Interpretacja Necromancer of the Red Sun - Runemagick

Utwór "Necromancer of the Red Sun" szwedzkiego zespołu Runemagick, wydany jako singiel 16 sierpnia 2019 roku, a następnie umieszczony na albumie Into Desolate Realms z tego samego roku, stanowi kwintesencję ich charakterystycznego stylu death/doom metalu, nasyconego mroczną atmosferą i okultystycznymi motywami. Runemagick, z Nicklasem Rudolfssonem jako główną siłą twórczą, od lat tworzy muzykę, która, jak sam Rudolfsson podkreśla, jest "podróżą w ich własnym krajobrazie, w ich własnym świecie", bez dążenia do popularności czy podążania za trendami. Tekst piosenki, choć krótki, jest niezwykle sugestywny i otwiera wrota do głębokiej, kosmicznej makabry.

Pierwsze wersy, "Conjuration from the chasm. (The) caller of doom. The galactic tomb.", natychmiast wprowadzają słuchacza w stan transcendentalnego lęku. "Otchłań" (chasm) to pradawne źródło, z którego wyłania się coś potężnego i złowieszczego – przywoływacza zagłady. Jest to siła tak ogromna, że jej działanie wykracza poza ziemskie wymiary, obejmując całą "galaktyczną kryptę" (galactic tomb). Ta fraza sugeruje nie tylko śmierć na skalę planetarną, lecz wręcz kosmiczne unicestwienie, pochłaniające gwiazdy i całe układy. Runemagick często eksploruje motywy śmierci i ciemności w szerokim, wręcz kosmologicznym kontekście.

Centralna figura utworu, "Necromancer of the dead. Necromancer of the red sun.", jest kluczem do interpretacji. Nekromanta to władca umarłych, ten, który włada granicami życia i śmierci. Jednak połączenie go z "czerwonym słońcem" dodaje tej postaci apokaliptyczny wymiar. W wielu kulturach i symbolikach "czerwone słońce" może oznaczać konającą gwiazdę, zapowiedź końca, katastrofę, lub po prostu przelanie krwi na skalę niewyobrażalną. W kontekście Runemagick, szczególnie zważywszy na tytuł ich nadchodzącego albumu "Cycle of the Dying Sun (Dawn of Ashen Realms)", to skojarzenie staje się jeszcze bardziej trafne. To nekromanta, którego moc wykracza poza zwykłe wskrzeszanie zmarłych – on przywołuje i zarządza śmiercią na skalę kosmiczną, symbolizowaną przez umierające, krwawiące słońce. Jest to byt, który nie tylko manipuluje duszami, ale jest architektem wszechogarniającej zagłady, być może przyspieszającym kosmiczny cykl rozpadu.

Dalsze wersy, "The cremation now call forth. Like a ritual beyond the spiritual.", wzmacniają motyw nieuchronnej, rytualnej destrukcji. "Kremacja" (cremation) sugeruje totalne unicestwienie, spalenie do popiołu, ostateczne zniknięcie. Ta zagłada nie jest przypadkowa, lecz jest "przywoływana" (call forth), co świadczy o świadomym działaniu nekromanty. Co więcej, opisana jest jako "rytuał wykraczający poza duchowość" (ritual beyond the spiritual). Runemagick często odnosi się do okultyzmu, a sam proces nagrywania muzyki bywał przez Nicklasa Rudolfssona określany jako "okultystyczny rytuał w sali prób", co nadaje tym słowom dodatkowej głębi. Oznacza to, że jest to ceremonia o charakterze tak pierwotnym, tak fundamentalnym i kosmicznym, że przekracza wszelkie ludzkie czy nawet boskie pojęcia duchowości. To rytuał, który operuje na poziomie materii i energii wszechświata, dążąc do jego fundamentalnego przekształcenia lub unicestwienia. Nie jest to modlitwa czy medytacja, lecz mroczna inicjacja w kosmiczny rozpad.

Powtarzające się wersy "Necromancer of the dead. Necromancer of the red sun." działają jak mantra, utrwalając w umyśle słuchacza obraz wszechpotężnej, mrocznej istoty, która przewodzi zarówno duszom zmarłych, jak i kosmicznej apokalipsie. Długość singla, wynosząca ponad osiem minut, w połączeniu z "innym miksem i masteringiem z intrem i outrem" w stosunku do wersji albumowej, prawdopodobnie pozwoliła Runemagick na pełniejsze rozbudowanie tej atmosfery nieuchronnej zagłady i transu. Zespół, choć nigdy nie zyskał mainstreamowej popularności, konsekwentnie buduje swoje "imperium ciemności, śmierci i zagłady". "Necromancer of the Red Sun" jest więc hipnotyczną inwokacją do mroku, świadectwem potęgi nieśmiertelnego nekromanty, który z otchłani przywołuje kres istnienia pod krwawiącym słońcem, sprawując rytuał daleko poza zasięgiem ludzkiego zrozumienia. To dzieło, które doskonale oddaje istotę death/doom metalu – brutalność śmierci połączoną z melancholią i majestatem końca.