Myśląc o interpretacji tekstu „Violet’s Tale” Rena, należy zwrócić uwagę na jego wielowymiarowość i brutalny realizm. Piosenka, stanowiąca trzecią i finałową część trylogii „The Tale of Jenny and Screech”, opowiada historię Violet – kobiety, której życie naznaczone jest przemocą i milczeniem. Ren, znany z głębokiego emocjonalnego storytellingu i surowości swoich utworów, przedstawia tutaj portret ofiary cyklicznej przemocy domowej, wplatając w narrację zarówno tragedię, jak i promyk nadziei.

Utwór rozpoczyna się od sceny z 2005 roku w szpitalu w Paddington, gdzie „damulka” Violet walczy o życie. Ten początek natychmiast zanurza słuchacza w dramatyczną atmosferę, by następnie cofnąć czas i ukazać korzenie jej cierpienia. Violet dorastała w domu, gdzie matka była alkoholiczką, a ojciec „bękartem”, który „nigdy nie opuszczał pokoju” po ułożeniu jej do snu. Ren celowo pomija szczegóły czynów ojca, zostawiając pole do interpretacji, ale jednoznacznie sugerując molestowanie i przemoc seksualną. Ten wczesny epizod ustanawia motyw cyklu przemocy, który będzie powracał w jej życiu. Użycie słowa „bastard” dla ojca i brutalność opisu sceny, w której „nigdy nie opuszczał pokoju”, podkreśla traumatyczne początki Violet.

W wieku szesnastu lat Violet wyprowadza się do mieszkania komunalnego, próbując ułożyć sobie życie, pracując w Tesco. Tam spotyka Steve’iego, który początkowo ją czaruje, ale szybko okazuje się być „małym kutasem” i „łobuzem”. Historia boleśnie się powtarza – Stevie, podobnie jak ojciec, „kładał ją ciasno do snu, ale nigdy nie opuszczał pokoju”, malując ją „na czarno i na niebiesko”. Ta fraza, „history repeats itself”, jest kluczowa dla zrozumienia mechanizmu, w jaki ofiary przemocy często wpadają w kolejne toksyczne relacje.

Centralnym elementem utworu jest motyw milczenia Violet. Jest ona przedstawiana jako „cicha dziewczyna”. W scenie eskalacji przemocy, Stevie, pijany i wściekły, dobija się do jej drzwi, zarzucając jej kłamstwo, gdy ona milczy. Jego okrzyki: „Violet, dlaczego zawsze jesteś taka cicha?” oraz „Violet? Dlaczego mnie okłamujesz, Violet?” stanowią tragiczne zaprzeczenie jej wewnętrznego świata i braku zdolności do wyrażenia bólu. Ren w brutalny sposób opisuje fizyczne skutki tej przemocy: „krew pryska, kości pękają”. Jej milczenie jest interpretowane jako upór, prowokacja, a w rzeczywistości jest wynikiem traumy i braku siły do obrony.

Przeszywający zwrot akcji następuje, gdy doktor w szpitalu odkrywa, że Violet była w dziewiątym miesiącu ciąży. W tym momencie Violet, po raz pierwszy w piosence, przerywa swoje milczenie. Jej jedyna prośba brzmi: „Jeśli mam umrzeć tutaj tej nocy, proszę, niech moje dziecko przeżyje”. To wyznanie, pełne rozpaczy i matczynej miłości, stanowi punkt kulminacyjny jej historii. Pomimo jej śmierci, jej dzieci, bliźniaki Jenny i Screech, przeżywają – co Ren określa jako „tragedię lub cud”. Ten zwrot akcji jest nieoczekiwany i potęguje emocjonalny wpływ utworu, jednocześnie wprowadzając element nadziei na przerwanie cyklu przemocy dla przyszłego pokolenia.

Ciekawostką jest, że „Violet’s Tale” jest częścią większej opowieści. Jenny i Screech to imiona bliźniąt, których historie Ren opowiedział w poprzednich częściach trylogii – „Jenny’s Tale” i „Screech’s Tale”, wydanych odpowiednio w 2019 roku. „Violet’s Tale” ukazało się w lipcu 2022 roku, zamykając całość. Ren, tworząc ten utwór, dążył do stworzenia czegoś, co będzie „kinematograficznym arcydziełem”. Tekst i muzyka mają za zadanie nie tylko opowiedzieć historię, ale także wywołać głębokie emocje i dyskusję na temat przemocy domowej i braku reakcji społeczeństwa. Sam Ren, który przez lata zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi, w tym błędnie zdiagnozowaną chorobą, często w swojej twórczości porusza trudne tematy, co dodaje jego piosenkom autentyczności i surowości.

Piosenka jest również krytyką społeczeństwa, co podkreśla powtarzająca się fraza „London City, far from pretty”. Sugeruje to, że miasto, a przez to i społeczeństwo, pozostaje obojętne lub ślepe na cierpienia jednostek takich jak Violet. Śmierć Violet w 2005 roku, choć tragiczna, staje się początkiem nowego życia dla Jenny i Screecha, symbolizując odporność i cud życia pośród nieszczęścia. Interpretacja nazwy „Violet” jest również symboliczna – fiołek to delikatny, fioletowy kwiat, a fiolet to kolor siniaków, co odzwierciedla zarówno jej wrażliwość, jak i doświadczoną przemoc.

Podsumowując, „Violet’s Tale” to poruszająca ballada o niezłomności ludzkiego ducha w obliczu potwornej przemocy, gdzie milczenie staje się ucieczką, a ostateczna ofiara – szansą na lepsze jutro. Ren mistrzowsko łączy lirykę z emocjonalnym przekazem, tworząc dzieło, które zostaje w pamięci długo po jego wysłuchaniu.