Piosenka „Komm, süsser Tod” (z niemieckiego „Przyjdź, słodka śmierci”), stanowiąca centralny punkt ścieżki dźwiękowej filmu The End of Evangelion, to utwór o zaskakująco optymistycznym, niemal radosnym brzmieniu, które stoi w ostrym kontraście do apokaliptycznych wydarzeń, jakie ilustruje – czyli rozpoczęcia Projektu Ludzkiej Instrumentalizacji. Ta kakofonia emocjonalna jest jednak celowa i potęguje psychologiczny dysonans towarzyszący końcowi świata. Tytuł piosenki sam w sobie jest nawiązaniem do chorale Johanna Sebastiana Bacha z 1736 roku, „Komm, süßer Tod, komm selge Ruh”, które wyraża pragnienie śmierci i nieba. Użycie niemieckiego tytułu, podobnie jak wielu innych niemieckich terminów w Neon Genesis Evangelion (takich jak Nerv, Seele, Gehirn), jest charakterystycznym dla Hideakiego Anno „niejasnym i pretensjonalnym artystycznym odniesieniem”.

Tekst utworu, który pierwotnie napisał sam Hideaki Anno, a następnie zaadaptował na angielski Mike Wyzgowski, jest powszechnie interpretowany jako list pożegnalny. To wewnętrzny monolog Shinji'ego Ikariego, odzwierciedlający jego ogromne poczucie winy, żalu i bezsilności w obliczu utraty wszystkiego, co miało dla niego znaczenie. Utwór rozpoczyna się od przyznania się do zawodu: „I know, I know I've let you down, I've been a fool to myself” (Wiem, wiem, zawiodłem cię, byłem głupcem dla samego siebie). To echo wewnętrznej walki Shinji'ego z własną wartością i relacjami międzyludzkimi. Przekonanie, że mógł żyć tylko dla siebie („I thought that I could live for no one else”), zostaje brutalnie zweryfikowane przez ból i cierpienie, które uświadamiają mu, że bliscy są ważniejsi niż cokolwiek innego („But now through all the hurt and pain, It's time for me to respect the ones you love mean more than anything”).

Centralnym motywem utworu jest głęboki żal i pragnienie ucieczki od cierpienia. Słowa „So with sadness in my heart, I feel the best thing I could do, is end it all, and leave forever” (Więc ze smutkiem w sercu, czuję, że najlepsze, co mógłbym zrobić, to zakończyć to wszystko i odejść na zawsze) wyrażają przytłaczającą chęć zniknięcia, będącą kulminacją psychicznego załamania Shinji'ego. To właśnie w tym momencie, gdy świat rozpada się wokół niego, on sam rozpada się wewnętrznie, czując, że wszystko, co było szczęśliwe, stało się smutne, a jego świat dobiega końca.

Poczucie winy jest kolejnym dominującym elementem, szczególnie w wersach: „I wish that I could turn back time, cause' now the guilt is all mine” (Chciałbym cofnąć czas, bo teraz cała wina jest moja). Shinji nie może żyć bez zaufania tych, których kocha, a niemożność zapomnienia przeszłości, miłości i dumy „zabija go od środka”. To poczucie odpowiedzialności za cierpienie innych, nawet jeśli jest ono niezamierzone, prowadzi go do spiralnego upadku. Powtarzające się frazy refrenu – „It all returns to nothing, it all comes tumbling down, tumbling down, tumbling down” oraz „I just keep letting me down, letting me down, letting me down” – doskonale oddają totalny kolaps rzeczywistości i psychiki bohatera. Wszystko wraca do nicości, wszystko się rozpada, a Shinji czuje, że ciągle zawodzi, pogrążając się w otchłani rozpaczy.

Ciekawostką jest fakt, że wokalistka Arianne (Arianne Cleopatra Schreiber), która zaśpiewała ten utwór, nie miała żadnej wiedzy na temat Evangeliona, kiedy go nagrywała. Mimo to, jej wykonanie doskonale oddaje nastrój piosenki. Muzykę do „Komm, süsser Tod” skomponował Shiro Sagisu, a w jej aranżacji słychać fortepian, organy piszczałkowe i różne instrumenty smyczkowe. Wpływy muzyczne utworu są szerokie; porównuje się go do „Hey Jude” The Beatles, a także wskazuje na zapożyczenia z Kanonu D-dur Pachelbela oraz podobieństwa do „A Whiter Shade of Pale” Procol Harum i „Isn't it a Pity” George'a Harrisona. Co interesujące, w grze Super Robot Wars Alpha 3 instrumentalna wersja „Komm, süsser Tod” towarzyszy bardziej optymistycznemu zakończeniu Evangeliona, gdzie Shinji i Asuka zapobiegają Instrumentalizacji. Ta alternatywna interpretacja podkreśla, jak uniwersalne są motywy utworu, a jego emocjonalny wydźwięk może być interpretowany na wiele sposobów, od ostatecznej rezygnacji po początek nowej nadziei.

Ostatecznie, „Komm, süsser Tod” to utwór, który z jednej strony jest pieśnią o upadku i rozpaczy, o niemożności naprawienia błędów i pragnieniu ostatecznego zakończenia cierpienia. Z drugiej strony, jego hipnotyzująca melodia i kontekst w The End of Evangelion czynią go jednym z najbardziej niezapomnianych i niepokojących elementów w historii anime, symbolizującym chaotyczne, bolesne, ale w pewien sposób również nieuniknione zakończenie, które jest jednocześnie słodkie w swojej obietnicy uwolnienia od bólu.