Interpretacja An Anthem of Olden Magic - Runemagick

Utwór "An Anthem of Olden Magic" szwedzkiego zespołu death/doom metalowego Runemagick, osadzony w charakterystycznej dla nich, ponurej estetyce, to esencjalna wizja powrotu zapomnianych mocy w obliczu upadku ludzkiej cywilizacji. Zespół, którego nazwa sama w sobie, z celowo dodanym „k” w „magick”, nawiązuje do ezoterycznych tradycji, konsekwentnie eksploruje tematykę starożytnego okultyzmu, mroku, życia, śmierci i egzystencji. Tekst piosenki, choć zwięzły, jest nasycony symboliczną treścią, malując obraz świata, w którym ludzkość dobiega końca, ustępując miejsca czemuś znacznie starszemu i potężniejszemu.

Początkowe wersy, "Formulas from forgotten times / Sweeps through dimensions / Not visible, but sensible / For those who know", od razu wprowadzają słuchacza w sferę ukrytej, starożytnej wiedzy. Mowa tu o formułach i rytuałach, które istnieją poza percepcją większości, dostępnych jedynie dla tych, którzy posiadają specjalne zrozumienie, dla "tych, którzy wiedzą". W wywiadach Nicklas Rudolfsson, główny twórca Runemagick, często podkreśla, że "wiele starej mądrości jest zapomniane w dzisiejszym powierzchownym społeczeństwie". Ta linia tekstu doskonale rezonuje z jego spostrzeżeniem, sugerując, że prawdziwa, głęboka magia to nie teatralne sztuczki, lecz subtelna, lecz odczuwalna siła, będąca reliktem minionych er, ignorowana przez współczesną cywilizację.

Refren, "An anthem of olden magic / Survives the dying breed", jest centralnym przesłaniem utworu. Magia, będąca hymnem, czyli potężnym, wiecznym wyrazem istnienia, okazuje się być nieśmiertelna. Przetrwa "umierającą rasę" – co wyraźnie odnosi się do ludzkości. To stwierdzenie podkreśla cykliczność istnienia, w której panowanie człowieka jest jedynie krótkotrwałym epizodem.

Dalsze wersy rozwijają tę pesymistyczną, lecz zarazem pełną mrocznej nadziei wizję: "The human dying breed / The civilisation funeral it now feeds". Obraz "umierającej ludzkiej rasy" staje się makabrycznym paliwem dla "pogrzebu cywilizacji". Rudolfsson w jednym z wywiadów zauważył, że "dzisiejsza cywilizacja wydaje się mieć już swoją datę przydatności". Upadek społeczeństwa, jego samozniszczenie, zamiast być końcem wszystkiego, jest katalizatorem, momentem, w którym stara magia może powrócić i odzyskać swoją dominującą rolę. To przewrotna myśl: to, co dla człowieka jest końcem, dla prastarych sił jest nowym początkiem. Albumy takie jak Beyond the Cenotaph of Mankind również eksplorują ten motyw, mówiąc o "archaicznym magii i czarnych jak noc hymnach, które wznoszą się niczym monolity po ostatnim dzwonie".

Kulminacja następuje w słowach: "The magic will stay alive / In spirits of the dark / Spirits of the dark dimension / Spirits of the dark / Transforms into flesh again". Magia nie jest związana z ludzką formą ani egzystencją. Jej prawdziwa esencja tkwi w duchach ciemności, bytach z ciemnego wymiaru. To sugeruje, że te siły są pozaludzkie, preegzystujące, a może nawet anty-ludzkie. Ostatni werset, "Transforms into flesh again", jest szczególnie potężny. Implikuje on nie tylko przetrwanie, ale i fizyczną manifestację tych mrocznych duchów. Nie jest to jedynie eteryczna obecność, lecz powrót do materialnego świata, być może w nowej, potężniejszej formie, by przejąć domenę po upadłej ludzkości. Można to interpretować w kontekście runicznej magii, o której wspomina się, że wiąże się z "energiami definiującymi", które są energiami twórczymi i mogą tworzyć sługusów, a nawet bogów i światy, które zamieszkują. To potężna zapowiedź transfiguracji, odrodzenia prastarych sił kosztem ludzkiej dominacji.

"An Anthem of Olden Magic" to zatem ponury, lecz fascynujący hymn o nieuchronności cyklu upadku i odrodzenia, gdzie śmierć jednej formy życia staje się pożywką dla innej. W charakterystycznym dla Runemagick, epickim i atmosferycznym stylu death/doom metalu, utwór ten staje się sonicznym rytuałem, celebrującym triumf odwiecznej, zapomnianej magii nad efemeryczną i skazaną na zagładę cywilizacją ludzką.
_