Interpretacja The Times They Are A Changin - The Byrds

"The Times They Are A-Changin'" Boba Dylana to ponadczasowy hymn zmian, który w wykonaniu The Byrds zyskał nowe, elektryzujące brzmienie, czyniąc go jednym z kluczowych utworów ery folk-rocka. Piosenka, wydana przez Dylana jako utwór tytułowy jego albumu z 1964 roku, została napisana jako celowy manifest zmian, czerpiąc inspirację z irlandzkich i szkockich ballad. The Byrds, znani z umiejętnego łączenia folkowych tekstów z elektrycznymi, popowymi wrażliwościami, wydali swoją wersję na drugim albumie Turn! Turn! Turn! w grudniu 1965 roku, umacniając swoją pozycję jako pionierów gatunku folk-rocka.

Utwór rozpoczyna się od bezpośredniego wezwania: "Come gather round people / Wherever you roam / And admit that the waters / Around you have grown". To zaproszenie skierowane jest do wszystkich, niezależnie od pochodzenia, aby uznali nadchodzące, nieuchronne zmiany. W kontekście lat 60. XX wieku, kiedy Dylan napisał piosenkę, a The Byrds ją nagrali, "rosnące wody" symbolizowały fale ruchów społecznych, takich jak walka o prawa obywatelskie i sprzeciw wobec wojny w Wietnamie. Dylan celowo stworzył tę piosenkę jako hymn tych ruchów, a jej uniwersalność sprawia, że przesłanie o zmianie pozostaje aktualne do dziś. Przekaz jest jasny: ci, którzy nie zaakceptują zmian, zatoną jak kamień. To nie tylko ostrzeżenie, ale też apel do adaptacji i zaangażowania.

Kolejna zwrotka kieruje się do "writers and critics / Who prophesize with your pen". Dylan, a za nim The Byrds, zwracają uwagę na rolę mediów i intelektualistów w kształtowaniu rzeczywistości. Przypominają, by "Keep your eyes open / The chance won't come again" i by "Watch what you say / For the wheel's still in spin". Koło historii wciąż się toczy, a ci, którzy dziś są na przegranej pozycji, jutro mogą znaleźć się na szczycie. Jest to wyzwanie dla tych, którzy krytykują lub próbują kontrolować narrację, aby byli świadomi dynamicznego charakteru zmian i nie lekceważyli rosnącej siły oddolnych ruchów. Roger McGuinn, lider The Byrds, przyznał w jednym z wywiadów, że lata 60. były okresem "artystycznego renesansu i politycznej rewolucji", co doskonale oddaje ducha tej części utworu.

Adresatami trzeciej zwrotki są "senators, congressmen", czyli politycy i przedstawiciele władzy. Piosenka wzywa ich, aby "Please heed the call / Don't stand in the doorway / Don't block up the hall". To bezpośrednie napomnienie, aby nie stawali na drodze postępu i nie hamowali zmian, które są już w toku. "Bitwa tocząca się na zewnątrz" jest tak potężna, że "It'll rattle your windows / And shake down your walls". Metafora ta obrazuje siłę i niepowstrzymany charakter ruchów społecznych, które mogą zburzyć nawet najsolidniejsze instytucje, jeśli te nie zechcą się dostosować. Piosenka stała się archetypem pieśni protestu, choć niektórzy krytycy, jak Michael Gray, sugerowali, że jej polityczny wymiar szybko się zdezaktualizował. Inni jednak, jak Christopher Ricks, podkreślają, że transcenduje ona polityczne troski czasu, w którym powstała.

Ostatnia zwrotka zwraca się do "mothers and fathers / Throughout the land", podkreślając rosnącą przepaść pokoleniową. "Don't criticise / What you can't understand" – to wezwanie do akceptacji nowych wartości i perspektyw młodszego pokolenia. Dzieci i młodzież są już "beyond your command", a stare drogi szybko się starzeją. To apel o otwartość i wsparcie dla nowego, a także o wycofanie się, jeśli nie można pomóc w budowaniu nowej rzeczywistości. Ta zwrotka doskonale oddaje nastroje rewolucji kulturalnej lat 60., kiedy młodzież odrzucała konserwatywne normy i szukała własnej tożsamości.

The Byrds, z Rogerem McGuinnem na czele, odegrali kluczową rolę w przeniesieniu przesłania Dylana do szerszej publiczności dzięki swojemu brzmieniu folk-rockowemu, z charakterystycznym, brzęczącym dźwiękiem dwunastostrunowej gitary Rickenbacker McGuinna. Ich wersja, nagrana 1 września 1965 roku, miała być początkowo singlem, ale ostatecznie znalazła się na albumie Turn! Turn! Turn!. Co ciekawe, na jednej z sesji nagraniowych The Byrds byli obecni George Harrison i Paul McCartney z The Beatles, co, jak wspominali członkowie zespołu, wywołało pewną presję i utrudniło skuteczne dokończenie utworu. David Crosby, który był bardzo aktywny w wyrażaniu swojego niezadowolenia, ostatecznie przyczynił się do tego, że utwór nie został wydany jako singiel, mimo że Columbia Records przygotowało już tysiące okładek. Mimo to, włączenie utworu na album umocniło go w świadomości publicznej jako ważny głos zmieniających się czasów.

Wersja The Byrds, choć nie osiągnęła takiej ikonicznej pozycji jak ich cover "Mr. Tambourine Man", stanowiła kolejny dowód na to, jak skutecznie potrafili przetwarzać folkowe utwory w hity rockowe, wypełniając lukę między tradycyjnym folkiem a rodzącym się rockiem. Piosenka, zarówno w oryginale Dylana, jak i w interpretacji The Byrds, pozostaje potężnym przypomnieniem o nieustannej potrzebie ewolucji i adaptacji, stanowiąc ścieżkę dźwiękową dla każdej epoki charakteryzującej się znaczącymi zmianami społecznymi, politycznymi czy kulturowymi. Jest to pieśń, która nadal rezonuje, przypominając nam, że czasy zawsze się zmieniają, a opór wobec tego jest daremny i prowadzi jedynie do stagnacji.