Interpretacja Stonecutter's song (We do) - Simpsons

Utwór "Stonecutter's Song (We Do)" z szóstego sezonu "Simpsonów", a konkretnie z odcinka "Homer Wielki" (oryginalnie wyemitowanego 8 stycznia 1995 roku), to genialna satyra na teorie spiskowe i tajne stowarzyszenia. Piosenka, skomponowana przez Alfa Clausena ze słowami Johna Swartzweldera, została nawet nominowana do nagrody Primetime Emmy w kategorii Outstanding Original Music and Lyrics. Choć przegrała z "Ordinary Miracles" Barbry Streisand, jej kultowy status w popkulturze jest niepodważalny.

Piosenka stanowi esencję humorystycznego podejścia serialu do idei, że za kulisami światowych wydarzeń stoi jakaś tajemna, wszechmocna organizacja. Stonecutters, czyli Kamieniarze, to parodia stowarzyszeń takich jak masoneria, ukazana jako grupa zwykłych mieszkańców Springfield, którzy wykorzystują swoją rzekomą globalną władzę do osiągania niezwykle przyziemnych i egoistycznych celów, jak darmowe napoje czy lepsze miejsca parkingowe.

Każda strofa piosenki, zbudowana na zasadzie pytania i radosnej, chóralnej odpowiedzi "My to robimy! My to robimy!", wylicza coraz bardziej absurdalne i wszechmocne "dokonania" Stonecutters:

• "Who controls the British crown? Who keeps the metric system down? We do! We do!". Pierwsze wersy od razu uderzają w uniwersalne teorie spiskowe dotyczące kontroli nad władzą ("brytyjska korona") oraz w typowo amerykańską niechęć do systemu metrycznego, co jest drobną, ale charakterystyczną irytacją dla wielu Amerykanów. Humor wynika z zestawienia tak potężnych wpływów z tak drobnym, lokalnym uprzedzeniem.
• "Who leaves Atlantis off the maps? Who keeps the Martians under wraps? We do! We do!". To nawiązanie do popularnych mitów o ukrytej wiedzy i pozaziemskich cywilizacjach. Obecność "Obcego" śpiewającego "My to robimy!" dodatkowo podkreśla groteskę sytuacji i wszechobecność Kamieniarzy, którzy najwyraźniej mają swoich agentów nawet poza naszą planetą.
• "Who holds back the electric car? Who makes Steve Gutenberg a star? We do! We do!". Ten fragment jest niezwykle proroczy. W 1995 roku, kiedy odcinek był emitowany, samochody elektryczne były rzadkością, a wizja ich powszechnego użytku wydawała się odległa. Wers ten satyryzuje ideę, że postęp technologiczny jest celowo hamowany przez potężne siły. Co więcej, jest to też zabawna docinka w stronę aktora Steve'a Guttenberga, sugerująca, że jego kariera, postrzegana przez niektórych jako niezbyt wybitna, jest efektem jakiegoś spisku lub ukrytych wpływów. Sam Steve Guttenberg przyznał w wywiadzie dla TheWrap, że był zaskoczony, ale zadowolony z tego nawiązania i nigdy nie otrzymał telefonu w tej sprawie od twórców serialu. Powiedział, że "to bardzo zabawna kwestia". Żart ten, wciąż aktualny, dodaje piosence warstwy ponadczasowego humoru.
• "Who robs cavefish of their sight? Who rigs every Oscar night? We do! We do!". Ostatnie wersy piosenki sięgają po najbardziej absurdalne i drobne akty zła (ślepe ryby jaskiniowe) oraz po klasyczną hollywoodzką teorię spiskową (ustawianie Oscarów). Ryby jaskiniowe tracą wzrok naturalnie w ciemności, co sprawia, że przypisywanie tego Kamieniarzom jest szczytem ich megalomanii i jednocześnie podkreśla ich bezsensowne, a czasem po prostu szkodliwe "działania". Kwestia Oscarów prowadzi do ciekawych pytań fanów – jeśli Kamieniarze ustawiają Oscary i sprawili, że Steve Guttenberg jest gwiazdą, to dlaczego on sam nie ma Oscara? Fani żartobliwie odpowiadają, że dla członka Kamieniarzy taka nagroda byłaby bezwartościowa.

W kontekście odcinka, Homer, który dołącza do stowarzyszenia jako członek numer 908 (dzięki temu, że jego ojciec jest Kamieniarzem), szybko odkrywa, że za fasadą wielkich wpływów kryje się po prostu grupa mężczyzn, którzy chcą pić piwo, grać w ping-ponga i korzystać z drobnych przywilejów. Kiedy Homer, jako "Wybraniec", próbuje skierować ich energię na cele charytatywne, pozostali członkowie tworzą nowe stowarzyszenie – "The Ancient Mystic Society of No Homers" – aby go wykluczyć, co z kolei mogło nieumyślnie "uwolnić" samochód elektryczny.

"Stonecutter's Song" to nie tylko zabawny przerywnik muzyczny, ale też błyskotliwy komentarz na temat ludzkiej potrzeby przynależności, poszukiwania ukrytych znaczeń i skłonności do wierzenia w spiski, nawet jeśli stoją za nimi tak trywialne motywy, jak grupa pijących piwo kolegów. To kawałek popkultury, który doskonale oddaje unikalny humor "Simpsonów".