Interpretacja Psalm 150 - 2TM2,3

Piosenka „Psalm 150” autorstwa 2TM2,3 stanowi esencję twórczości tej charyzmatycznej polskiej supergrupy rockowej, której korzenie sięgają 1996 roku. Zespół, złożony z wybitnych muzyków polskiej sceny alternatywnej, takich jak Robert „Litza” Friedrich (Acid Drinkers), Tomasz „Budzy” Budzyński (Armia) czy Dariusz „Maleo” Malejonek (Houk), postawił sobie za cel przeniesienie biblijnych tekstów do współczesnego kontekstu muzyki rockowej, często wzbogaconej o elementy hardcore'u, folku czy reggae. „Psalm 150” to opus magnum tej filozofii, będący niemal dosłowną adaptacją ostatniego psalmu biblijnego, który jest niczym kulminacyjne wezwanie do uwielbienia. Utwór ten, zgodnie z informacją zawartą w artykule „BRAMOSFERA 2.0 #1: 2TM2,3 - „SVRSVM CORDA”” z czerwca 2024 roku, wieńczy album „Sursum Corda”, wydany 26 stycznia 2024 roku, gdzie został sformułowany jako „bardzo podniosły hymn z zaakcentowanym wykrzyknieniem „Alleluja!” po każdej zwrotce”. Wcześniej zespół nagrał szereg innych psalmów, które znalazły się na albumie „2Tm2,3” z 1999 roku, co świadczy o ich stałym zaangażowaniu w tę formę ekspresji artystycznej.

Tekst „Psalmu 150” jest przede wszystkim uniwersalnym manifestem uwielbienia, nie ograniczającym się do czasu czy miejsca. Rozpoczynające wersy – „Chwalcie Boga w Jego świętym przybytku / Chwalcie na wysokim firmamencie” – natychmiast rozszerzają przestrzeń sakralną. Bóg ma być chwalony nie tylko w świątyniach, ale w całym stworzeniu, od najbliższych, intymnych miejsc modlitwy po bezkresny firmament niebieski. To przesłanie zyskuje na znaczeniu w kontekście 2TM2,3, zespołu, który odważnie wprowadził sacrum do przestrzeni kojarzonej z alternatywą i sceną rockową, często postrzeganą jako „nieświęta”. Motywem przewodnim są „wielkie Jego dzieła” i „wzniosły majestat” – powody do uwielbienia są niepodważalne i wszechogarniające.

Centralne dla utworu jest powtarzające się, energetyczne „Allelu, Alleluja! / Allelu, Allelu”. Ta radosna, hebrajska aklamacja nie tylko spaja kompozycję, ale również podkreśla emocjonalny aspekt przesłania – to okrzyk zwycięstwa, radości i bezwarunkowego poddania się boskiej chwale. W kontekście rockowego brzmienia 2TM2,3, „Alleluja” przestaje być jedynie religijną formułą, a staje się potężnym, gardłowym wyrazem wiary, pełnym pasji i dynamicznej siły.

Najbardziej znacząca interpretacyjnie jest jednak lista instrumentów wymienionych w drugiej i trzeciej zwrotce. Oryginalny psalm odnosił się do instrumentów starożytnych. 2TM2,3 wplata w nią współczesne realia, śpiewając: „Chwalcie Go przy dźwięku donośnej trąby / Chwalcie Go na harfach i gitarach / Chwalcie bębenkami, chwalcie wśród tańców / Chwalcie Go na strunach i na fletach / Chwalcie Go przy wtórze dźwięcznych cymbałów / Chwalcie Go na cymbałach brzmiących”. Włączenie gitar obok trąb czy cymbałów to kluczowy gest artystyczny. Pokazuje on, że uwielbienie nie jest ograniczone do tradycyjnych form czy dźwięków. Każdy instrument, każda forma muzycznej ekspresji – od starożytnych harf po elektryczne gitary i perkusję – może stać się narzędziem do oddawania chwały. W wywiadzie dla Radia Lublin z marca 2024 roku, Robert „Litza” Friedrich wyjaśnił filozofię zespołu, mówiąc: „Muzyka, którą robiliśmy z zespołem 2Tm2,3 to była wypadkowa wspólnych doświadczeń. Najważniejsze, że mamy okazję się spotkać i podzielić wzajemnie jako Bracia z różnych wspólnot swoimi doświadczeniami. Są one dosyć podobne, jedziemy w ten sposób na jednym wózku – nie tylko PESELowo, ale także duchowo-życiowo”. To właśnie ta wspólnotowa, zróżnicowana perspektywa pozwala im na tak szerokie i otwarte podejście do muzycznego uwielbienia.

Księga Psalmów, z której czerpie zespół 2TM2,3, to niezwykle bogaty zbiór tekstów modlitewnych, poetyckich i pieśni, które przez tysiąclecia były źródłem inspiracji. Odwołując się do nich, zespół podkreśla ponadczasowość przekazu biblijnego, jednocześnie udowadniając, że słowa te wciąż mają moc przemawiać do współczesnego człowieka, nawet poprzez ostre, rockowe brzmienie. To, co w tradycyjnym ujęciu mogłoby wydawać się szokujące – połączenie Biblii z metalem i hardcorem – staje się w ich wykonaniu autentycznym wyrazem wiary. Jak zauważono w recenzji albumu „Sursum Corda” na łamach „Magazynu Perkusista” z lutego 2024 roku, „wokaliści nie markują, są pewni tego o czym śpiewają, więc mimo ciężkości i mocno skondensowanej całości, ma to bezwzględnie charakter afirmatywny. Dzięki temu album przekonuje do siebie”. W przypadku „Psalmu 150” ta afirmatywność jest szczególnie wyczuwalna w eksplozji dźwięku i energii, z jaką zespół podchodzi do chwalenia.

Piosenka kulminuje w wersach „Wszystko co żyje niech wielbi Pana / Chwalcie i wysławiajcie Boga!”. Jest to przesłanie o charakterze ekumenicznym i uniwersalnym, wzywające każdą żyjącą istotę do włączenia się w tę symfonię chwały. Nie ma tu miejsca na wykluczenie – każdy oddech, każde istnienie, każda forma życia ma swój udział w tym kosmicznym akcie uwielbienia. 2TM2,3, czerpiąc z biblijnego źródła i ubierając je w rockowe szaty, nie tylko przypomina o tym fundamentalnym wezwaniu, ale również czyni je żywym, namacalnym i porywającym, pokazując, że wiara i ekspresja artystyczna mogą współistnieć w niezwykle dynamiczny i inspirujący sposób. To odzwierciedla również historię zespołu, który od początku swojego istnienia zrzesza muzyków wywodzących się z różnych nurtów muzycznych, których połączyły wartości chrześcijańskie. W ten sposób „Psalm 150” w wykonaniu 2TM2,3 staje się hymnem wolności i radości w oddawaniu czci, otwartym na wszelkie formy ekspresji, która wypływa z głębi serca.