Interpretacja We Lost The Summer (날씨를 잃어버렸어) - TXT

Piosenka „We Lost The Summer (날씨를 잃어버렸어)” autorstwa TXT to poruszająca i niezwykle trafna opowieść o doświadczeniach młodych ludzi w obliczu pandemii COVID-19. Utwór, wydany na ich mini-albumie „Minisode1: Blue Hour” w 2020 roku, doskonale oddaje poczucie zagubienia, izolacji i tęsknoty za utraconą normalnością, z jaką zmagali się nastolatkowie na całym świecie. Jak zauważył członek grupy Beomgyu, TXT chciało opowiedzieć historię, którą tylko oni mogli opowiedzieć w tamtym momencie, historię relatywną dla młodzieży. Taehyun dodał, że piosenka opisuje świat nastolatków, który całkowicie się zmienił przez pandemię, podkreślając, że to historia o wszystkich żyjących w tej generacji.

Inspiracją do powstania „We Lost The Summer” był utwór „Arcade” Han’s Band z 1988 roku, który oferował ukojenie Koreańczykom podczas kryzysu finansowego. TXT pragnęło, aby ich piosenka niosła podobne poczucie komfortu i nadziei w trudnych czasach pandemii. Liryka piosenki, której współtwórcą jest również brytyjska piosenkarka i autorka tekstów Charli XCX, wnikliwie odzwierciedla codzienne życie w odmienionej rzeczywistości.

Już od pierwszych wersów, „We lost the summer / biegnące buty piłkarskie / głośne, gorące chwile z tobą / moje słuchawki, których potajemnie słuchaliśmy / teraz jestem w nich sam / popularna piosenka / klasowy koncert, ale teraz” – piosenka ustanawia ton nostalgii za beztroskimi chwilami, które zostały brutalnie przerwane. Metafora „utraconego zachodu słońca” (We lost the sunset) i zdanie „teraz nie wiem, co robić” doskonale oddają dezorientację i bezsilność w obliczu nagłych zmian.

Tekst rozwija się, ukazując przetrąconą rutynę i poczucie zastoju. „Za pierwszym dniem w moim kalendarzu / niezliczone pierwsze dni / w wieczór niekończącego się 1 marca / zostałem sam”. W Korei 1 marca to początek roku szkolnego, symbolizujący nowe początki i spotkania. „Niekończący się 1 marca” symbolizuje czas, który zatrzymał się w miejscu, gdzie każdy dzień jest taki sam, a oczekiwane doświadczenia są ciągle przesuwane lub całkowicie utracone. Soobin, lider grupy, wyraził żal z powodu niemożności spotkania się z fanami i wykonania dla nich muzyki osobiście.

W dalszej części piosenki pojawiają się bardziej konkretne obrazy pandemii: „Mój White Day już zmarnowany / nadal chory z miłości, bez szczepionki / nasz zegar stracił pogodę / utknął w zimie”. White Day to japońskie i koreańskie święto podobne do Walentynek, a jego zmarnowanie symbolizuje utracone romanse i społeczne interakcje. Zwrot „nasz zegar stracił pogodę, utknął w zimie” to mocna metafora zamrożonego czasu, metafora permanentnego stanu izolacji i zimna emocjonalnego. Beomgyu wskazał te właśnie słowa jako jego ulubioną część tekstu, podkreślając, jak dobrze wyrażają one ówczesne czasy i nadzieję na poprawę sytuacji.

Refren wyraża główny temat utworu: „Bo straciliśmy lato / kiedy straciliśmy siebie nawzajem / oddaj mi moją porę roku / Och, wszystko odeszło / Wieczna zima / Teraz po prostu tęsknię za tobą / oddaj nam nas samych / Och, wszystko odeszło / Straciliśmy lato”. Lato symbolizuje młodość, wolność, radość i wspólne chwile z przyjaciółmi, a jego utrata jest synonimem utraty tych bezcennych doświadczeń. Pragnienie „oddania pory roku” to nic innego jak tęsknota za powrotem do normalności, za możliwością bycia razem bez przeszkód.

Poczucie upływającego czasu, który jednak nie przynosi zmian, jest również mocno zaakcentowane: „Dzień, dwa, tydzień / potem miesiąc, rok / idę sam / te niezgrabne kroki w miejscu”. Czas mija, ale życie pozostaje w zawieszeniu, a bezcelowe „kroki w miejscu” podkreślają frustrację i brak progresu. „Tydzień jak koszmar / potem miesiąc, rok / Chcę znowu zobaczyć / nasze lśniące lato”. Te wersy rezonują z doświadczeniami milionów młodych ludzi, dla których każdy dzień wydawał się taki sam, a perspektywa końca izolacji była odległa i niepewna.

W tekście pojawiają się również bezpośrednie odniesienia do rzeczywistości pandemicznej: „Drzwi kawiarni, do której chodziłem / są mocno zamknięte i jak / ukrywam westchnienie / za moją ciasną maską, tu zostaję / Nie lubię mojej bezwyrazowej twarzy”. Te obrazy zamkniętych przestrzeni publicznych, noszenia masek i poczucia ukrycia własnych emocji są uniwersalnym symbolem tamtego okresu. Wideo do piosenki „We Lost The Summer” dodatkowo wzmacnia te motywy, ukazując członków TXT w izolacji, łączących się za pośrednictwem ekranów i wirtualnie spotykających się, a następnie w końcu spotykających się osobiście, gdy nadchodzi zima, co odzwierciedla nową rzeczywistość cyfrowych relacji.

„Ty byłeś moim zachodem słońca / Chcę, żeby to się udało” – ten osobisty zwrot sugeruje utratę bliskiej osoby lub utratę bliskich relacji, które również ucierpiały podczas izolacji. Koniec piosenki, z powtarzającym się wezwaniem „Nie znikaj teraz, biegnę / znajdę cię, nie zapominaj o nas”, jest pełen nadziei, ale i świadomości, że niektóre rzeczy mogą być nie do odzyskania. Piosenka nie tylko opowiada o smutku, ale także o walce i pragnieniu powrotu do tego, co utracone. Jest to „bittersweet happy-sad feel”, jak opisał to jeden z fanów.

„We Lost The Summer” to piosenka, która odzwierciedlała bardzo specyficzne doświadczenie początku pandemii COVID-19 w 2020 roku. Jej tematy pozostają istotne dla tych, którzy stracili bezcenne chwile młodości. Przekazuje poczucie frustracji i tęsknoty za normalnym życiem, które nagle zniknęło. Dzięki swojej autentyczności i emocjonalnej głębi, utwór TXT stał się pocieszającym hymnem dla wszystkich, którzy czuli, że ich lato – a wraz z nim część ich życia – zostało utracone.