Interpretacja Evil Church - Skullthrone

„Evil Church” to utwór, który stanowi esencję nihilistycznej i antyreligijnej ideologii black metalu. Chociaż użytkownik przypisał go zespołowi Skullthrone, w rzeczywistości jest to kompozycja belgijskiej grupy Enthroned z ich wydanego w 1997 roku albumu „Towards the Skullthrone of Satan”. Ta pomyłka jest zrozumiała, biorąc pod uwagę bliskie powiązania tematyczne i podobieństwa stylistyczne w obrębie gatunku, gdzie zespoły takie jak te pod nazwą Skullthrone również poruszają tematykę satanizmu, wojny i terroru. Autorami tekstu są Regis Lant, Dimitri Gillard i Frank Lorent, członkowie Enthroned, co tylko potwierdza autentyczność tego utworu w ich dorobku.

Tekst piosenki zabiera słuchacza w otchłań piekielnych korytarzy, które nawiedzają ghule i wilki. Od samego początku budowany jest nastrój grozy i nieuchronnego losu. Podmiot liryczny, lub osoba, której los jest przedstawiany, wędruje przez te mroczne rewiry, czując szpony demonów na swojej skórze, które ciągną go do krypty. To podróż w zaświaty, inicjacja w świat zła, gdzie strach jest tylko wstępem do całkowitego poddania się ciemności.

Kolejny etap to wezwanie do stołu piekła i czczenia wezwania NINNAGESHA, potężnego czarnego kapłana. Ninnagesh, postać prawdopodobnie stworzona na potrzeby mitologii zespołu, symbolizuje tu najwyższą duchową władzę w hierarchii zła, przewodzącą rytuałom. Zbliżając się do ołtarza, wykonuje się znak rogów, gest powszechnie kojarzony z subkulturą metalową, a także z symboliką okultystyczną i satanistyczną. W tym momencie następuje moment kulminacyjny – rytualne samopoświęcenie. Podmiot liryczny bierze sztylet, by przeciąć sobie gardło, a jego krew wypełnia kielich. Scena ta jest opisana jako akt agonii przeżywanej z radością w samym centrum wielkiego, płonącego Pentagramu. To całkowite oddanie się piekłu, ciemności i złu, a życie ofiarowane jest władcy Szatanowi. Akt ten jest szczytem bluźnierstwa i odwróceniem się od wszelkich wartości chrześcijańskich.

Po akcie ofiary, dusza zostaje skazana na życie pod dominacją Setha, by zaprzeczyć słabemu bogu i przyjąć moc zła. Seth, starożytny egipski bóg chaosu, pustyni, burz i przemocy, w kontekście black metalu często symbolizuje siły destrukcji i antytezy porządku, w tym porządku chrześcijańskiego. Jego dominacja oznacza całkowite zerwanie z dawnym, słabym bogiem (czyli Bogiem chrześcijańskim) i przyjęcie nowej, mrocznej tożsamości. Następuje tu transformacja – z tormentora bestii, czyli osoby pod wpływem religijnych kłamstw, w wiernego syna mistrza. Łańcuch chrześcijańskich kłamstw zostaje zerwany, a wiara oddana Szatanowi.

Nowo narodzony „syn mistrza” otrzymuje jasne instrukcje: walcz, zabijaj i torturuj bez litości na zawsze na cześć grzechu. To manifestacja aktywnego zła, które ma niszczyć światło i podbijać ziemskie tereny. W obecności tej nowej istoty słabi śmiertelnicy drżą ze strachu. Staje się ona czarnym torturowaczem obok tronu chaosu. Tekst eskaluje w finalnym wezwaniu do agitatorów, by zapraszali matki do poświęcania nowo narodzonych dzieci. Scena niewinnej krwi płynącej w basenie reverenda piekła to apogeum bluźnierstwa i gloryfikacji zła, mające na celu prowokację i ostateczne odrzucenie wszelkich norm moralnych. To powitanie w złym kościele, gdzie zło nie jest już ukryte, lecz jawnie triumfuje.

Evil Church to w swojej istocie opowieść o inicjacji, transformacji i apostazji. Jest to hymn ku czci ciemności, celebracja całkowitego odrzucenia chrześcijaństwa i przyjęcia ścieżki satanistycznej. Utwór wyraża pragnienie całkowitej wolności od moralnych i religijnych ograniczeń, osiąganej poprzez akty samookaleczenia, oddania się demonom i czynnego szerzenia chaosu i cierpienia. To mroczna, bezkompromisowa wizja świata, która jest charakterystyczna dla najbardziej ekstremalnych odłamów black metalu.