Utwór „Prince Charming” Metalliki, pochodzący z albumu Reload z 1997 roku, stanowi głęboko ironiczne spojrzenie na koncepcję tytułowego „księcia z bajki”, odzierając ją z wszelkich romantycznych złudzeń. Zamiast tego, piosenka przedstawia narrację z perspektywy postaci będących marginesem społeczeństwa – tych, którzy w dorosłym życiu znaleźli się w niepożądanych sytuacjach, postrzegani jako rozczarowania lub zagrożenia. To samoopisujące się indywiduum to „czarna chmura”, „trujący bluszcz”, „brudny typ z Bourbon Street”, „mały chłopiec, który mocno pcha i sprawia, że płacze” – obrazy te od razu wprowadzają w świat mroku, rozpaczy i destrukcji.

Tekst piosenki, której autorami są James Hetfield i Lars Ulrich, eksploruje tematykę tożsamości, społecznych masek oraz ukrytych, mrocznych aspektów ludzkiej kondycji. W wersetach pojawiają się jeszcze bardziej wstrząsające obrazy: „brudna igła w twoim dziecku”, „puste butelki wciąż w ręku”, „garnitur i krawat, który krwawi ulicę i wciąż chce więcej”, a nawet „.45, który jest w twoich ustach” i określenie „brudna, brudna dziwka”. Te drastyczne metafory malują portret osoby uwikłanej w uzależnienia, przemoc, wyzysk i autodestrukcję, a każdy z tych elementów jest powiązany z wszechobecnym „It's me” (To ja). Narrator, który sam siebie określa jako tego, „kto nie może być wolny”, jest „zbyt młody, by się skupić, ale zbyt stary, by widzieć” – co symbolizuje uniwersalny konflikt między niewinnością młodości a brakiem mądrości wieku, a także walkę o to, by zostać dostrzeżonym i zrozumianym.

Refren utworu wprowadza zaskakujący zwrot, kierując uwagę na rodziców tego społecznego wyrzutka: „Hey Ma! Look, it's me!” (Hej mamo! Spójrz, to ja!). Można to interpretować jako oskarżenie lub desperacką prośbę o uznanie, sugerując, że rodzice w pewnym stopniu mieli znaczący wpływ na to, jak ich dziecko wyrośnie – na dobre i na złe. Temat ten łączy się z innymi utworami Metalliki, takimi jak „Dyers Eve”, gdzie James Hetfield wyraża swój gniew wobec rodziców, a teksty z tego okresu twórczości często były inspirowane jego udręczonym dzieciństwem. Piosenka staje się lustrem odbijającym wewnętrzny świat słuchacza, wzywając do konfrontacji z własnymi ukrytymi częściami – złością, bólem, nieprzyzwoitymi impulsami, które są tłumione. Wyzwanie polega na tym, by zaakceptować całe swoje jestestwo, odnaleźć w sobie „Księcia z Bajki”, który został zbezczeszczony przez rzeczywistość, ale nadal stanowi część własnej osoby.

Pod względem muzycznym, „Prince Charming” to utwór z albumu Reload, który, podobnie jak jego poprzednik Load, charakteryzuje się odejściem Metalliki od korzeni thrash metalu na rzecz hard rockowego brzmienia z wyraźnymi wpływami blues-rocka. Mimo że albumy te spotkały się z mieszanymi reakcjami fanów, „Prince Charming” jest często uznawany za niedoceniony klejnot w dyskografii zespołu, a wielu fanów chwali jego riff i warstwę liryczną. Co ciekawe, pomimo uznania wśród fanów, utwór ten nigdy nie był grany na żywo. Ten brak akceptacji i ignorowanie, odzwierciedla również to, co dzieje się w samym utworze – nikt nie chce widzieć, co „przyniesiono na ten świat”. Jest to utwór, który zmusza do zmierzenia się z niewygodną prawdą o społeczeństwie i o nas samych, przypominając, że życie nie jest po prostu „dobre lub złe”.