Interpretacja Femmes que vous êtes jolies - Tino Rossi

Piosenka "Femmes que vous êtes jolies" w wykonaniu Tino Rossiego to klasyczny utwór francuskiej piosenki, który w swojej esencji stanowi prawdziwy hymn na cześć kobiecości, celebrujący jej piękno i różnorodność w różnych etapach życia i rolach. Rossi, znany jako "chanteur de charme" (śpiewak uroku), a także jako aktor filmowy, zyskał ogromną popularność dzięki swojemu operowemu głosowi i charyzmatycznej prezencji, która nadawała mu wizerunek "Latin Lovera". Urodzony na Korsyce w 1907 roku, Tino Rossi stał się jedną z najbardziej ikonicznych postaci francuskiej sceny muzycznej i filmowej XX wieku.

Utwór rozpoczyna się od podziwu dla młodości i niewinności, podkreślając czystość szesnastolatek, których "wielkie niewinne oczy" zachwycają się każdą różą. To poetyckie porównanie natury z delikatną urodą młodych kobiet, które są tak piękne, że "wszystkie róże im zazdroszczą", a nawet "lilia sama jest zazdrosna o biel ich szyi". Tino Rossi, z właściwą sobie elegancją, maluje obraz dziewiczej urody, która jest zarówno krucha, jak i promienna, podkreślając jej naturalne piękno.

Następnie, piosenka przechodzi do sceny ślubu, ukazując kobietę w "białym welonie", wypowiadającą "drżąco słowo, które wiąże ją na zawsze". Ta część utworu celebruje piękno kobiety w momencie, gdy podejmuje życiową decyzję o miłości i poświęceniu. Opis intymności wieczoru poślubnego, gdy para "wtulona pod pościelą, w półmroku", drży z miłości, romantyzuje i idealizuje początki wspólnego życia, podkreślając emocjonalne i zmysłowe aspekty kobiecości.

Kolejna zwrotka koncentruje się na macierzyństwie, przedstawiając kobietę czuwającą "niespokojnie przy kołysce dziecka", z "płonącym czołem i rozczuloną duszą". To obraz matki, która z anielską modlitwą i "sercem mamy" oddaje się opiece nad potomkiem. Ten fragment oddaje hołd bezgranicznej miłości macierzyńskiej i poświęceniu, które według piosenki, wydobywa z kobiety najgłębsze i najpiękniejsze cechy. Tino Rossi, który w swojej karierze nagrał ponad 2000 piosenek i sprzedał ponad 200 milionów albumów, często wplatał w swoje utwory tematykę miłości, rodziny i tradycyjnych wartości.

Ostatnia zwrotka rozszerza pojęcie kobiecej urody na współczucie i heroizm. Kobiety są piękne, gdy "łagodzą cierpienie", gdy ich "ręka ociera łzy", gdy "dają temu, kto żebrze". W najbardziej dramatycznym ujęciu, ich piękno przejawia się w obliczu niebezpieczeństwa, gdy "pod wrogimi kulami, wzniosłe, pochylają się, by opatrzyć naszych małych rannych". Ten fragment utworu ukazuje kobietę jako istotę nie tylko delikatną i pełną miłości, ale także silną, odważną i bezinteresowną, zdolną do poświęceń w najtrudniejszych okolicznościach. Tino Rossi, którego kariera obejmowała również okresy wojen światowych, z pewnością był świadkiem takich postaw, a jego muzyka często niosła otuchę w trudnych czasach.

Tino Rossi, choć najbardziej znany z kolędy "Petit Papa Noël", która sprzedała się w ponad 30 milionach egzemplarzy, miał w swoim repertuarze wiele utworów celebrujących miłość i piękno, a "Femmes que vous êtes jolies" jest jednym z przykładów jego romantycznego stylu. Piosenka ta, napisana przez Cordini, E Favarta i Julsama, została wydana pod szyldem Parlophone/Warner Music France i znalazła się na albumie "Maman La Plus Belle Du Monde". Nie ma wielu szczegółowych wywiadów czy ciekawostek dotyczących samego powstawania tego konkretnego utworu, jednak jest on spójny z wizerunkiem Rossiego jako śpiewaka, który idealizował i wychwalał tradycyjne wartości, piękno i sentymentalizm. Jego styl, choć czasami krytykowany za brak formalnego wykształcenia wokalnego, nadrabiał ogromną muzykalnością i techniką, co pozwoliło mu na długą i niezwykle udaną karierę.

Podsumowując, "Femmes que vous êtes jolies" to ponadczasowa oda do kobiety, która pozostaje aktualna dzięki swojemu uniwersalnemu przesłaniu o pięknie przejawiającym się w niewinności, miłości, macierzyństwie i heroizmie. To utwór, który oddaje hołd kobiecości w jej najszerszym i najbardziej wzruszającym wymiarze, zaśpiewany z charakterystycznym dla Tino Rossiego ciepłem i czułością.