„Bubblegum Bitch” Mariny (wcześniej znanej jako Marina & The Diamonds) to dynamiczny i prowokacyjny utwór otwierający jej przełomowy album Electra Heart z 2012 roku. Piosenka, napisana przez Marinę Diamandis i Ricka Nowelsa w czerwcu 2011 roku, miała za zadanie wprowadzić słuchacza w mroczny, ale jednocześnie cukierkowy świat Electry Heart, alter ego stworzonego przez artystkę w odpowiedzi na rozpad jej związku. Sama Marina określiła ją jako „zabawny, bezczelny utwór” i wskazała, że być może jest to jej ulubiona piosenka z albumu, choć z powodu „wulgarnego tytułu” nie mogła zostać wydana jako singiel radiowy. Wersy powstały w zaledwie dziesięć minut, choć ich zbieranie zajęło trzy miesiące, co świadczy o spontaniczności, ale i dopracowaniu przekazu.

Tekst piosenki przedstawia postać, która na pierwszy rzut oka ucieleśnia stereotyp idealnej dziewczyny z popkultury – „Got a figure like a pin-up, got a figure like a doll” (Mam figurę jak pin-up, mam figurę jak lalka). Jednak pod tą cukierkową powłoką kryje się bezwzględna manipulacja i świadomość własnej wartości, niekoniecznie oparta na inteligencji: „Don't care if you think I'm dumb, I don't care at all / Candy bear, sweetie pie, wanna be adored / I'm the girl you'd die for” (Nie obchodzi mnie, czy myślisz, że jestem głupia, wcale mnie to nie obchodzi / Cukierkowy miś, słodziutka, chcę być adorowana / Jestem dziewczyną, za którą byś umarł). Jest to deklaracja niezależności od oceny innych i skupienie na byciu podziwianą.

Kluczowy jest refren, który jasno określa naturę tej "gumowej suki": „I'll chew you up and I'll spit you out / 'Cause that's what young love is all about” (Przeżuję cię i wypluję / Bo o to właśnie chodzi w młodej miłości). Ta metafora gumy balonowej, która jest słodka i atrakcyjna na początku, ale szybko traci smak i zostaje odrzucona, doskonale oddaje cyniczne podejście do młodzieńczych romansów. Bohaterka nie boi się złamać serca, wręcz to planuje: „I'm gonna pop your bubblegum heart” (Rozbiję twoje gumowe serce). Określenia takie jak „Miss Sugar Pink, liquor, liquor lips” (Panna Cukierkowa Różowa, usta z likieru) symbolizują połączenie niewinności i słodyczy z kuszącym, alkoholowym wręcz niebezpieczeństwem, podkreślając dwoistość wyglądu i postawy.

W drugiej zwrotce pojawiają się kolejne odniesienia do popkulturowego wizerunku, jak „Queentex, latex, I'm your wonder maid”, mieszające motywy domowe z fetyszystycznymi, co jeszcze bardziej zacierają granice między rolami. Linia „Life gave me some lemons, so I made some lemonade” (Życie dało mi cytryny, więc zrobiłam z nich lemoniadę) ukazuje odporność i umiejętność przekształcania trudności w coś pozytywnego, chociaż w kontekście tej postaci może oznaczać wykorzystywanie sytuacji na własną korzyść. Fragment „Oh dear diary, I met a boy / He made my dull heart light up with joy / Oh dear diary, we fell apart / Welcome to the life of Electra Heart” (Och, drogi pamiętniku, poznałam chłopca / Rozjaśnił moje tępe serce radością / Och, drogi pamiętniku, rozstaliśmy się / Witaj w życiu Electry Heart) jest szczególnie istotny. Choć w niektórych tekstach pojawia się "doll heart" (serce lalki), kontekst Mariny, często mówiącej o poczuciu otępienia, sugeruje, że bardziej prawdopodobne jest „dull heart” (tępe serce). Ten fragment pamiętnika jest ironicznym wprowadzeniem do cykliczności relacji i narodzin Electry Heart, jako konsekwencji rozczarowań.

„Bubblegum Bitch” zyskała na popularności w 2021 roku dzięki platformie TikTok, co zaowocowało złotą certyfikacją w USA i srebrną w Wielkiej Brytanii, mimo że nigdy nie była oficjalnym singlem. Co ciekawe, Marina odrzuciła propozycję nakręcenia teledysku do piosenki w tym okresie, twierdząc, że „nie może wracać do przeszłości”, co pokazuje jej ewolucję artystyczną i chęć unikania ponownego wcielania się w starsze persony. Krytycy początkowo mieli mieszane odczucia, porównując jej brzmienie do „Britney Spears w jej najbardziej przesłodzonej wersji”, a tekst do „samospełniających się przepowiedni Lady Gagi o tym, że będzie wielka”. Niemniej, charakterystyczny, „operowy” głos Mariny sprawia, że tekst ten brzmi bardziej jak „złośliwa szkolna zaczepka” niż „frywolne podrywanie”.

Piosenka jest celebracją prawa do bycia przesadzoną, odważną i przede wszystkim – panią własnego losu, nawet jeśli odbywa się to kosztem innych. Jest to hymn o przejmowaniu kontroli w relacjach, kwestionujący tradycyjnie pasywną rolę kobiety i bawiący się stereotypami popkultury, jednocześnie je krytykując.