Utwór „Król jest nagi” ReTo, nagrany we współpracy ze Słoniem, to jeden z singli promujących album STYXXX, wydany przez ReTo 24 lutego 2023 roku. Sam utwór ujrzał światło dzienne nieco wcześniej, 8 lutego 2023 roku, budząc duże emocje, ponieważ kooperacja ReTo i Słonia była długo wyczekiwana przez fanów polskiego rapu. Za muzykę odpowiada Wroobel, a tekst napisali Igor Bugajczyk (ReTo), Wojciech Zawadzki (Słoń) oraz Łukasz Wróblewski (Wroobel). Tytuł piosenki, jak słusznie zauważają interpretatorzy, jest bezpośrednim nawiązaniem do klasycznej baśni Hansa Christiana Andersena „Nowe szaty cesarza” (lub „Nowe szaty króla”). Ta intertekstualność stanowi fundament dla zrozumienia głównego przesłania utworu.

Już sam refren, powtarzany trzykrotnie, intensywnie buduje tę metaforę: „Niebo pęka na pół, nagi król / Każdy tu widzi, że to nie nowe szaty”. Oczywistość prawdy, którą wszyscy ignorują, jest porażająca. W świecie przedstawionym przez ReTo i Słonia, „nagi król” to symbol postaci – być może artysty, influencera, czy po prostu osoby na eksponowanym stanowisku – której prawdziwa natura i braki są publicznie widoczne, lecz z obawy, interesu czy konformizmu nikt nie odważy się o tym głośno powiedzieć. Ludzie „przytakują ze stu, że wygląda jak Bóg” i „chcą smak poznać jego sałaty”, co doskonale oddaje postawę sycofantów, oportunistów, którzy zamiast prawdy wolą pochlebstwa i czerpanie korzyści z czyjejś pozycji, co w języku rapowym często odnosi się do materialnych zysków. Cykliczność i bezwzględność tej gry o władzę i wpływy podkreślają wersy „Umarł król, żyje król, pełne brzuchy i stół / Jeden mniej się na stypie bawi”. Sukces bywa efemeryczny, a upadek jednostki nie zatrzymuje machiny; „król” zostaje szybko zastąpiony, a ci, którzy wcześniej mu schlebiali, bez skrupułów ucztują na „stypie”, by po prostu ruszyć dalej. Brak sentymentów i łatwość zastąpienia zdaje się być tu kluczową refleksją: „Jeden mniej, ale chuj, wybudujemy grób / Jeszcze świeczka i nie ma sprawy”.

W pierwszej zwrotce ReTo skupia się na osobistych refleksjach i presji towarzyszącej życiu w show-biznesie. Obraz „Padającego deszczu, Panta Rhei, kap, kap, kropla drąży skałę” symbolizuje nieustanne zmiany i powolne, ale nieuniknione działanie czynników zewnętrznych. Pytanie „Ile możesz znieść, zanim trafi Ciebie szlag?” odzwierciedla zmęczenie i psychiczne obciążenie. ReTo z goryczą konstatuje, że pomimo osądów o szaleństwie, wie, że on i inni mają „rozpierdoloną banię przez to życie, które wjechało jak kwas”. To szczere przyznanie się do wyniszczającej natury współczesnego życia, być może szczególnie intensywnego w środowisku artystycznym. Jednocześnie artysta manifestuje swoją determinację: „Nie przestaję, słyszę "jazda", to mnie nie trzeba zachęcać / Mam to w gwiazdach zapisane, kurwy, beztalencia”. Jest świadomy swojej wartości i nie zamierza ustępować krytykom. Motywy bogactwa („Na nadgarstkach świeci złoto, palcach, szyi, zębach”) przeplatają się z motywem memento mori („By mnie zabrał Charon łodzią, miejsca w pierwszych rzędach”), sugerując, że nawet z sukcesem i pieniędzmi śmierć jest nieunikniona, a artysta pragnie wyróżniać się także w obliczu ostateczności. Wersy „My ćwiczymy psychikę, potem biceps / Morda, nie szklanka, nie stłucze po bicie” to manifest mentalnej odporności i niezłomności w obliczu ataków słownych. Zwrotka kończy się paradoksalnymi stwierdzeniami o sile natury („Woda nie utopi ryby, ogień nie zabije smoka”) i wyzwaniem do okazania prawdziwych uczuć, co może być komentarzem do braku autentyczności w relacjach.

Zwrotka Słonia wnosi charakterystyczną dla niego, brutalną szczerość i bezkompromisową postawę. „Jak Cię widzą, tak Cię piszą, choć to analfabeci / Wzroku nie spuszczaj, choćby meduza stała naprzeciw” to ostra krytyka powierzchownej oceny przez osoby niewyedukowane lub ignoranckie, a także wezwanie do zachowania pewności siebie w obliczu strachu i wrogości. Słoń, z typową dla siebie brawurą, porównuje swój styl do „Bugatti” i opisuje swoją przyczepność do bitu w prowokacyjny sposób, podkreślając swoją unikalność i dominację w rapie. Wyraża pogardę dla fałszywych pochwał: „Nie każdy musi mnie kochać, pierdolę fałszywą miłość / Nie wierzę w żadne ich słowa, w mym blasku się grzeją jak w Rio”. Doskonale rozumie, że łatwiej jest zdobyć sukces, niż go utrzymać: „Zdobycie tronu to jedno, utrzymać władzę jest ciężej / Prędzej Ci głowę odetną, niż wyciągną do Ciebie rękę”. To obraz bezlitosnego środowiska, gdzie zazdrość i chęć zniszczenia są silniejsze niż wsparcie. Ta zazdrość jest motywem przewodnim dalszej części zwrotki – krytyka „sprzedawczyków” pojawia się, gdy ktoś zarobi więcej, co jest ironiczne, bo „najlepiej zarabiać mniej, wtedy się czują bezpieczniej te łajzy”. Słoń otwarcie odrzuca zazdrość, podkreślając, że nikt niczego mu nie dał za darmo i manifestuje swoją niezależność i pogardę dla wrogów, używając dosadnego języka. Wskazuje na mentalną siłę: „psychika to ogromna twierdza” i skomplikowaną naturę życia jako „zawiłej ścieżki, jak spacer po jelitach węża”. Kończy zwrotkę, konfrontując się bezpośrednio z krytykami, których zazdrość, jak stwierdza, „pęka, łamiąc od wewnątrz żebra”.

„Król jest nagi” to zatem głęboka refleksja nad hipokryzją, zazdrością i bezwzględnością w świecie sukcesu. Baśniowa metafora „nagiego króla” zostaje przeniesiona w realia rapu i życia publicznego, gdzie pozory i konformizm często triumfują nad prawdą. Artyści, pomimo świadomości absurdów i presji, deklarują swoją niezłomność i determinację w podążaniu własną drogą. Utwór, wzmocniony charyzmatycznymi występami ReTo i Słonia, stanowi mocny komentarz do mechanizmów władzy, popularności i ludzkich słabości.