„Glæpi” to utwór islandzkiego duetu Væb, składającego się z braci Hálfdána Helgiego Matthíassona i Matthíasa Davíða Matthíassona. Duet, założony w 2022 roku, szybko zdobył rozpoznawalność dzięki swojej energetycznej mieszance muzyki elektronicznej, hip-hopu i electropopu. Piosenka „Glæpi” pochodzi z ich debiutanckiego albumu „Væb tékk”, wydanego we wrześniu 2022 roku. Utwór, choć nie jest ich najbardziej znanym (to miano przypada późniejszym propozycjom eurowizyjnym „Bíómynd” i „Róa”), stanowi doskonałe wprowadzenie do ich charakterystycznego, autoironicznego i nonszalanckiego stylu.

Początek piosenki maluje obraz współczesnego życia, gdzie prozaiczna czynność logowania się na Instagramie w celu zrobienia zdjęcia zderza się z niespodziewaną i nieco absurdalną rzeczywistością: „Ég logga inná Insta að taka mynd / Fyrir framan mig er gömul kind” (Loguję się na Insta, by zrobić zdjęcie / Przede mną jest stara owca). To natychmiastowe zderzenie nowoczesności z wiejską sielanką, być może symbolizujące powierzchowność mediów społecznościowych w kontraście do surowej, niezmiennej rzeczywistości. Kolejne wersy dodają temu obrazowi nutę czarnego humoru i przekory: „Eins gott að hún sé lokuð inní grind / Því að Jesús sagði að það væri synd” (Dobrze, że jest zamknięta w zagrodzie / Bo Jezus powiedział, że to grzech). Ta z pozoru niewinna obserwacja szybko nabiera podwójnego dna, sugerując skrywane, transgresyjne myśli pod maską codzienności, a odniesienie do grzechu jest celowo przewrotne i dwuznaczne.

W dalszej części pierwszej zwrotki podmiot liryczny pogłębia poczucie zagubienia i niezgodności: „Er að reyna að synda er ekki syndur / Í sjónum eru straumar ég er blindur / Væri í úlpu ef það væri vindur / Þeir reyna að leita að mér en ég er týndur” (Staram się płynąć, nie jestem grzesznikiem / W morzu są prądy, ja jestem ślepy / Byłbym w kurtce, gdyby wiał wiatr / Próbują mnie szukać, ale ja jestem zagubiony). Metafora pływania, która brzmi podobnie do „grzeszyć” (synda to płynąć, synd to grzech), podkreśla walkę z prądami życia, poczucie bycia ślepym na otoczenie lub celowe unikanie zrozumienia. To portret osoby, która czuje się zagubiona, a może nawet celowo ukrywa się przed światem, zrzucając maskę pozornej cyfrowej obecności.

Refren jest sednem tożsamości Væb i deklaracją ich artystycznego credo: „Ég stunda glæpi, þú veist ég væbi” (Praktykuję występki/przestępstwa, wiesz, że mam "vibe"). Słowo „glæpi” (zbrodnie, występki, psoty) jest kluczowe, a „væbi” to oczywista gra słów z nazwą zespołu (Væb, wymawiane jako „vibe”) oraz angielskim słowem oznaczającym nastrój, atmosferę. To oświadczenie o artystycznej tożsamości, która flirtuje z przekraczaniem norm, z lekkomyślnością i specyficzną energią. Podmiot liryczny jest „artý” (artystyczny) i idzie na „partý” (imprezę) z „smá nammi til að nartý” (trochę słodyczy do podjadania), co maluje obraz młodzieńczego, hedonistycznego, ale zarazem twórczego i samoświadomego stylu życia. Podjadanie „słodyczy” może symbolizować drobne, niewinne występki, a nie poważne uzależnienia. Pragnienie, by ludzie „æpi” (krzyczeli) i „fá sér sæti” (zajęli miejsca), to jawna chęć wywołania reakcji, zwrócenia na siebie uwagi i zaproszenia publiczności do uczestnictwa w ich „show”.

W drugiej zwrotce artysta ironicznie określa się jako „bófi, gamli Nóri” (łotr, stary Noe) – zderzenie bycia łotrem z biblijną postacią ocalenia dodaje warstwę autoironii. Opisuje się jako „Púlla upp á kassabíl, með basic rapp flowi” (Podjeżdżam w furgonetce, z podstawowym rap flowem), co świadczy o pokorze i samoświadomości, odrzucając pretensjonalność na rzecz surowości i autentyczności. Jest to ukłon w stronę korzeni hip-hopu. Koncepcja pójścia „útá sjó, tek annað show” (w morze, gram kolejny występ) umacnia motyw ciągłego ruchu, poszukiwania nowych wrażeń i nieustannego występowania. Podkreśla również hipnotyzujący wpływ na publiczność: „Þessar bitches eru að horfa á mig, þær fá aldrei nóg” (Te suki na mnie patrzą, nigdy nie mają dość).

Końcowe wersy zwrotki są intrygujące: „Ég kem alltaf heim til mín / Angandi eins og brennivín / Svara aldrei, leave á seen / Skúra, skrúbba, keep it clean” (Zawsze wracam do domu / Pachnący jak brennivín / Nigdy nie odpowiadam, zostawiam na „seen” / Szoruję, szoruję, dbam o czystość). Powrót do domu „pachnący jak brennivín” (słynny islandzki alkohol) to obraz beztroski po imprezie. „Svara aldrei, leave á seen” to odniesienie do współczesnej komunikacji i postawy niedostępności lub obojętności. Kluczowe jest powtarzane i z ironią wypowiadane „Skúra, skrúbba, keep it clean” (Szoruję, szoruję, utrzymuję w czystości). W kontekście „glæpi” i zapachu alkoholu, to „utrzymanie czystości” jest ewidentnie performatywne, niemal cyniczne. Chodzi o zacieranie śladów, zachowanie fasady, podczas gdy pod spodem wciąż kryje się „niegrzeczne” ja.

Outro piosenki, z krótką wstawką „Jú jú, það hljómaði bara vel, slökkva á mér” (Tak tak, to brzmiało dobrze, wyłącz mnie), jest niczym nonszalanckie zakończenie występu, meta-komentarz, który podkreśla lekkość i beztroskie podejście duetu Væb do swojej twórczości. Cały utwór to manifest młodzieńczego buntu, eksploracji tożsamości w obliczu cyfrowej rzeczywistości i akceptacji własnej, nieco psotnej „vibe’y”, wszystko podane w typowym dla Væb, świeżym i energetycznym hip-hopowo-elektronicznym stylu.