Interpretacja Ludzie to Adam i Ewa - Piotr Rubik

Utwór "Ludzie to Adam i Ewa" Piotra Rubika to pieśń głęboko zakorzeniona w tradycji biblijnej, stanowiąca część monumentalnego oratorium Tu Es Petrus (łac. Ty jesteś Skałą). To dzieło, skomponowane przez Piotra Rubika z librettem autorstwa Zbigniewa Książka, zostało zarejestrowane podczas premiery w maju 2005 roku w amfiteatrze Kadzielnia w Kielcach. Całe oratorium dedykowane jest pamięci papieża Jana Pawła II, co nadaje mu dodatkowy wymiar duchowej refleksji i hołdu. Pieśń "Ludzie to Adam i Ewa" jest umiejscowiona jako drugi utwór albumu, w części zatytułowanej "Pater Noster" (Ojcze Nasz), co podkreśla jej fundamentalne znaczenie w kontekście modlitwy i odniesienia do początku wszystkiego.

Centralnym elementem utworu jest powtarzający się refren, który niczym katechizm przedstawia podstawowe archetypy i wydarzenia z Księgi Rodzaju:
Ludzie to Adam i Ewa
Bracia to Kain i Abel
Potop to z nieba ulewa
Pycha to jest wieża Babel
Sodoma to ogień i siarka
A prawość to Noe i Arka.

Ten chór jest esencją ludzkiego doświadczenia, ukazując jego dwoistość. Adam i Ewa symbolizują początek ludzkości, ale także jej pierwotną niewinność i upadek. Kain i Abel stają się archetypem braterskiego konfliktu, zazdrości i pierwszego morderstwa, podkreślając ludzką zdolność do zła. Następne obrazy biblijne – Potop i Sodoma, gdzie "ogień i siarka" symbolizują boską karę za grzechy – są przestrogą przed konsekwencjami ludzkiej nieprawości. Z drugiej strony, wieża Babel jest symbolem pychy i ambicji, prowadzących do chaosu i niezrozumienia. Kontrapunktem dla tych negatywnych przykładów jest postać Noego i Arki, uosabiająca prawość, wiarę i ocalenie w obliczu zagłady. Refren ten stanowi zatem kompendium biblijnych nauk o ludzkiej naturze, wolności wyboru między dobrem a złem, a także o boskiej sprawiedliwości i miłosierdziu.

Zwrotki piosenki systematycznie, dzień po dniu, opowiadają o stworzeniu świata, wiernie podążając za narracją Księgi Rodzaju. Od dnia pierwszego, kiedy Bóg przemienił mrok w jasność, tworząc dzień i noc, po szósty dzień, w którym powstał człowiek, ulepiony z prochu ziemi. Każdej strofie towarzyszy powtarzający się wers: "Z Bożej woli się wszystko zdarzyło, a Bóg widział, że to dobre było". Ta fraza nie tylko podkreśla wszechmoc i celowość boskiego aktu stworzenia, ale także wyraża akceptację i zadowolenie Stwórcy z dzieła, które jest dobre. Jest to fundamentalne przesłanie o harmonii i doskonałości pierwotnego planu Bożego.

Połączenie opisu stworzenia świata z archetypami ludzkiej egzystencji w refrenie tworzy spójną narrację. Bóg stwarza świat i człowieka jako "dobre" dzieło, dając mu wolną wolę. To właśnie ta wolność prowadzi później do wyzwań i prób przedstawionych w refrenie: od upadku Adama i Ewy, przez bratobójstwo Kaina, po pychę Babel i grzechy Sodomy. Jednocześnie, poprzez postać Noego, utwór przypomina o możliwości ocalenia przez prawość i wierność Bożym przykazaniom.

"Ludzie to Adam i Ewa" to nie tylko retelling biblijnych historii, ale także głęboka medytacja nad kondycją ludzką. W kontekście oratorium poświęconego Janowi Pawłowi II, pieśń ta nabiera dodatkowej głębi. Papież często podkreślał znaczenie etyki, moralności i powrotu do korzeni wiary. Utwór Rubika i Książka, poprzez prostotę i siłę biblijnych obrazów, staje się uniwersalnym przypomnieniem o boskim pochodzeniu świata i człowieka, o odpowiedzialności za swoje czyny oraz o nieustannej możliwości wyboru między dobrem a złem. Jest to muzyczna homilia, która w przystępny, a jednocześnie majestatyczny sposób, zaprasza do refleksji nad fundamentalnymi pytaniami o sens życia, grzech i odkupienie, wpisując się w nurt popularnej muzyki sakralnej, z której Piotr Rubik jest szeroko znany.