Interpretacja Shouldn't i give up - Mehro

My research indicates that "shouldn't i give up" is a track from Mehro's third album, Trauma Lullabies, released on May 2, 2024. This album is described as a collection of authentically written tracks that explore complex feelings of loneliness, self-doubt, depression, and the process of healing from trauma. Mehro, inspired by artists like Elliot Smith, aims to give a voice to often ignored internal struggles through melancholic and hauntingly beautiful sounds. The album Trauma Lullabies is seen as a "mosaic collection" of Mehro's mind, soul, body, and spirit, intended to reflect back to listeners whatever they crave. The artist explains that the concept behind "Trauma Lullabies" involves taking these darkest parts of oneself and lulling them to sleep, allowing one to see the "beast that terrorizes you all the time is really just you."

W piosence "shouldn't i give up" Mehro zagłębia się w wewnętrzny konflikt, który często towarzyszy zmaganiom z problemami psychicznymi i ciężarem przeszłości. Utwór rozpoczyna się od refleksji nad nieuchronnym upływem czasu i poczuciem bycia "zastąpionym / Przez fale, które rozbijają się za nami / I wspomnienia, które nas wiążą / Z przeszłością". To wprowadza w tematykę przemijania i tego, jak głęboko zakorzenione wspomnienia, zarówno dobre, jak i traumatyczne, kształtują naszą obecną rzeczywistość. Wers "Hej, nie tak szybko / Postaw przecinek przy traumie / Dodaj kolejny, nie chcę" doskonale oddaje walkę z chęcią odroczenia lub stłumienia bolesnych doświadczeń, ale jednocześnie wyraża ogromną niechęć do ponownego ich przeżywania, sygnalizując poczucie przytłoczenia.

Głównym motywem utworu jest powtarzające się pytanie z refrenu: "Czy nie powinienem się poddać? / Czy nie powinienem spróbować?". To centralne dylematy, które odzwierciedlają wewnętrzną walkę między kapitulacją a kontynuowaniem walki, między rezygnacją a próbą znalezienia rozwiązania. Mehro wyjaśnia, że teksty na albumie Trauma Lullabies poetycko nawigują przez złożone uczucia samotności, zwątpienia i depresji, a także proces leczenia traumy. Fragment "Usprawiedliwiam mój własny bałagan / Obwiniam moje życie o niskie wymagania" (w alternatywnym tekście "Blame my life on loneliness") wskazuje na tendencję do samoobwiniania, poczucie odpowiedzialności za własne trudności, a także być może na brak dbałości o siebie lub poczucie zaniedbania. Pragnienie ucieczki od tych myśli jest wyrażone w słowach: "Och, nie chcę myśleć o tych myślach dzisiaj".

Druga zwrotka maluje obraz paraliżu i niemożności wyrażenia siebie: "Cały dzień czekać, by nic nie powiedzieć i rozpaść się". Następnie pojawiają się wewnętrzne, surowe nakazy: "Nie płacz, nie kłam, nie świeć, nie przejmuj się, nie zaczynaj". Te powtarzające się zaprzeczenia sugerują próbę stłumienia emocji i unikania konfrontacji z bolesnymi doświadczeniami lub przeszłymi relacjami. Wers "Przekreślone imiona, jakieś gry i plamy, pozostawiły ślad" wskazuje na relacje lub wydarzenia, które odcisnęły piętno na psychice, pozostawiając trwałe blizny. Mehro często tworzy muzykę, która porusza tematy kondycji ludzkiej, w tym samotności, strachu i miłości. Album Trauma Lullabies ma na celu pomóc słuchaczom pogodzić się z ich własnymi wewnętrznymi zmaganiami.

Mostek utworu oferuje chwilę pożądanej, choć być może złudnej, ucieczki: "Pójdę na spacer / Zniknę / Wsunę ręce do kieszeni / Znajdę radość, zanim ją straciłem / Inny świat / Daleko stąd / Myślę, że pamiętam / Ale po prostu nie mogę tego umiejscowić". Ta część oddaje głęboką tęsknotę za ucieczką, zarówno fizyczną, jak i mentalną, oraz nostalgię za utraconym poczuciem radości lub lepszą przeszłością. Jednak niemożność pełnego uchwycenia lub powrotu do tego "innego świata" podkreśla poczucie, że coś jest poza zasięgiem. Mehro w swojej twórczości często porusza "ciemne zakamarki i alchemię" ludzkiego umysłu, zachęcając do przekształcania traumatycznych doświadczeń w coś pięknego. Piosenka "shouldn't i give up" odzwierciedla to introspekcyjne podejście, będąc utworem, który wzywa do kwestionowania własnego stanu emocjonalnego. Przyjęcie perspektywy stoickiego filozofa, Marka Aureliusza, który uważał, że "wszystko, o co się teraz martwimy, zniknie", również rezonuje z tematami utworu, sugerując, że zamartwianie się jest marnowaniem energii. W ten sposób "shouldn't i give up" staje się hymnem dla tych, którzy zmagają się z wewnętrznymi demonami, niepewni, czy walczyć dalej, czy pozwolić sobie na odpoczynek od ciężaru przeszłości i trudnych myśli.