Interpretacja Miał być ślub - Monika Brodka

"Miał być ślub" Moniki Brodki, utwór z jej drugiego albumu Moje piosenki wydanego w 2006 roku, to na pierwszy rzut oka opowieść o rozczarowaniu i niespełnionej miłości, ubrana w konwencję tradycyjnej polskiej ceremonii ślubnej. Piosenka stała się jednym z najbardziej rozpoznawalnych hitów artystki, co jednak zaskoczyło samą Brodkę. Jak przyznała w wywiadzie dla Tidala w ramach cyklu "Weź zapytaj", utwór został opacznie zrozumiany przez słuchaczy, ponieważ jego intencja była kompletnie inna – miał to być totalnie żartobliwy utwór i takie mrugnięcie w stronę słuchaczy. Tymczasem "Miał być ślub" został odebrany bardzo poważnie i stał się nawet hitem weselnym, pieczętującym wiele związków. Artystka, choć z początku zdziwiona, pogodziła się z tym, stwierdzając: "Więc w sumie jeżeli ma to służyć połączeniu dwóch serc i miłości dozgonnej, to godzę się na to i jest okey".

Tekst piosenki maluje niezwykle żywy obraz przygotowań do ślubu, które nagle zostają przerwane. Narratorka, która miała być żoną, szczegółowo opisuje momenty, które zazwyczaj towarzyszą temu ważnemu wydarzeniu: zaproszeni goście, kapela z rodzinnych stron, błogosławieństwo rodziców, umówiony ksiądz, bukiet z białych róż i welon na głowie. Cała sceneria, z kościołem pękającym w szwach i babcią łkającą w cichych łzach, buduje atmosferę wyczekiwania i spełnienia. Napięcie rośnie z organistą dającym znak, by kulminować w przejmującym "A jego brak". Te słowa, proste, ale dosadne, burzą cały misternie utkany świat marzeń.

Następne wersy pogłębiają poczucie straty i porzucenia. Sukienka ślubna, symbol nadziei i przyszłości, lśni samotnie w szafie, a narratorce towarzyszy bolesna świadomość, że "Nie założy jej już nikt". Przyczyna rozstania, choć dla innych pozostaje tajemnicą, dla niej jest jasna i brutalna: "Zamiast tak on powiedział nie" i "Nie pokochasz nigdy mnie / Na dobre i złe". Ironia losu objawia się także w zamówionej na ten dzień pogodzie, która mimo wszystko przynosi deszcz – symbol łez i nieszczęścia, które jednak nikt nie widział, ukrywanych przed światem.

Końcowe strofy piosenki, powtarzające się dwukrotnie, niosą w sobie jednak nutę nadziei i siły, wykraczającej poza osobiste rozczarowanie. "Kto z miłości nie umarł / Nie potrafi żyć / Moje serce kiedyś złamane / Mocniej kocha dziś". Te uniwersalne słowa sugerują, że mimo przeżytego cierpienia i złamanego serca, narratorce udało się odnaleźć wewnętrzną siłę. Miłość, nawet ta niespełniona, stała się lekcją, która wzmocniła jej zdolność do głębszego kochania w przyszłości. Jest to przesłanie o odporności i dojrzewaniu, które następuje po doświadczeniu bólu.

Warto wspomnieć, że tekst do utworu "Miał być ślub" napisała Ania Dąbrowska, z którą Monika Brodka często współpracowała. Brodka przyznała, że Ania Dąbrowska przekonała ją, by spróbowała więcej od siebie włożyć w teksty i że wspólnie tworzyły słowa do prawie wszystkich piosenek z płyty Moje piosenki. Teledysk do piosenki, w reżyserii Konrada Aksinowicza, został nakręcony w warszawskiej Szkole Podstawowej nr 74. Początkowo reżyser miał pomysł na zrobienie klipu na pogrzebie, z udziałem Borysa Szyca, ale po spotkaniu z Moniką zdecydowano się na koncepcję szkolną. Brodka w teledysku wcieliła się w rolę szkolnej woźnej, będąc współautorką scenariusza. Aksinowicz w teledysku przedstawił szkołę w nietypowy sposób, a w klipie pojawia się dziewczynka skacząca na trampolinie, która fonetycznie uczyła się śpiewać polski tekst, bo była Amerykanką. Według reżysera, teledysk opowiada trochę o zemście dziewczyny, która pokazując, jak potrafi skakać w przestworza, udowadnia coś światu, który się z niej śmiał.

Piosenka ta, wydana na początku kariery Brodki po zwycięstwie w "Idolu" w 2004 roku, była jednym z utworów, które przyczyniły się do jej początkowej popularności. Ciekawym jest również fakt, że utwór "Miał być ślub" bywał łączony z ówczesnym związkiem Moniki Brodki z aktorem Janem Wieczorkowskim, z którym artystka planowała ślub, jednak ostatecznie do ceremonii nie doszło. To nadaje utworowi osobistego, choć niewypowiedzianego, kontekstu. Monika Brodka na albumie Sadza zremiksowała również ten utwór, co świadczy o jego trwałym miejscu w jej twórczości.

Utwór ten, mimo swojej pozornej lekkości, kryje w sobie głęboką refleksję nad ulotnością marzeń, konfrontacją z rzeczywistością i siłą, jaką można czerpać z bolesnych doświadczeń. Staje się on hymnem dla wszystkich, którzy doświadczyli złamanego serca, ale znaleźli w sobie siłę, by kochać mocniej po życiowej burzy.