Utwór „Nosferatu” grupy Syndykat, pochodzący z ich debiutanckiego albumu „Syndykator” z 2015 roku, to manifestacja autentyczności i niezależności w polskim hardcore rapie. Album, wydany nakładem Banita Records i dystrybuowany przez Step Records, osiągnął status złotej płyty i słynie z „mocnego ulicznego materiału” oraz „realnych opowieści o niesprawiedliwości i niebezpieczeństwach, które niesie ze sobą ulica”. W tym kontekście, tytułowy Nosferatu staje się nie tylko wampiryczną metaforą, ale symbolem potęgi i wszechobecności prawdziwego, bezkompromisowego rapu.

Refren utworu, „Powiedz siostrze, powiedz bratu / że nadchodzi Nosferatu! / o to prawdziwy smak rapu, / rap dla kumatych dzieciaków, / bez powiązań bez układów”, jasno określa tożsamość Syndykatu. Nosferatu jest tu zwiastunem surowego, nienaruszonego przez komercyjne układy rapu, dostępnego i zrozumiałego jedynie dla „kumatych dzieciaków” – czyli tych, którzy wyczuwają jego prawdziwą esencję. To obietnica powrotu do korzeni, do podziemia, gdzie liczy się wyłącznie prawda i umiejętność rymowania.

W zwrotce BGS-a, Nosferatu jawi się jako „zagrożenie które budzi wszechobecne przerażenie”, ale jednocześnie „moją bronią”. Podkreślone jest tu doświadczenie artysty – „od pięciu lat na scenie, pamiętasz, podziemie jest i będzie”. Warto zauważyć, że koncept "Nosferatu" i obecność artystów takich jak Kreda i "Bigos" (prawdopodobnie BGS) ma znacznie dłuższą historię, sięgającą co najmniej 2007 roku, co potwierdza istnienie wcześniejszego utworu "KHS Syndykat - Nosferatu" z ich udziałem. Ten fakt dodaje głębi do deklaracji o wieloletniej obecności na scenie, sugerując, że idea ta dojrzewała w nich przez wiele lat. Rap staje się tu siłą destrukcyjną dla zakłamanego świata, „chorobą, która opanuje świat / jak świat materialnych spraw brat, taki jest ten świat”, lecz w pozytywnym sensie – jako antidotum na obłudę i zakazane pytania. BGS wyraża swoją twórczą pasję, mówiąc, że jego „bania od śniadania / produkuje nowe zdania, tworzy to co doskonałe”. Jest to bezkompromisowa postawa artysty, który nie boi się ranić ludzkich serc prawdą, odchodząc „bez słowa” – niczym morderca, który dokonuje symbolicznej egzekucji na fałszu.

Kreda kontynuuje ten motyw, wskazując, że „powrót na tych blokach jest do rapu” i pytając retorycznie „co oznacza Nosferatu (?) weź to głośniej zapuść”. Dla niego Nosferatu to „lekarstwo na łzy”, przewodnik w „rap grze”, który „pobudza mnie do życia”. Podkreśla zaraźliwość tego zjawiska – „zainfekowany to jest zły przecież to przeczy naturze / mogę udowodnić tym że od paru ładnych lat siedzę w tym”. Kreda definiuje rap jako coś ekskluzywnego, dla wybranych: „rap wybiera ludzi mało ale zawsze / wybrani to wiedzą więc jak nie wiesz zamknij paszcze”. Jest to manifestacja dumy i poczucia przynależności do elitarnej grupy. Prowokacyjne porównanie „twoje Nosferatu cipka” to wyraz odrzucenia powierzchownych wartości i priorytetów, kontrastując je z głębokim oddaniem dla muzyki. Dla Kredy rap to nie tylko pasja, to sposób na życie, coś co nigdy nie zgaśnie – „nie zagaśnie nam brygada no bo według Nosferatu nie ma takiego prawa”.

„Nosferatu” Syndykatu to zatem coś więcej niż tylko piosenka. To symboliczna, podkreślająca niezależność deklaracja, że prawdziwy rap jest niczym wampir – nieśmiertelny, przenikliwy i zakaźny, a jego siła tkwi w prawdzie i bezkompromisowości. Jest to hołd dla podziemia i dla tych, którzy od lat trwają w swoim oddaniu dla kultury hip-hopowej, odrzucając wszelkie kompromisy i układy. Utwór umacnia wizerunek Syndykatu jako bezlitosnych narratorów rzeczywistości, zarażających słuchaczy swoją wizją autentycznego rapu.