„Teardrops” autorstwa Womack & Womack to ponadczasowy utwór, który z mistrzostwem łączy pulsujący groove z głębokim, rozdzierającym serce smutkiem. Wydany 5 sierpnia 1988 roku jako pierwszy singiel z ich czwartego albumu studyjnego, „Conscience”, utwór ten stał się wizytówką duetu, choć w ich ojczystych Stanach Zjednoczonych nie odniósł sukcesu na listach przebojów, za to podbił serca słuchaczy w Wielkiej Brytanii i kilku krajach europejskich, a także w Australii i Nowej Zelandii, osiągając nawet pierwsze miejsca w Holandii, Belgii i Nowej Zelandii. Billboard w 2023 roku umieścił go na 83. miejscu listy „The 100 Best Pop Songs Never to Hit the Hot 100”, nazywając go „jednym z oryginalnych klasyków płaczu na parkiecie”.
Tekst piosenki, napisany przez małżeński duet Cecila i Lindę Womack, pod pseudonimem Dr. Rue & The Gypsy Wave Banner, opowiada historię kobiety, która popełniła błąd w związku – była niewierna i straciła miłość swojego życia. Jej żal jest wszechobecny, a każde doświadczenie przypomina jej o utraconej relacji. Słowa takie jak „Whenever I hear goodbyes, remind me baby of you / I break down and cry, next time I'll be true, yeah” doskonale oddają ten ból i obietnicę poprawy. Podkreślają, że przeszłe decyzje, określane jako „crazy chance”, doprowadziły do złamanego serca.
Narratorka próbuje uciec od swojego smutku, wychodząc na miasto, pudrując twarz w „powder room” i tańcząc na parkiecie. Jednak to daremne – wszystko, co słyszy i widzi, od pożegnań, przez kroki na parkiecie, które niegdyś należały do jej ukochanego, po szepty zakochanych par, przywołuje wspomnienia tego, co miała i bezpowrotnie straciła. Kulminacja emocjonalnej mocy utworu następuje w fragmencie, gdzie piosenkarka przyznaje: „And the music don't feel like it did when I felt it with you / Nothing that I do or feel ever feels like I felt it with you”. To wyznanie podkreśla nie tylko utratę ukochanej osoby, ale także utratę zdolności do pełnego odczuwania radości i przyjemności bez niej. Muzyka, która kiedyś łączyła ich, teraz tylko pogłębia poczucie pustki.
„Teardrops” to klasyczny przykład piosenki z podgatunku „crying-on-the-dancefloor”, gdzie pomimo szybkiego tempa i tanecznego rytmu, teksty są przesiąknięte smutkiem i żalem. Ta specyficzna mieszanka melancholii i optymistycznego brzmienia sprawia, że utwór jest zarówno chwytliwy, jak i głęboko poruszający. Linda Womack, córka legendarnego Sama Cooke'a, i Cecil Womack, młodszy brat Bobby'ego Womacka, byli uznanymi autorami tekstów dla wielu artystów, zanim sami osiągnęli sukces jako duet. Ich własne, często zawiłe doświadczenia życiowe, w tym skomplikowane powiązania rodzinne i romanse, z pewnością wpłynęły na głębię i autentyczność ich twórczości, czyniąc ich ekspertami w uchwytywaniu prób i udręk miłości.
W teledysku do „Teardrops” Womack & Womack, wraz z muzykami studyjnymi i wokalistkami wspierającymi, nagrywają piosenkę w studiu, a Linda Womack nosi okulary przeciwsłoneczne przez cały występ, co dodaje jej tajemniczości i pewności siebie. Mimo że teledysk nie ma konkretnej fabuły, oddaje autentyczny, „funky, disco-dance-energy-video” nastrój, prezentując artystów w ich naturalnym środowisku.
Trwały wpływ „Teardrops” potwierdzają liczne covery artystów takich jak Elton John i K.D. Lang, Lovestation, Sugababes, The xx, Joss Stone, a nawet Cliff Richard i Candi Staton. Każda z tych interpretacji na nowo udowadnia uniwersalność przesłania utworu o stracie, żalu i niegasnącej nadziei na odkupienie. To piosenka, która pozwala nam tańczyć przez ból, przekształcając łzy w rytm i udowadniając, że można płakać i kołysać się jednocześnie.