Interpretacja Everybody Knows - Concrete Blonde

Interpretacja utworu "Everybody Knows" w wykonaniu Concrete Blonde to podróż w głąb sarkazmu, rozczarowania i gorzkiej świadomości ukrytej pod pozorem powszechnego "wiedzenia". Piosenka, będąca coverem klasyka Leonarda Cohena, w ujęciu Johnette Napolitano zyskuje nową warstwę emocjonalną, stając się hymnem dla pokolenia, które widzi przez fasadę.

Utwór otwiera się serią ponurych, lecz uniwersalnych obserwacji: "Everybody knows that the dice are loaded / Everybody rolls with their fingers crossed / Everybody knows that the war is over / Everybody knows that the good guys lost". Te wersy natychmiast wprowadzają w atmosferę cynizmu – każdy zdaje sobie sprawę, że gra jest ustawiona, wyniki przesądzone, a sprawiedliwość to mrzonka. Odniesienie do "wojny" i "przegranej dobrych" może symbolizować zarówno konkretne konflikty polityczne czy społeczne, jak i szerszą utratę nadziei na lepszy świat. Wers "the poor stay poor and the rich get rich" to bezpośredni komentarz do nierówności ekonomicznych, który pozostaje boleśnie aktualny.

Refren "That's how it goes / Everybody knows" pełni rolę mantry, podkreślając beznadziejną akceptację tego stanu rzeczy. Ta powtarzalność nie jest pocieszająca, lecz stanowi raczej gorzkie potwierdzenie, że nikt nie jest naiwny – wszyscy widzą problemy, ale nikt nie ma siły, by je zmienić.

Kolejne zwrotki pogłębiają poczucie rozpadu: "Everybody knows that the boat is sinking / Everybody knows that the captain lied". Te metaforyczne obrazy tonącego statku i kłamliwego kapitana doskonale oddają kryzys zaufania do przywódców i instytucji. Uczucie "broken feeling / Like their Momma or there dog just died" to przejmujący opis osobistego cierpienia i utraty, które wynikają z tej wszechobecnej rezygnacji i poczucia beznadziei. Ludzie, z "rękoma w kieszeniach", pragną "box of chocolates / and a long stem rose" – symboli prostej przyjemności i ucieczki od trudnej rzeczywistości. Jest to wyraz pasywności i apatii wobec świata, który wydaje się poza ich kontrolą.

Wersja Concrete Blonde, nagrana na potrzeby ścieżki dźwiękowej do filmu "Pump Up the Volume" z 1990 roku, zyskała dużą popularność, docierając do 20. miejsca na liście Billboard Modern Rock Tracks. Film, opowiadający o nastoletnim DJ-u pirackiego radia walczącym z systemem, idealnie rezonował z buntowniczym i rozczarowanym tonem piosenki. O ile oryginalna wersja Cohena jest bardziej melancholijna i oparta na syntezatorach, o tyle interpretacja Concrete Blonde, z charakterystycznym, mocnym wokalem Johnette Napolitano i rockowym brzmieniem, nadaje utworowi większej surowości i bezpośredniości. To właśnie ten dynamiczny wokal sprawia, że piosenka brzmi jak krzyk oburzenia, a nie tylko rezygnacji.

Ostatnia część tekstu, początkowo wydająca się bardziej osobista, nadal odzwierciedla ogólny moralny upadek. Wersy takie jak "Everybody knows that you live forever / When you had a line or two" mogą być ciemnym komentarzem do użycia narkotyków jako formy ucieczki lub dążenia do (złudnej) nieśmiertelności. "Old black Joe still pickin' cotton" to bolesne przypomnienie o trwałym rasizmie i niesprawiedliwości społecznej, które pomimo upływu lat wciąż pozostają nierozwiązane.

Finałowe wersy, dotyczące "miłości", "wierności" i "dyskrecji" ("So many people you had to meet / without your clothes"), wprowadzają gorzkie oskarżenie o osobistą zdradę, która odzwierciedla szerszy upadek moralny. Sugerują, że nawet w najbardziej intymnych relacjach kłamstwo i pozory są powszechne, a wszyscy "wiedzą", ale milczą. Wersja Concrete Blonde wciąż nosi piętno oryginalnego, "gorzko pesymistycznego" i "ponurego proroctwa" Cohena, ale przesiąka dodatkowo energią i złością, która doskonale oddaje ducha końca XX wieku i powszechnego rozczarowania. Piosenka, choć ma już lata, wciąż uderza aktualnością, bo jak śpiewa Johnette, "Everybody knows, that's how it goes".