Interpretacja 12 to 12 - Sombr

Piosenka "12 to 12" autorstwa Sombr (właściwie Shane'a Michaela Boose'a, urodzonego w 2005 roku w Nowym Jorku), to głęboko emocjonalne, indie-popowe dzieło, które porusza tematykę nieodwzajemnionej miłości, tęsknoty i rozczarowania. Utwór, wydany 24 lipca 2025 roku jako czwarty singiel z debiutanckiego albumu "I Barely Know Her", szybko zyskał uznanie, wchodząc do top 40 list przebojów w Irlandii i Wielkiej Brytanii, a także osiągając top 50 na liście Billboard Global 200. Jest to utwór, który według wielu interpretacji, staje się "hymnem lata", łącząc młodzieńczą świeżość z melancholią codziennych emocji.

Centralnym punktem tekstu jest fraza "I don't want anyone else / From the hours of 12 to 12", która symbolizuje całkowite oddanie i obsesyjne pragnienie jednej osoby, zajmujące każdą godzinę dnia i nocy. To metafora emocjonalnej niewoli, w której podmiot liryczny jest uwięziony przez miłość, która zdaje się być jednostronna. Wyrażenie "I am not the least compelled / By anyone but yourself" dodatkowo podkreśla tę ekskluzywność i intensywność uczuć, wskazując, że nikt inny nie jest w stanie go poruszyć.

W piosence dominuje silny kontrast między głębokim uczuciem podmiotu lirycznego a obojętnością lub wręcz wrogością partnera. Linia "Look at me it makes me melt / I know you wanna see me in hell, my love" jest szczególnie uderzająca. Z jednej strony, spojrzenie ukochanej osoby jest tak potężne, że potrafi "roztopić" serce, z drugiej jednak, istnieje bolesna świadomość, że ta sama osoba pragnie jego cierpienia. Zwrot "my love" w tym kontekście nabiera gorzkiego, niemal sarkastycznego wydźwięku, ujawniając głęboki smutek i poczucie zdrady. Piosenka nie skupia się na samym rozstaniu, lecz na tej niepewnej przestrzeni, gdzie miłość mogła być tylko jednostronna.

Dalsze wersy, "I'm dealing with the cards I've dealt / While you're dancing with somebody else", ukazują podmiot liryczny w pozycji osoby, która akceptuje swój los i konsekwencje swoich uczuć, podczas gdy partner beztrosko kontynuuje życie u boku kogoś innego. To moment przyjęcia bolesnej rzeczywistości.

W refrenie, "Was it always in your plan to leave eventually / Because to me there's no one else that could make sense to me / The last and final puzzle piece", pojawia się pytanie o intencje partnera. Czy odejście było z góry zaplanowane? Dla podmiotu lirycznego druga osoba była "ostatnim i brakującym elementem układanki", kimś absolutnie niezastąpionym i niezbędnym do zrozumienia świata. To wyraz utraconej nadziei na sens istnienia bez tej konkretnej osoby.

Powracający motyw "In a room full of people I look for you / Would you avoid me or would you look for me too / Tell me is our story through / Or do our hearts still beat in tune" doskonale oddaje stan wewnętrznego rozdarcia i nieustającej tęsknoty. Nawet w tłumie, wzrok podmiotu lirycznego szuka tylko jednej osoby, a pytania wyrażają desperackie pragnienie zrozumienia, czy istnieje jeszcze jakakwiek wzajemność uczuć, czy też historia miłości dobiegła końca.

Wspomnienie o spotkaniu w paryskiej kawiarni – "We met in a Paris cafe / I said, can i sit with you comment ça se fait / My mistake / If I'd known it would have been this way / I'd have never looked at you, looked in the first place" – stanowi romantyczny, wręcz kinowy obraz przeszłości, który boleśnie kontrastuje z obecnym cierpieniem. Ta niewinna scena, zainicjowana prostym pytaniem "comment ça se fait" (jak się masz/jak to się dzieje), jest teraz postrzegana jako fatalny błąd, źródło późniejszego bólu i żalu. Podmiot liryczny żałuje, że w ogóle spojrzał na tę osobę, wiedząc, do czego to doprowadzi.

Sekcja "I've never felt anything / Like the love from our final days / Why'd you wait / To show me you could do it this way" ukazuje rozczarowanie sposobem zakończenia relacji. Intensywność uczuć pod koniec związku, być może w obliczu zbliżającego się rozstania, była paradoksalnie największa, co czyni odejście jeszcze bardziej niezrozumiałym i bolesnym. Podmiot liryczny kwestionuje, dlaczego partner zwlekał z ujawnieniem pewnych aspektów swojego charakteru lub uczuć, raniąc go w ten sposób.

W utworze pojawia się również motyw zwątpienia we własną percepcję: "Maybe I'm delusional / And the way you act is usual / Maybe in another world / I don't feel so unlovable". Podmiot liryczny zastanawia się, czy jego interpretacja zachowania partnera jest błędna, czy może po prostu jest on osobą, którą łatwo odrzucić. Pragnienie innego świata, w którym nie czuje się "niegodny miłości", jest wyrazem głębokiego cierpienia.

Interesującym faktem jest, że teledysk do "12 to 12" został wyreżyserowany przez Gusa Blacka i wystąpiła w nim popularna influencerka Addison Rae. W teledysku Rae często dominuje nad Sombrem, tańcząc, podczas gdy on tylko stoi i obserwuje, co interpretuje się jako metaforę jej dominacji i jego bierności w relacji, oraz tego, że artysta "zatracił siebie, będąc zauroczonym dziewczyną". Teksty Sombra, które są tworzone i współprodukowane przez niego samego, podkreślają jego autentyczność i umiejętność przekazywania emocji. Utwór charakteryzuje się połączeniem brzmień z lat 70. z elementami techno, co nadaje mu oryginalności i autentyczności, a także disco-popowy rytm i retro-gitarowe riffy, co sprawia, że jest jednocześnie taneczny i melancholijny. Sam Sombr, Shane Boose, jest wschodzącą gwiazdą indie popu i alternatywnego rocka, który sam pisze i współprodukuje swoje utwory, czerpiąc inspiracje z klasycznej edukacji muzycznej i artystów takich jak Jeff Buckley czy Radiohead. Jego debiutancki album "I Barely Know Her" koncentruje się na złamanym sercu, tęsknocie i introspekcji. "12 to 12" jest uznawane za "nawiedzoną medytację nad złamanym sercem, pamięcią i bólem niedokończonych spraw emocjonalnych", a sam utwór "nie zatrzymuje się na rozstaniu, lecz pozostaje w tej niepewnej przestrzeni, gdzie miłość mogła iść tylko w jedną stronę".