwór również swoją „odpowiedzią” na piosenkę The Doors „L.A. Woman”, co świadczy o świadomym wejściu w dialog z ugruntowanymi narracjami na temat Los Angeles.

W dalszych zwrotkach utwór pogłębia krytykę: „Stuck in your world of dreams again / My life starts where your life ends / You've burned out your battery has died / If it wasnt for O.C. your scene wouldn't be alive”. Te linijki sugerują, że kultura L.A. jest oderwana od rzeczywistości, a jej energia jest sztuczna i wyczerpana. Kontrastuje ją z witalnością i autentycznością sceny Orange County (O.C.), która, według The Adolescents, podtrzymywała przy życiu szerszą scenę. Muzyka do utworu, skomponowana przez Franka Agnewa, zawiera wyraźne zmiany tempa, przechodząc od szybkiego, bezczelnego punka do wolniejszego, bardziej metalowego brzmienia, co stało się sonicznym znakiem rozpoznawczym dla wielu zespołów z Zachodniego Wybrzeża. Tony Cadena wspominał, że robili to, bo chcieli być „punkami z klasy średniej, ale połowa zespołu chciała też być jak Black Sabbath”.

Ostatnia zwrotka jest najbardziej bezpośrednia i agresywna w swojej dezaprobacie: „I'm bored of the sleasy make-up / You'd fuck any guy in town / Your life's a total mess-up / Why the hell do you hang around / L.A. girl you bring me down”. Te słowa wyrażają znużenie powierzchownością, promiskuityzmem i brakiem moralności, które zespół przypisywał stereotypowej „dziewczynie z L.A.”. Utwór kończy się powtórzeniem refrenu, wzmacniając przesłanie odrzucenia i deklaracji niezależności.

„L.A. Girl” stało się sztandarową piosenką The Adolescents, docenianą przez późniejsze zespoły punkowe i hardcore’owe, takie jak NOFX, The Offspring czy Rancid. Jego trwała popularność wynika z uniwersalnego tematu buntu młodych przeciwko narzucanym normom i poszukiwania własnej tożsamości w obliczu presji społecznej. Piosenka ta nie tylko definiuje scenę muzyczną Orange County z początku lat 80., ale także stanowi potężne świadectwo młodzieńczego niezadowolenia i autentyczności.