Interpretacja Clouds - Pastel Ghost

Utwór „Clouds” autorstwa Pastel Ghost to hipnotyzująca podróż w głąb emocjonalnej pustki, rozpisana na eteryczne syntezatory i melancholijny wokal. Piosenka, będąca trzecim utworem z debiutanckiego albumu artystki Abyss, wydanego 10 marca 2015 roku, jest głęboką analizą nieodwzajemnionego uczucia i wynikającej z niego samotności. Pastel Ghost, czyli Vivian Moon, artystka pochodząca z Brooklynu, a obecnie mieszkająca w Austin w Teksasie, jest znana z tworzenia muzyki, którą sama określa mianem „dreamwave” i „dream rave”. Jej twórczość, łącząca elementy dream popu, synth popu, elektroniki, post-punka i darkwave, nierzadko bywa porównywana do Crystal Castles.

Piosenka otwiera się słowami „Thinking of you I lie awake / Longing to suffocate”, które natychmiast wprowadzają słuchacza w stan bezsenności i głębokiego cierpienia. To nie tylko fizyczna niemożność snu, ale też psychiczne męki, gdzie pragnienie bycia z ukochaną osobą staje się tak intensywne, że prowadzi do poczucia dławienia, niemal fizycznego braku tchu. „Spilling my tears as you turn away” doskonale oddaje jednostronność relacji, w której ból jest tak namacalny, a łzy stanowią jedyne ukojenie w samotności. W tych początkowych wersach Vivian Moon, która napisała, wyprodukowała i nagrała cały album Abyss w swojej sypialni, pokazuje, jak odnajduje siłę w własnej samotności, mierząc się z ukłuciami nieodwzajemnionej miłości. Teksty „Clouds” są poetyckimi migawkami, które ujawniają wrażliwość ukrytą pod gotycką powierzchnią muzyki.

Druga zwrotka, „Light cast onto a memory / Darkens the scenery / I can't know you the way you know me”, używa wizualnych metafor, aby podkreślić, jak radosne wspomnienia, niegdyś jasne i pocieszające, teraz rzucają cień na obecną, bolesną rzeczywistość. Sceneria mroku symbolizuje zmianę percepcji, w której wszystko, co kiedyś wydawało się piękne, teraz jest przesłonięte przez smutek. Linia „I can't know you the way you know me” wskazuje na brak wzajemności i głębokiego zrozumienia, pogłębiając poczucie izolacji narratora. Jak sama artystka przyznała w wywiadzie dla SXSW, piosenki z Abyss „opowiadają o samotności i tęsknocie, pragnieniu ideału lub osoby, której tak naprawdę nie można mieć. Chodzi o poczucie izolacji”.

Następnie wchodzi obraz „Visions of you through clouds of smoke / Inhale until I choke / Filling my lungs but now I'm alone”. Motyw dymu jest wielowymiarowy; może symbolizować mgliste, nieuchwytne wizje ukochanej osoby, która staje się coraz bardziej odległa i rozmazana, niczym fantom. Jednocześnie metafora wdychania dymu aż do zadławienia sugeruje samoniszczące mechanizmy radzenia sobie z bólem, próbę wypełnienia pustki czymś, co ostatecznie tylko pogarsza stan. Pomimo tej desperackiej próby, rezultat jest ten sam: „but now I'm alone”. Głos Vivian Moon, często opisywany jako eteryczny i upiorny, doskonale współgra z tymi sugestywnymi obrazami, tworząc unikalną mieszankę shoegaze'owych gitar i hipnotycznych melodii. Pastel Ghost łączy swoją miłość do mglistych, anime-podobnych wizualizacji z brzmieniem, nadając swoim piosenkom natychmiastowy kinowy charakter. Zresztą, oficjalny teledysk do „Clouds” został zmontowany przez samą Pastel Ghost i wykorzystuje materiały filmowe z anime Macross Plus, co potwierdza jej estetyczne inspiracje.

Piosenka osiąga punkt kulminacyjny w ostatniej zwrotce: „Cold as an emptiness consumes / Rain dripping in my wounds / You don't want me the way I want you”. Zimno pustki symbolizuje totalną nieobecność ukochanej osoby i brak nadziei. Obraz „rain dripping in my wounds” jest niezwykle poruszający, symbolizując nieustający, kapiący ból, który wnika w otwarte rany emocjonalne. Jest to metafora przewlekłego cierpienia, które nie daje o sobie zapomnieć. Ostatnia linia, „You don't want me the way I want you”, jest esencją utworu – podsumowaniem całego cierpienia i sednem nieodwzajemnionego uczucia, które pozostawia narratora w stanie głębokiej rozpaczy i osamotnienia. To proste, lecz druzgocące stwierdzenie podkreśla całkowitą asymetrię uczuć, która stanowi główny temat utworu.

Pastel Ghost, poprzez swój charakterystyczny styl, który krytycy określają jako „czarującą mieszankę marzycielskiego popu, post-punka i elektroniki”, zdołała stworzyć utwór, który jest zarówno mroczny, jak i porywający. Jej muzyka, często z „chłodnymi synthowymi haczykami i dudniącymi bitami perkusji”, sprawia, że nawet najbardziej zamyśleni słuchacze shoegaze mogą poruszyć się do tańca. „Clouds” to nie tylko smutna piosenka o miłości, ale także świadectwo zdolności artystki do przekształcania osobistego bólu w uniwersalne doświadczenie, rezonujące z każdym, kto kiedykolwiek czuł się samotny i niezrozumiany. Utwór jest przykładem, jak Pastel Ghost „rozwija się w swojej własnej samotności”, a jej „pozaziemskie” brzmienie pozostawia słuchaczy z poczuciem hipnotyzującej intymności.