Interpretacja Iris - Pastel Ghost

Piosenka „Iris” autorstwa Pastel Ghost, właściwie Vivian Moon, to eteryczna podróż w głąb złożonych emocji związanych z pragnieniem bliskości i jednocześnie panicznego lęku przed nią. Utwór, osadzony w charakterystycznym dla artystki, mglistym brzmieniu dream popu i elektroniki, jest częścią albumu „Abyss”, wydanego w 2015 roku, który sama Pastel Ghost napisała, wyprodukowała i nagrała, demonstrując swoje niezależne podejście do muzyki. Cały album „Abyss” porusza tematykę samotności, tęsknoty, nieodwzajemnionej miłości i izolacji, chęci posiadania idealnej osoby, której tak naprawdę nie można mieć. W tym kontekście „Iris” staje się centralnym punktem tej emocjonalnej otchłani.

Już otwierające wersy: „I'd like to know you / But I don't want to / Scared of revealing / The image is peeling” (Chciałabym cię poznać / Ale nie chcę / Boję się ujawnienia / Obraz się łuszczy), doskonale oddają fundamentalny konflikt utworu – wewnętrzne zmagania pomiędzy pragnieniem głębokiej intymności a obawą przed ujawnieniem prawdziwego „ja”. Jest to wyrazem powszechnego ludzkiego dylematu: pociągu do bliskości i jednocześnie instynktownej potrzeby ochrony przed potencjalnym zranieniem. Fraza „The image is peeling” metaforycznie wskazuje na obawę, że stworzony wizerunek – maska, jaką nosimy – zacznie się kruszyć, odsłaniając wrażliwą, być może niedoskonałą rzeczywistość.

Następnie tekst pogłębia ten wewnętrzny bój: „I've tried to fight this / But you are my weakness / This world is restricting / You mean everything” (Próbowałam z tym walczyć / Ale ty jesteś moją słabością / Ten świat jest ograniczający / Znaczysz dla mnie wszystko). Podmiot liryczny przyznaje, że mimo prób oporu, osoba, o której mowa, jest nieodpartą słabością, czymś, czemu nie sposób się oprzeć. Ograniczający charakter świata może odnosić się zarówno do zewnętrznych barier społecznych, jak i wewnętrznych psychologicznych blokad, które hamują swobodę ekspresji emocjonalnej. W obliczu tych ograniczeń, obecność drugiej osoby nabiera absolutnego znaczenia, stając się centrum wszechświata podmiotu lirycznego.

Powtarzające się czterokrotnie „Dreaming about you” (Śnię o tobie) stanowi most między świadomym lękiem a podświadomą tęsknotą. Ten motyw snu podkreśla wszechogarniającą naturę pragnienia, które przekracza granice jawy i przenika do snów, ukazując intensywność i obsesyjność uczuć. To pragnienie jest tak silne, że manifestuje się nawet w sferze podświadomości, gdzie granice i lęki mogą być mniej wyraźne.

Kolejna zwrotka wzmacnia intensywność tych uczuć: „I see you so clearly / I want you completely / I'd do anything / To have you near me” (Widzę cię tak wyraźnie / Chcę cię całkowicie / Zrobiłabym wszystko / By mieć cię blisko). Ta klarowność wizji osoby jest niczym niezakłóconym spojrzeniem, wolnym od masek i murów, które budujemy. Podmiot liryczny wyraża tu bezkompromisowe pragnienie posiadania drugiej osoby w całości, deklarując gotowość do wszelkich poświęceń, byle tylko zniwelować dystans. Jest to moment, w którym tęsknota staje się niemal namacalna, a pragnienie bliskości – absolutne i nieuniknione.

Ostatnia część piosenki, „Forget the future / Can we get closer / Pull back your eyelids / I'm lost in your iris” (Zapomnij o przyszłości / Czy możemy się zbliżyć / Odsłoń powieki / Jestem zagubiona w twojej tęczówce), jest błaganiem o natychmiastową i obecną intymność, odrzucającą troski o to, co nadejdzie. Prośba o odsłonięcie powiek i zagubienie się w tęczówce jest niezwykle intymnym i symbolicznym gestem. Tęczówka (iris) to nie tylko anatomiczna część oka, ale metafora „okna do duszy” – najgłębszej, najbardziej autentycznej części osoby, gdzie obrony zanikają, a emocje splatają się. Zagubienie się w czyjejś tęczówce oznacza tu całkowite zatracenie się w drugiej osobie, pragnienie zobaczenia i bycia widzianym w sposób prawdziwy i nieosłonięty, zanurzenie się w esencji bytu ukochanej osoby. Ten werse stanowi ukoronowanie całej podróży – od lęku przed ujawnieniem po ostateczne pragnienie bezwarunkowego połączenia.

„Iris” jest przykładem tego, jak Pastel Ghost, czyli Vivian Moon, zręcznie łączy melancholijne teksty z hipnotyzującymi, elektronicznymi brzmieniami. Jej muzyka charakteryzuje się eterycznymi wokalami, unoszącymi się nad chłodnymi syntezatorowymi haczykami i pulsującymi bitami. Album „Abyss”, z którego pochodzi „Iris”, został doceniony za swoją senną, nocną atmosferę i kinowe brzmienie, które oddaje uniwersalne uczucia tęsknoty i wrażliwości, owinięte w piękną elektroniczną oprawę. Chociaż piosenka nie pochodzi bezpośrednio z płyty „Abyss” według jednego ze źródeł podającego rok 2018 i album „Ethereality”, większość interpretacji i kontekstów łączy ją z ogólnym klimatem i tematyką twórczości Pastel Ghost, w szczególności z debiutanckim „Abyss”, który umocnił jej status w kręgach dream popu i synth-wave. Całość tworzy rezonujący utwór, którego liryczne wymiary dotykają uniwersalnego pragnienia połączenia, zestawionego z lękiem przed prawdziwym odsłonięciem.