Interpretacja Astrothunder - Travis Scott

„Astrothunder” Travisa Scotta to głęboko introspektywny utwór z albumu Astroworld z 2018 roku, który służy jako kluczowy moment refleksji w narracji płyty. Kompozycja, wyróżniająca się eteryczną produkcją i zmysłowym, autotunowanym wokalem Scotta, jest mostem między bardziej dynamicznymi, imprezowymi utworami albumu a jego spokojniejszą, kontemplacyjną drugą połową. Andy Kellman z AllMusic określił go jako jeden z najbardziej wzruszających i osobistych utworów Travisa.

Utwór rozpoczyna się od pozornie euforycznego stwierdzenia: „High off life, yeah” (na haju z życia, tak). Jednak to poczucie uniesienia szybko ustępuje miejsca głębokiemu poczuciu tęsknoty i frustracji, które stanowią oś „Astrothunder”. Refren, powtarzany z niemal mantrycznym tonem, „Seem like the life I feen / Seem like the life I feen's a little distant, yeah / Seems like the life I need / Seems like the life I need's a little distant, yeah” (Wydaje się, że życie, za którym szaleję / Wydaje się, że życie, za którym szaleję, jest trochę odległe, tak / Wydaje się, że życie, którego potrzebuję / Wydaje się, że życie, którego potrzebuję, jest trochę odległe, tak), od razu zakreśla centralny temat utworu. Słowo „fiend” (szaleć, pożądać) odzwierciedla tu nie tylko uzależnienie w tradycyjnym sensie, ale także nienasycone dążenie do pewnych stylów życia lub osiągnięć, które mimo wszystko pozostają poza zasięgiem. Travis wyraża w ten sposób tęsknotę za spokojniejszym, bardziej klarownym życiem, które wydaje się nieosiągalne w obliczu chaosu sławy i osobistych zmagań.

W warstwie lirycznej Scott boryka się z wewnętrznym konfliktem, oscylując między świadomością własnych błędów a pragnieniem odkupienia. Linia „Sins controllin' me, yeah / Angels, halos over me, I need blessings and my peace” (Grzechy mnie kontrolują, tak / Anioły, aureole nade mną, potrzebuję błogosławieństw i spokoju) ujawnia jego otwartość na temat wewnętrznych bitew. Grzechy symbolizują jego walki i błędy, podczas gdy obrazy aniołów i aureoli sugerują poszukiwanie boskiej interwencji lub wskazówek prowadzących do spokoju i moralnej zgodności. Jest to wyraźna dwoistość między hedonistycznym stylem życia a aspiracjami do bardziej uduchowionego i spokojnego istnienia. Niektórzy interpretatorzy sugerują, że odnosi się to do jego trudnych decyzji dotyczących narkotyków, kobiet i wyborów kariery, które prowadzą go na niebezpieczną ścieżkę autodestrukcji.

Wers „Light the remedy, yeah / Sit back while I ride the beat, do it on repeat, repeat” (Zapal lekarstwo, tak / Oprzyj się, kiedy jadę na bicie, robię to w kółko, w kółko) można interpretować jako poszukiwanie ulgi. „Light the remedy” może odnosić się do substancji (np. marihuany) lub działań oferujących tymczasowe ukojenie. „Ride the beat” natomiast może symbolizować zagłębianie się w swoje myśli i emocje, a powtarzanie „repeat, repeat” podkreśla cykliczność tej walki i nawykowe poszukiwanie komfortu. Muzyka sama w sobie staje się lekarstwem i ucieczką od rzeczywistości.

Travis Scott porusza również temat dystansu wobec fanów i presji związanej ze sławą: „Hands up, why they tryna reach? I can't even get that deep” (Ręce w górę, dlaczego próbują sięgnąć? Nie mogę się tak głęboko zagłębić) wyraża poczucie bycia strzeżonym i niechętnym do otwarcia się. Artysta zdaje się być oszołomiony swoją sławą i pragnie „practice, oh, no, never preach” (praktykować, och nie, nigdy nie prawić kazań), co sugeruje, że woli dawać przykład, niż udzielać rad. Ten dystans może być również odzwierciedleniem izolującej rzeczywistości nieustannej ambicji, gdzie artysta walczy z poczuciem samotności.

Kolejny fragment, „Infiltrate the enemy, move in on them randomly” (Infiltruj wroga, ruszaj na nich losowo), metaforycznie odnosi się do jego sposobu pokonywania przeszkód. „Wróg” może reprezentować jego osobiste demony lub zewnętrzne naciski, które zakłócają jego spokój, a „losowo” wskazuje na chaotyczną, niekonwencjonalną strategię.

Warto zwrócić uwagę na unikalną produkcję utworu. „Astrothunder” został wyprodukowany przez samego Travisa Scotta, Franka Dukesa, Johna Mayera, Thundercata, a także Matty'ego, Rivera Tibera i Vegyna, którzy wszyscy są współautorami. Szczególnie interesujący jest wkład Johna Mayera. Został on zaangażowany w tygodniu poprzedzającym wydanie albumu, aby dopracować kilka utworów. Powszechnie uważa się, że wraz z innymi współpracownikami Mayer całkowicie przebudował produkcję utworu, usuwając ciężkie syntezatory i przenosząc uwagę na głęboką linię basową, za którą odpowiadał Thundercat. Wczesne wersje „Astrothunder” miały zupełnie inne instrumentarium, z bardziej rozległymi, opartymi na syntezatorach brzmieniami, prawdopodobnie z udziałem Mike'a Deana. Travis nagrał ponownie większość swoich wokali do ostatecznej wersji, aby były wyraźniejsze, a także usunął dodatkowe wokale i sample, co sprawiło, że utwór brzmi „bardziej pusto i głęboko”.

Podsumowując, „Astrothunder” to refleksyjna podróż przez umysł Travisa Scotta, ukazująca jego zmagania z pułapkami sławy, wewnętrznymi demonami i nieustannym poszukiwaniem spokoju i autentycznego życia, które, choć bardzo pożądane, wydaje się zawsze pozostawać poza zasięgiem. To utwór, który pozwala na rzadki wgląd w wrażliwą stronę artysty, często ukrywaną za energią i blichtrem jego publicznego wizerunku.