Interpretacja How do you do - Roxette

"How Do You Do!" to energetyczny pop-rockowy utwór szwedzkiego duetu Roxette, wydany 3 lipca 1992 roku jako singiel promujący ich czwarty studyjny album, Tourism. Piosenka okazała się komercyjnym sukcesem, zajmując pierwsze miejsce na norweskiej liście singli i drugie w wielu krajach, takich jak Austria, Belgia, Finlandia, Niemcy, Holandia, Szwecja i Szwajcaria.

Tekst piosenki, napisany przez Pera Gessle, przenosi słuchacza w świat intensywnej fascynacji i podziwu dla drugiej osoby. Już pierwsze strofy, „I see you comb your hair / And gimme that grin / It's making me spin now, spinnin' within / Before I melt like snow / I say: Hello! How do you do!” (Widzę, jak czeszesz włosy / I posyłasz mi ten uśmiech / To sprawia, że kręcę się teraz, kręcę się w środku / Zanim roztopię się jak śnieg / Mówię: Cześć! Jak się masz!), oddają niemal fizyczne, obezwładniające wrażenie, jakie wywiera urok spotkanej osoby. Podmiot liryczny jest całkowicie pochłonięty jej obecnością, a jej spojrzenie i uśmiech wywołują uczucie zawrotu głowy i wewnętrznego "wirowania". Jest to moment, w którym prosty gest, jak uczesanie włosów, staje się katalizatorem głębokich emocji, a zwykłe powitanie jest próbą opanowania ekscytacji, zanim wszystko "roztopi się jak śnieg".

Dalej piosenka pogłębia to zauroczenie, odwołując się do intymnych detali: „I love the way you undress now / Baby begin / Do your caress / Honey, my heart's in a mess / I love your blue-eyed voice / Like Tiny Tim shines thru” (Kocham to, jak się teraz rozbierasz / Kochanie, zacznij / Okaż pieszczotę / Kochanie, moje serce to bałagan / Kocham twój błękitnooki głos / Jak Tiny Tim prześwieca). Odniesienie do „Tiny Tim shines thru” to ciekawa aluzja do amerykańskiego muzyka Tiny'ego Tima, znanego z charakterystycznego, falsetowego głosu, co dodaje lirycznego uroku i podkreśla unikalność głosu obiektu westchnień. Cały ten fragment ukazuje, jak silne jest to przyciąganie, a serce podmiotu lirycznego jest w „bałaganie”.

Kolejne zwrotki wprowadzają element nostalgii i marzeń, a także ukazują perspektywę wiecznego podziwu: „If I was young, I would wait outside your school / 'Cause your face is like the cover of a magazine” (Gdybym był młody, czekałbym pod twoją szkołą / Bo twoja twarz jest jak okładka magazynu). To porównanie sugeruje idealizację i uważa osobę za uosobienie piękna, godne podziwu jak gwiazda. W refrenie powtarzające się pytanie „How do you do the things that you do? / No one I know could ever keep up with you” (Jak robisz te rzeczy, które robisz? / Nikt, kogo znam, nie mógłby za tobą nadążyć) wyraża podziw dla wyjątkowości i niemożność dorównania osobie. Pytanie „Did it ever make sense to you to say bye?” (Czy kiedykolwiek miało dla ciebie sens powiedzenie „żegnaj”?) dodaje nutę refleksji nad ulotnością i pragnieniem, by ta niezwykła więź trwała. Podkreśla to również myśli o przeszłych rozstaniach i ich pozorny brak sensu.

Piosenka "How Do You Do!" znalazła się na albumie Tourism, który według Pera Gessle, był koncepcyjnie nietypowy. Zamiast być tradycyjnym albumem studyjnym, zawierał piosenki nagrywane w różnych miejscach – studiach, na scenach, w pokojach hotelowych, co miało odzwierciedlać życie zespołu w trasie. Utwór ten, zgodnie z opiniami krytyków, jest „perfekcyjnie przedstawioną popową pioseneczką, jasną i słoneczną jak lato”. Larry Flick z Billboardu opisał go jako „energiczną, opartą na gitarze pop-rockową piosenkę”, chwaląc „rytmy pogo i wysoce postawiony wokal Pera Gessle’a”.

W kontekście ogólnego przesłania, teksty Roxette często wykraczają poza prostą historię miłosną. "How Do You Do!" subtelnie nawiązuje do terapeutycznej mocy międzyludzkich połączeń. Sugeruje, że miłość, z jej „mocą przeznaczoną do uzdrawiania” (power meant to heal), działa jako lekarstwo na egzystencjalne dolegliwości, z którymi wszyscy się borykamy. Ten uzdrawiający aspekt miłości, często pomijany, jest delikatnie zasiany w tym przeboju, potwierdzając, że pod radosną, rytmiczną powierzchnią, nasze interakcje, zwłaszcza te naznaczone miłością, niosą ze sobą potencjał łagodzenia ukrytych bólu. Utwór ten, z jego „echem młodzieńczego entuzjazmu i romantycznej intrygi”, pozostaje doskonałym przykładem pop-rockowego mistrzostwa, które przetrwało próbę czasu.