Utwór "Pogba" autorstwa Young Multi'ego to hymn triumfu, determinacji i walki z przeciwnościami, będący jednocześnie hołdem dla materialnego sukcesu, który artysta postrzega jako remedium na dawne troski i świadectwo swojej ciężkiej pracy. Cała piosenka emanuje pewnością siebie i dążeniem do udowodnienia swojej wartości zarówno sobie, jak i sceptykom.

Refren rozpoczyna się od deklaracji: "Moje smutki leczy forsa". To kluczowy motyw, który przewija się przez cały utwór, podkreślając rolę pieniędzy nie tylko jako symbolu statusu, ale przede wszystkim jako środka do osiągnięcia spokoju ducha i spełnienia. Multi zastanawia się, ile to jeszcze potrwa, co może sugerować niepokój związany z ulotnością sukcesu lub po prostu nieustające dążenie do dalszego rozwoju. Centralnym punktem refrenu jest porównanie do piłkarza Paula Pogby, wyrażone słowami: "Chcę sukcesów w życiu tak, jak Pogba". Pogba, znany z dynamicznej gry, kontrowersji wokół jego transferów i zarobków, a także z rozpoznawalnego stylu, stał się symbolem sukcesu sportowego i finansowego w świecie piłki nożnej. Multi utożsamia się z tą ambicją, dążąc do podobnego splendoru i rozpoznawalności. W refrenie pojawia się również wyraźne odrzucenie krytyków: "Znikaj typie, no bo jesteś kłoda". To bezpardonowe odcięcie się od tych, którzy próbują go spowolnić lub zniechęcić. Zwrot "Dzisiaj tańczę znowu tak, jak Koda" (lub "Kodak" w innych powtórzeniach refrenu) jest odniesieniem do pewności siebie i celebracji sukcesu, prawdopodobnie nawiązując do rapera Kodak Blacka, znanego ze swojego charakterystycznego stylu i ruchów tanecznych, takich jak "Milly Rock". Stwierdzenia typu "Znowu słyszę, żebym już się poddał / Że nie sprostam, aż się typom cieszy tutaj morda / Czuje jakby to już była wojna" dobitnie ukazują poczucie ciągłej walki i presji ze strony otoczenia, które czeka na jego potknięcie.

W pierwszej zwrotce Young Multi powraca do motywu pieniędzy, wizualizując luksus: "Na nadgarstku ma być Dziadek Mróz, ej", co jest slangowym określeniem na drogi, "ośnieżony" diamentami zegarek. Kontrastuje swoje obecne życie z przeszłością, w której "kiedyś nie miałem nic!", podkreślając swoją drogę od zera do sukcesu. To świadectwo jego ciężkiej pracy: "A pomimo tego robiłem co trzeba by wejść na ten szczyt". Odcina się od konformizmu słowami: "Pierdolę stery nie trzymam się lin", co pokazuje jego niezależność i podążanie własną ścieżką. Wers "Między dredami na głowie Supreme" odnosi się do prestiżowej marki odzieżowej, symbolizującej jego status i aspiracje modowe. Porównanie do leanu jako czynnika spowalniającego: "Zamulasz mnie, jakbym zażywał lean" (narkotyk będący syropem na kaszel z kodeiną), służy do zilustrowania nudy i braku wartości w towarzystwie jego krytyków. Wyraża też fascynację amerykańską kulturą hip-hopową: "Zza oceanu stylówa bo to nie Berlin, to nie Berlin", dystansując się od lokalnych trendów.

Kolejna część tekstu wzmacnia ten przekaz. Przegrywy się ciągle tu bawią w doradców – Multi z pogardą odnosi się do tych, którzy, nie osiągając własnych sukcesów, próbują narzucać mu swoje wizje. Jego Pierdolę rady, po swojemu chciałem zrobić coś to deklaracja artystycznej i życiowej autonomii. Podkreśla różnicę między swoim poświęceniem a życiem innych: "Ty na imprezach, ja robiłem krok, zrobiłem coś".

Druga zwrotka rozwija narrację o sukcesie i reakcjach otoczenia. Multi odnosi się do nagłego wzrostu popularności, ironicznie wspominając, że z gierek zrobił takie show, co jest bezpośrednim nawiązaniem do jego początków jako youtubera i gracza. To przejście od świata gier do rapu, początkowo odbierane z niedowierzaniem i krytyką, stanowi teraz źródło jego dumy i dowód na jego wszechstronność. Stwierdza, że Przez dwa lata było cicho, wtedy mnie nienawidzili, teraz siedzą cicho, co doskonale oddaje jego triumf nad hejterami, którzy zamilkli w obliczu jego osiągnięć. Brutalne wersy typu "To nie jest hip hop, ciągle o tym płaczesz, możesz zostać moją dziwką" to bezpośrednia odpowiedź na zarzuty "prawilniaków" z hip-hopowej sceny, którzy często kwestionowali jego autentyczność lub przynależność do gatunku. Multi deklaruje: "Multi to przyszłość, zarobie milion, wydam na buty, będzie im przykro", co jest zapowiedzią dalszych sukcesów i ostatecznym zadośćuczynieniem wobec tych, którzy w niego nie wierzyli. Tekst wskazuje na uniwersalność jego muzyki: "buja się do niej nawet gość głuchy", co sugeruje, że jego muzyka jest tak chwytliwa i ma taką energię, że trafia do każdego.

W ostatnich fragmentach piosenki Multi ukazuje bardziej osobiste motywacje stojące za jego dążeniem do bogactwa. "Jedyne co chciałem to ciuchy z sieciówki zamienić na Fendi" to obraz aspiracji do luksusu, ale zaraz potem dodaje: "Pomóc rodzicom by tacie skończyły się w końcu problemy". Ten fragment jest bardzo istotny, ponieważ ukazuje, że jego pogoń za pieniędzmi nie jest jedynie próżnością, ale wynika także z głębokiej troski o rodzinę i chęci zapewnienia im bezpieczeństwa. To wyjawienie osobistej motywacji nadaje piosence dodatkową głębię i autentyczność. Na koniec, Multi ponownie odrzuca etykietę "bananem" (czyli osoby uprzywilejowanej, z zamożnej rodziny), podkreślając: "Suko spłaciłem problemy i życie wygrałem". To ostateczne, triumfalne podsumowanie jego drogi od trudności do sukcesu, podkreślające, że jego osiągnięcia są rezultatem własnego wysiłku i pokonania przeciwności losu, a nie łatwego startu.

„Pogba” to zatem nie tylko utwór o pieniądzach, ale przede wszystkim o drodze do spełnienia marzeń, niezależności w działaniu i walce z ludźmi, którzy wątpili w młodego artystę. Young Multi konsekwentnie buduje w nim wizerunek osoby, która, mimo presji i krytyki, osiągnęła sukces na własnych zasadach, inspirując się postaciami takimi jak Paul Pogba, by w końcu stać się własnym symbolem zwycięstwa.