W piosence "Pure Bliss Forever" Sydney Ross Mitchell, artystka znana z łączenia country z nowoczesnymi wpływami, co sama określa mianem „Folk Dream Pop”, maluje portret głębokiego pragnienia i nieprzejednanej tęsknoty za czymś trwałym. Utwór, będący tytułowym dla jej debiutanckiej EP-ki wydanej 4 października 2024 roku, jest, jak wiele z jej twórczości, głęboko osobistą eksploracją doświadczeń i percepcji ludzi oraz relacji. Mitchell w swoim pisaniu tekstów dąży do zrozumienia i bycia zrozumianą, używając muzyki jako środka do przetwarzania emocji, których inaczej nie potrafiłaby wyrazić.

Refren to mocna deklaracja odrzucenia ulotnych przyjemności na rzecz czegoś znacznie głębszego:
"I don't want cheap love, cheap drugs, a quick fuck
A head rush that hurts in the morning
I want pure bliss forever
I want heaven on earth
I wanted you, for whatever that's worth"

Te słowa wyraźnie kontrastują z powierzchownymi, chwilowymi doznaniami – „tanią miłością, tanimi narkotykami, szybkim seksem” i „szumem w głowie, który boli rano” – które niosą ze sobą jedynie krótkotrwałą euforię i późniejszy ból. Podkreślają pragnienie autentycznego, „czystego szczęścia na zawsze” i „nieba na ziemi”, co wskazuje na poszukiwanie duchowego i emocjonalnego spełnienia, wykraczającego poza fizyczność. Kulminacją tego pragnienia jest wyznanie: „Chciałam ciebie, cokolwiek to warte”. Ten fragment, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się naznaczony niepewnością, w kontekście całości wyraża bezwarunkowe oddanie i pragnienie konkretnej osoby, traktując ją jako ucieleśnienie tego trwałego błogostanu.

Powtarzające się „I wanted you, I wanted you” w post-refrenie to nic innego jak mantra obsesyjnej tęsknoty. Wzmacnia ona intensywność uczuć, wskazując na to, że ta jedna osoba stała się centralnym punktem wszystkich pragnień artystki. To powtórzenie ma niemal hipnotyzujący charakter, oddając siłę i uporczywość emocji.

Zwrotka pogłębia poczucie desperacji i niemożności ucieczki od tych uczuć:
"I can't let go, I don't know how
I can't go home, I love you now
I love you now"

Te linie to „emocjonalne rozliczenie”, w którym Mitchell kładzie na szali swoją wrażliwość. Deklaruje bezradność wobec własnych uczuć – „nie potrafię puścić, nie wiem jak” – i niemożność powrotu do wcześniejszego stanu, symbolizowanego przez „nie mogę wrócić do domu”, ponieważ miłość opanowała ją całkowicie. Powtórzenie „I love you now” podkreśla natychmiastowość i wszechogarniający charakter tej miłości. W miarę jak piosenka rozwija się, „gdy impreza się kończy i światła gasną”, co można interpretować jako koniec złudzeń czy ulotnych momentów, pragnienie artystki staje się jeszcze bardziej palące. Nie chce wracać do pustki, chce „wszystkiego teraz”, natychmiastowego spełnienia i całkowitego zanurzenia w tym, co uważa za prawdziwe i wieczne.

Recenzenci zauważają, że w drugiej części refrenu następuje kulminacja muzyczna, gdzie „perkusja i syntezatory eksplodują, a utwór staje się niemal eteryczny, gdy artystka pozwala sobie na odrzucenie wszelkich zahamowań”. Ten moment jest opisywany jako „katartyczna deklaracja miłości, której szuka”. Cała EP-ka to dla Sydney Ross Mitchell okres refleksji, nauki na błędach i odpuszczania. Artystka otwiera się, uwalnia emocje i próbuje znaleźć spokój w chaosie. Jej teksty są surowe i szczere, co pozwala słuchaczom na głębokie połączenie z jej doświadczeniami, zgodnie z jej filozofią tworzenia muzyki, która ma „trzymać” innych. W efekcie, utwór "Pure Bliss Forever" to nie tylko piosenka o miłości do drugiej osoby, ale także o poszukiwaniu autentyczności, trwałości i głębokiego sensu w świecie, który często oferuje jedynie pozory.