Interpretacja Warto - Seweryn Krajewski

Piosenka Seweryna Krajewskiego "Warto" to głęboko humanistyczny utwór, który stanowi poruszające przesłanie nadziei i zachęty do życia, nawet w obliczu trudności i rozczarowań. Tekst utworu, którego autorką jest legendarna Agnieszka Osiecka, natomiast muzykę skomponował sam Seweryn Krajewski, jest monologiem skierowanym do "brata" – osoby zranionej, być może pogrążonej w apatii lub rozgoryczeniu. Narrator, zdaje się być kimś doświadczonym przez życie, kto sam "krwawił" i "od wieków już nie tańczy na zabawie", ale mimo to odnalazł sens i wartość w dalszym istnieniu.

Utwór zaczyna się od obrazu kogoś, kto jest "noszony z miasta i do miasta", co może symbolizować bezcelowe błądzenie, wewnętrzny niepokój lub próbę ucieczki od problemów. Słowa "popatrz na mnie, bracie, ja też krwawię, od wieków już nie tańczę na zabawie, lecz nie pora na nas" sugerują wspólnotę doświadczeń. Narrator nie umniejsza bólu adresata, lecz dzieli się własnym, podkreślając, że choć sam przeszedł wiele i utracił beztroskę, to nie jest to czas na poddanie się. Fraza "lecz nie pora na nas" może być interpretowana jako "nie pora na to, byśmy się poddali", "nie pora na rezygnację z życia", mimo że być może minął już czas na młodzieńczy zapał i naiwność.

Kluczowym elementem przesłania jest odniesienie do miłości i relacji międzyludzkich. "Jedna zła dziewczyna to nie wszystko, po ziemi chodzą Weroniki śliczne, wyciągnij rękę, nie noś głowy nisko" – to bezpośrednia rada, by nie zatrzymywać się na jednym rozczarowaniu. Postać Weroniki staje się tu symbolem nowych szans, piękna, dobra i potencjalnej miłości, która wciąż czeka. Jej "dusze są jak ciepłe winogrona", co przywodzi na myśl słodycz, dojrzałość i obfitość pozytywnych emocji. Jest to wezwanie do otwartości na drugiego człowieka i na świat.

Refren "Uwierz mi - warto żyć, życie to jest taka świetna sprawa, póki trwa, póki trwa, póki jeszcze kipi jak karnawał" jest esencją piosenki. Jego optymizm jest zaraźliwy i stanowi centralne przesłanie utworu. Porównanie życia do karnawału symbolizuje jego intensywność, barwność, radość i ulotność – dopóki trwa, należy z niego czerpać garściami. Jest to przypomnienie o tym, że nawet po burzach, życie wciąż oferuje witalność i piękno.

Piosenka ostrzega również przed autodestrukcyjnymi postawami: "Nie kalecz się, braciszku, nawet różą, odjazdu nie nazywaj pięknym balem, pozostaw pusty peron przed podróżą". "Kaleczenie się różą" może oznaczać nie tylko fizyczne rany, ale i pielęgnowanie goryczy, rozpamiętywanie przeszłości, które uniemożliwia pójście naprzód. "Odjazd" i "pusty peron" mogą symbolizować pokusę ucieczki, rezygnacji, a nawet myśli samobójczych, które narrator kategorycznie odrzuca, wskazując, że "nie pora na nas" – czyli na tak ostateczne, negatywne decyzje.

Utwór "Warto" został wydany na albumach Seweryna Krajewskiego "Koniec" (1995) i "Przemija uroda w nas - Koniec" (2005). Warto zaznaczyć, że Seweryn Krajewski, znany z melodyjnych kompozycji, często bywał porównywany do Paula McCartneya. W jednym z wywiadów Krajewski wspominał, że pomysły na piosenki przychodzą do niego znienacka, jako "bodziec, siła, której nikt nie określił", i nie wierzy w "siedzenie i układanie piosenek", bo takie utwory "są słabe". To podejście do twórczości doskonale oddaje autentyczność i emocjonalną głębię "Warto".

Agnieszka Osiecka, autorka tekstu, była mistrzynią słowa, potrafiącą ubrać w proste frazy skomplikowane emocje i filozoficzne refleksje. Jej teksty były często pełne nadziei, nawet gdy mówiły o trudnych doświadczeniach. Ciekawe jest, że w 2022 roku Maria Szabłowska, dziennikarka muzyczna, wspomniała o koncercie, podczas którego Andrzej Piaseczny zaśpiewał tekst Osieckiej „Czy warto było kochać nas? Może warto, lecz tą kartą źle grał czas”, a cała sala odpowiedziała chórem "Warto!". Chociaż nie jest to bezpośrednio o piosence "Warto" Krajewskiego, pokazuje, jak głęboko zakorzenione jest w polskiej kulturze przekonanie o wartości życia i miłości, często wzmacniane przez twórczość Osieckiej i Krajewskiego.

Osobista historia Seweryna Krajewskiego, naznaczona tragedią utraty sześcioletniego syna Maksymiliana w wypadku samochodowym w 1990 roku, mogła dodatkowo uwrażliwić artystę na kruchość życia i wagę nadziei. Chociaż "Warto" powstało z tekstem Osieckiej, jego wykonanie przez Krajewskiego z pewnością nabierało dodatkowego wymiaru w kontekście jego osobistych doświadczeń. To nie jest piosenka o naiwnej radości, ale o wartości życia pomimo bólu, o sile, by podnieść się po upadku i zaufać, że przed nami wciąż mogą czekać "Weroniki śliczne" i dni "kipiące jak karnawał". Jest to ponadczasowy apel o niezłomność ducha i wiarę w przyszłość.