Interpretacja Kochać za młodu - Seweryn Krajewski

"Kochać za młodu" Seweryna Krajewskiego to utwór o głębokiej refleksji i poźno uświadomionym żalu, będący świadectwem niezwykłego połączenia talentów dwojga wybitnych artystów: muzyki Seweryna Krajewskiego i słów Agnieszki Osieckiej. Tekst tej piosenki, choć na pierwszy rzut oka melancholijny, kryje w sobie uniwersalne przesłanie o niewykorzystanych szansach i gorzkim smaku niewypełnionych pragnień.

Piosenka rozpoczyna się od wyznania: "Kochać za młodu się nie chciało / Gdy się kochało, to nie dość". Te słowa od razu wprowadzają słuchacza w stan zadumy nad tym, co minęło. Podmiot liryczny, patrząc wstecz, ubolewa nad własną biernością lub nieśmiałością w młodości, która uniemożliwiła mu pełne doświadczenie miłości. Nie jest to jednak proste obwinianie losu, lecz raczej refleksja nad własnymi wyborami. Pytania "Cóż winne zbyt leniwe ciało / Cóż winien niełaskawy los?" brzmią jak retoryczne usprawiedliwienia, które ostatecznie prowadzą do samokrytyki. Bohater piosenki przyznaje, że "Nie dosyć człowiek był szalony / Nie dosyć śmiały, nie dość zły", co wskazuje na brak odwagi do podążania za impulsami, do bycia sobą w pełni, nawet jeśli to oznaczało popełnianie błędów czy "błądzenie pośród mgły". Metafora mgły doskonale oddaje stan niepewności, zagubienia, ale też tajemnicy i romantyzmu, którego być może zabrakło w tamtych latach.

W dalszej części utworu podobne rozliczenie następuje w kontekście hulaszczego życia: "Wypić za młodu się nie chciało / A gdy się piło, to nie dość". To równoległe zestawienie miłości i biesiadowania podkreśla, że podmiot liryczny czuje, iż generalnie nie żył wystarczająco intensywnie, nie oddawał się w pełni ani namiętnościom, ani radościom życia. Ponownie pojawia się motyw "nazbyt trzeźwego ciała" i "zbyt łaskawego losu", co sugeruje, że komfort i unikanie ryzyka, choć pozornie sprzyjające, w rzeczywistości odebrały mu możliwość przeżycia prawdziwych, choć może trudnych, emocji. "Niegotów skonać za banały" może być ironicznym stwierdzeniem, że brakowało mu młodzieńczego zapału, by nawet dla rzeczy błahych poświęcić się bez reszty.

Kulminacja piosenki następuje w strofach rozpoczynających się od "Dziś by się piło i kochało / Gdzieś by się gnało pośród mgły". To przejście od przeszłego żalu do teraźniejszej, gorączkowej tęsknoty. Podmiot liryczny, już dojrzalszy, z perspektywy czasu rozumie wartość tego, co stracił. Teraz, gdy młodość minęła, gotów jest na wszystko: na miłość, na szaleństwo, na cierpienie ("Dziś by się śniło i cierpiało"). Powtarzające się "Gdyby choć echo zawołało / Gdyby zapukał ktoś do drzwi" jest wołaniem o drugą szansę, o cofnięcie czasu, o możliwość ponownego wejścia w życie z inną świadomością. Wykrzyknienie "O gdyby, gdyby, gdyby, gdy!" to esencja utworu – desperacki krzyk pragnienia, które, niestety, pozostaje niespełnione.

Piosenka "Kochać za młodu" jest jednym z przykładów owocnej współpracy Seweryna Krajewskiego z wybitną autorką tekstów, Agnieszką Osiecką. Ich duet był niezwykły; Krajewski sam przyznawał, że "Jeśli chodzi o piosenkę, to Agnieszka jest kobietą mojego życia", a ich wspólne przeboje, takie jak "Nie spoczniemy", "Uciekaj moje serce" czy "Niech żyje bal", stały się ikonami polskiej muzyki rozrywkowej. Teksty Osieckiej do muzyki Krajewskiego, choć często nasycone melancholią, cechowały się głęboką psychologią i uniwersalnością, co sprawiało, że trafiały do serc wielu pokoleń. Według jednej z anegdot, tekst piosenki "Kochać za młodu" został znaleziony w tomiku wierszy Agnieszki Osieckiej i wysłany Sewerynowi Krajewskiemu, który w zaledwie godzinę skomponował do niego muzykę. Utwór ten został wydany w 2018 roku na albumie "Strofki" pod wyłączną licencją Fundacji im. Seweryna Krajewskiego. Choć data wydania albumu jest stosunkowo późna, sam utwór nosi znamiona klasycznego stylu obu twórców. Piosenka, mimo że nie jest tak znana jak niektóre inne przeboje Krajewskiego, jak "Anna Maria" czy "Nie zadzieraj nosa", porusza temat wspólny wielu ludziom i rezonuje z uczuciem nostalgii i niespełnienia, które z wiekiem nabiera na sile. To utwór, który staje się hymnem dla tych, którzy z perspektywy czasu żałują, że nie odważyli się na więcej, gdy mieli ku temu okazję.