Interpretacja Wszystko to co mam - Wilki

Piosenka "Wszystko to co mam" zespołu Wilki to jeden z tych utworów, które choć proste w swojej budowie i przekazie, trafiają w sedno ludzkich doświadczeń i emocji. Pochodzi ona z drugiego albumu zespołu, zatytułowanego Przedmieścia, wydanego w 1993 roku. Ten krążek, często uważany przez fanów za najbardziej klasyczny i dojrzały w dorobku grupy, różnił się brzmieniem od debiutu, oferując więcej energii i gitarowego grania, choć nie brakowało na nim również spokojnych ballad. Robert Gawliński jest autorem zarówno muzyki, jak i tekstu tego utworu.

Tekst "Wszystko to co mam" jest swoistym manifestem dojrzałej miłości i partnerstwa, wolnym od młodzieńczego idealizmu, a jednocześnie przepełnionym głębokim zaangażowaniem. Podmiot liryczny nie składa obietnic "na zawsze i na wieczność", ponieważ zdaje sobie sprawę z ulotności życia i nieprzewidywalności przyszłości ("Nie pytaj mnie jak będzie nam bo nie wiem, / Gdy przyjdzie nam przez życie iść"). Ta szczerość i realizm dodają jego deklaracji autentyczności i wagi. To nie jest puste słowo, lecz świadome zobowiązanie, które uznaje zmienność losu, ale podkreśla niezachwianą wolę dzielenia się wszystkim, co ma.

Kluczowe jest powtarzające się zapewnienie: "Lecz wszystko co mam, podzielę się z Tobą tym". To "wszystko" nie odnosi się jedynie do dóbr materialnych, lecz przede wszystkim do całego wewnętrznego świata, doświadczeń, emocji, pragnień i marzeń. Jest to obietnica bezgranicznego otwarcia się na drugą osobę, dzielenia się każdą chwilą – zarówno tą dobrą, jak i złą. Wskazują na to wersy: "Dopóki będą iskrzyć w nas pragnienia, / Nim starość zetrze je na pył". To podkreśla, że miłość i zaangażowanie są żywe w teraz, w intensywności chwili, zanim czas nieuchronnie odciśnie swoje piętno. To swoista pochwała czerpania z życia garściami, dopóki jest ono pełne iskier i energii.

Refren jest hymnem na cześć pełni przeżyć i ich trwałego wpływu na człowieka: "Niech wieje wiatr, naszych dni, / Niech wszystko ma smak, słonej krwi, / I każdy dzień, dobry czy zły, / Zostanie gdzieś w nas, / Na zawsze na serca dnie...". "Słona krew" to potężna metafora, która może symbolizować zarówno cierpienie, ból, trud, jak i autentyczność, pot, łzy, a nawet pasję i walkę. Akceptacja, że życie składa się zarówno z chwil dobrych, jak i złych, a każda z nich kształtuje i wzbogaca wewnętrzny świat, jest tu fundamentalna. Ważne jest to, że żadne doświadczenie nie jest stracone – wszystko zostaje "na serca dnie", tworząc wspólne dziedzictwo i fundament relacji. Robert Gawliński w wywiadach często podkreśla, że jest człowiekiem mocno refleksyjnym, zwłaszcza z wiekiem, co znajduje odzwierciedlenie w jego tekstach. To dążenie do komentowania "tego, co jest w sercu i w duszy człowieka", zamiast odwoływania się do bieżącej "szalonej polskiej rzeczywistości", jest charakterystyczne dla jego twórczości.

Ciekawostką jest, że Wilki w latach 90. były jednym z kluczowych zespołów na polskiej scenie rockowej, obok Hey czy T.Love. Choć piosenka "Wszystko to co mam" nie jest tak często wymieniana jak "Son of the Blue Sky", "Eli Lama Sabachtani" czy "Baśka", to jej głębia emocjonalna i poetyckie ujęcie tematu miłości sprawiają, że pozostaje ważnym elementem dyskografii zespołu. Robert Gawliński, będąc autorem wszystkich kompozycji i tekstów na debiutanckiej płycie Wilków, kontynuował tę rolę również przy Przedmieściach, co czyni jego twórczość spójną i osobistą.

Utwór "Wszystko to co mam" to esencja romantyzmu dojrzałego, który nie boi się mierzyć z kruchością istnienia, lecz w niej odnajduje siłę do jeszcze większego zaangażowania. To piosenka o tym, że prawdziwa bliskość rodzi się z odwagi bycia w pełni obecnym, z akceptacji wszystkich barw życia, a także z wierności wspólnym pragnieniom i marzeniom, które są iskrą napędzającą wspólną drogę. Gawliński, artysta o silnej tożsamości, zawsze stawiał na autentyczność, co przekłada się na uniwersalność przesłania utworu. Jest to dowód na to, że nawet w niepewności przyszłości, dzielenie się tym, co najcenniejsze – swoim wnętrzem – pozostaje największą wartością.