Interpretacja We are the world - Michael Jackson

Michael Jackson i Lionel Richie, współautorzy ponadczasowego hymnu „We Are The World”, stworzyli piosenkę, która stała się symbolem jedności, współczucia i filantropii. Utwór, nagrany w 1985 roku przez supergrupę USA for Africa, powstał w odpowiedzi na katastrofalną klęskę głodu w Etiopii w latach 1983–1985. Sama idea narodziła się w głowie muzyka i aktywisty Harry'ego Belafonte, który zainspirował się sukcesem brytyjskiej grupy Band Aid i ich charytatywnego singla „Do They Know It's Christmas?”. Belafonte, chcąc zaangażować czołowych amerykańskich artystów, w tym tych pochodzenia afroamerykańskiego, skontaktował się z managerem Kenem Kragenem, który z kolei zaprosił Lionela Richiego i Michaela Jacksona do napisania piosenki.

Tekst utworu to głębokie wezwanie do ludzkiego współczucia i wspólnej odpowiedzialności. Rozpoczyna się od słów „There comes a time when we heed a certain call, when the world must come together as one”, natychmiastowo ustanawiając ton pilności i wspólnoty. Wersy takie jak „There are people dying, oh, and it's time to lend a hand to life, the greatest gift of all” nie pozostawiają wątpliwości co do powagi sytuacji i konieczności działania. Piosenka zwraca się do odbiorcy z perspektywy pierwszej osoby liczby mnogiej, co ma na celu ułatwienie „uwewnętrznienia” przesłania poprzez wspólne śpiewanie słowa „my”. Głównym przesłaniem jest jedność – apel o przezwyciężenie różnic i dostrzeżenie wspólnych więzi, które łączą nas jako istoty ludzkie. To wezwanie do działania, które wzywa jednostki i narody do pomocy potrzebującym w czasach kryzysu.

Refren, z jego ikonicznymi słowami „We are the world, we are the children, we are the ones who make a brighter day, so let's start giving”, wzmacnia poczucie wspólnej tożsamości i odpowiedzialności. Stwierdzenie „There's a choice we're making, we're saving our own lives” jest szczególnie mocne, sugerując, że pomagając innym, pomagamy również sobie, tworząc lepszy świat dla wszystkich. Michael Jackson, jak wspominał Lionel Richie, był autorem słynnego wersu „We are the world”. Jackson, znany ze swojej szybkości pracy, sam dodał muzykę i słowa do refrenu w ciągu jednego dnia, mówiąc: „Kocham pracować szybko. Poszedłem naprzód, nawet bez wiedzy Lionela, nie mogłem się doczekać. Wszedłem i wyszedłem tej samej nocy z ukończoną piosenką – z bębnami, pianinem, smyczkami i słowami refrenu”. Lionel Richie wspominał również, jak podczas pisania piosenki w domu Jacksona natknął się na jego zwierzęta, w tym na węża, co było dla niego dość stresującym doświadczeniem.

Niezwykłe było również samo nagranie utworu. Odbyło się ono w nocy 28 stycznia 1985 roku w A&M Recording Studios w Hollywood, tuż po ceremonii American Music Awards, którą Lionel Richie prowadził. Taki timing miał zagwarantować obecność jak największej liczby gwiazd. Ponad 45 najpopularniejszych artystów tamtych czasów zebrało się w jednym studiu, a wśród nich byli m.in. Stevie Wonder, Bruce Springsteen, Cyndi Lauper, Paul Simon, Tina Turner, Billy Joel, Ray Charles, Bob Dylan i Willie Nelson. Producent Quincy Jones, znany z umiejętności zarządzania największymi gwiazdami, umieścił przy wejściu do studia znak z napisem: „Check your ego at the door” („Zostaw ego za drzwiami”). Ta prosta instrukcja miała zapewnić współpracę i skupienie na wspólnym celu.

Mimo napiętego harmonogramu i wyzwań związanych z tak liczną i zróżnicowaną grupą artystów, nagranie przebiegało w atmosferze współpracy i entuzjazmu. Dokument „The Greatest Night in Pop” z 2024 roku ujawnia wiele zakulisowych historii, w tym to, jak Stevie Wonder pomógł Bobowi Dylanowi w jego partii, naśladując jego folkowy styl, gdy ten zmagał się z tremą. Cyndi Lauper przypadkowo wydłużyła sesję, ponieważ jej brzęcząca biżuteria zakłócała nagranie. Co ciekawe, partia solowa Huey Lewisa, tuż po Michaelu Jacksonie, była początkowo przeznaczona dla Prince'a, który odmówił udziału, choć zaoferował grę na gitarze (Quincy Jones miał odpowiedzieć: „Nie potrzebuję go do cholery, żeby grał na gitarze”).

Utwór stał się natychmiastowym hitem, najszybciej sprzedającym się singlem pop w historii USA w tamtym czasie. Sprzedał się w ponad 20 milionach fizycznych kopii, stając się ósmym najlepiej sprzedającym się singlem wszech czasów. „We Are The World” zebrało ponad 63 miliony dolarów (równowartość 229 milionów dolarów w 2024 roku) na pomoc dla Afryki i inne cele humanitarne. W 1986 roku piosenka zdobyła cztery nagrody Grammy, w tym dla Nagrania Roku i Piosenki Roku. Jej wpływ wykraczał daleko poza zbiórkę funduszy, podnosząc świadomość na temat globalnych problemów i inspirując liczne inne projekty charytatywne, takie jak Live Aid czy Farm Aid.

W drugiej zwrotce tekst nawiązuje do biblijnej historii „As God has shown us, by turning stone to bread”, podkreślając cud transformacji i boską zdolność do zapewnienia obfitości w obliczu niedostatku. To potężna metafora, która ma zainspirować do wspólnego działania, wierząc, że razem możemy dokonać niemożliwego. Cała piosenka to przesłanie nadziei: „But if you just believe, there's no way we can fall”, przypominające, że zmiana może nastąpić tylko wtedy, gdy staniemy razem jako jedność. Lionel Richie w jednym z wywiadów powiedział, że choć piosenka miała za zadanie pomóc w walce z głodem w Afryce, to po trzech latach świat „ponownie zasnął”, jednak po premierze dokumentu na Netflixie w 2024 roku, odnotowano ponowne zainteresowanie utworem i wznowienie datków. Dziś, po czterdziestu latach, przesłanie „We Are The World” pozostaje aktualne, przypominając nam, że każdy z nas ma rolę do odegrania w uczynieniu świata lepszym miejscem.