Tekst piosenki "Sex-Eye-Make-Up" autorstwa The Glove, projektu powołanego do życia przez Roberta Smitha z The Cure i Stevena Severina z Siouxsie and the Banshees, jest intensywnym, onirycznym strumieniem świadomości, który doskonale oddaje psychodeliczną i często niepokojącą atmosferę ich jedynego albumu, Blue Sunshine. Album, nazwany na cześć horroru o fikcyjnej odmianie LSD wywołującej mordercze psychozy, stanowił dla obu artystów formę odskoczni od presji ich głównych zespołów. Smith i Severin celowo "zalewali się kwasem i kulturą śmieciową", oglądając "video nasties", aby stworzyć "mentalną dezorientację" niezbędną do komponowania psychodelicznej muzyki. W efekcie powstał utwór, który jest niczym szybki, gorączkowy sen, pełen skojarzeń i obrazów, które są zarówno uwodzicielskie, jak i odpychające.

Piosenka otwiera się obrazem młodej dziewczyny "biegającej wokół krzeseł w niedzielnej sukience" – symbolika niewinności i konwencji, która jednak natychmiast zostaje spaczona przez konstatację, że "to najlepsze, co można kupić za pieniądze". Sugeruje to utratę autentyczności na rzecz materializmu lub, być może, utowarowienie niewinności. Kolejne zdanie, "albo zostaw mnie na schodach ze stopami w powietrzu, myślę, że jestem jazzowy jak Chrystus", wprowadza element bluźnierczy i obraz samego siebie w dziwnie zdeformowanej, quasi-mesjanistycznej pozie. „Bycie jazzowym jak Chrystus” może odnosić się do nietypowej, improwizacyjnej, a zarazem charyzmatycznej obecności, lecz w kontekście "stóp w powietrzu" nabiera to pokręconego, wręcz ofiarnego, choć groteskowego wydźwięku. To już na początku zarysowuje motyw przekroczenia, zniekształconego piękna i pewnej formy męczeństwa, podszytej autoironią lub szaleństwem.

Druga zwrotka zanurza nas głębiej w mroczną, autodestrukcyjną wizję. "Jeszcze jeden papieros, a samochód płonie powoli, płonąc jak ciało czekające w domu" to obraz zniszczenia, które jest zarówno zewnętrzne, jak i wewnętrzne. Samochód staje się metaforą czegoś, co powoli trawi i niszczy, a jego ogień odbija się w "ciele czekającym w domu", sugerując stłumione pragnienia, konsekwencje lub po prostu nieuchronną dezintegrację. Fragment "Wyrzuć swoje zęby i zadzwoń do wszystkich przyjaciół, ktoś kaszląc, odebrał mi oddech" wprowadza fizyczne okrucieństwo i lęk przed utratą. Obraz "cali szkła, wszystkie błyszczące i nowe, krzyczące, śmiejące się – pieprzą mnie na śmierć" jest szczególnie intensywny. Szkło, choć "błyszczące i nowe", staje się narzędziem tortury i ekstazy, prowadzącej do destrukcji. To wyraźne nawiązanie do wspomnianych przez artystów "video nasties" i estetyki horroru, która inspirowała projekt, gdzie przemoc i seks często się przenikały. Jest w tym sadomasochistyczny ton, pragnienie intensywnych doznań, nawet jeśli prowadzą one do unicestwienia.

Wokal Jeanette Landray, tancerki, która śpiewa w większości utworów na Blue Sunshine (Robert Smith był związany kontraktem z Fiction Records, co uniemożliwiało mu śpiewanie we wszystkich piosenkach The Glove), dodaje piosence eterycznego, a zarazem chłodnego charakteru. Jej interpretacja sprawia, że te osobliwe, napisane przez Smitha, teksty nabierają dodatkowej warstwy tajemniczości i dystansu.

Ostatnia zwrotka przedstawia enigmatyczne obrazy: "jeszcze jeden chłopiec pełen wijących się białych myszy, przewraca się w przebraniu londyńskim". Białe myszy, często symbolizujące eksperymenty, ukryty niepokój lub skrywane szaleństwo, mieszkają wewnątrz "chłopca". "Londyńskie przebranie" sugeruje fasadę, ukrywanie prawdziwej natury pod powierzchnią miejskiej anonimowości. Centralnym punktem tej części jest "krwawa kobieta z pokoju numer jeden" – postać zarówno przerażająca, jak i fascynująca. To do niej odnosi się tytułowe "Sex-Eye-Make-Up tonight". Tytuł, choć dosłownie może oznaczać makijaż oczu związany z seksualnością, wydaje się być bardziej metaforyczny, oznaczający sposób, w jaki ta kobieta prezentuje się światu: uwodzicielsko, z ukrytym mrokiem i być może krwawym pięknem. "Obłędny i nieskrępowany" – tak Steven Severin określił wewnętrzny świat The Glove. Kobieta "właśnie obudziła się dzisiaj, by robić, co jej kazano", co sugeruje bierność, posłuszeństwo, a jednocześnie pewną fatalność. Ostatnie, retoryczne pytanie "Chcesz jej dotknąć?" pozostawia słuchacza z poczuciem niepokojącego zaproszenia, wyzwania do przekroczenia granicy, mimo świadomości niebezpieczeństwa.

"Sex-Eye-Make-Up" jest więc utworem, który eksploruje tematykę seksu, śmierci, utraty niewinności, autodestrukcji i psychologicznej dezorientacji, charakterystyczne dla twórczości Smitha i Severina, lecz w The Glove ujęte w znacznie bardziej eksperymentalnej i psychodelicznej formie. Jest to podróż w głąb podświadomości, gdzie granice między rzeczywistością a fantazją, pięknem a brzydotą, pożądaniem a grozą, ulegają zatarciu. Utwór jest niczym senny, hipnotyzujący koszmar, który mimo swego mroku, potrafi być niezaprzeczalnie wciągający.