Interpretacja Kołysanka dla mamy - Majka Jeżowska

Piosenka „Kołysanka dla mamy” Majki Jeżowskiej, z muzyką samej artystki i tekstem Jacka Cygana, to niezwykle wzruszający i uniwersalny utwór, który w subtelny sposób porusza temat codziennego poświęcenia matek oraz niewidzialnej, choć odczuwalnej wdzięczności dzieci. Utwór ten, wydany prawdopodobnie w ramach albumu „A ja wolę moją mamę” z 1995 roku, wpisuje się w nurt twórczości Majki Jeżowskiej dedykowanej najmłodszym, która zyskała ogromną popularność i uznanie. Przejście artystki do tworzenia muzyki dla dzieci było, jak sama przyznawała w wywiadach, efektem osobistych doświadczeń i wyrzutów sumienia związanych z czasem spędzonym z dala od swojego małego syna; przelała te emocje na piosenki, które rezonują z sercami wielu rodziców i dzieci.

Tekst piosenki rozpoczyna się od serii pytań o "kołysanki" dla elementów codzienności, które, choć pełnią ważną funkcję, zazwyczaj nie są doceniane w taki sposób. Pierwsza zwrotka pyta: „Czy ktoś słyszał kołysankę dla budzika, Który czuwa kiedy sen nam oczy gasi?” [Tekst piosenki]. Budzik, pracowity „jak nietoperz” w nocy, odpoczywa w dzień, symbolizuje przedmioty i zjawiska, które służą nam, choć często pozostają w tle. To metafora zapracowanych, niezauważanych pomocników. Podobnie jest z księżycem: „Czy ktoś słyszał kołysankę dla księżyca, Który świeci na gwiaździstej nieba mapie?” [Tekst piosenki]. Księżyc, którego światło towarzyszy nocnemu odpoczynkowi, potrafi inspirować nawet do snów o rogalikach "jak księżyca fotografie", podkreślając jego subtelny, pozytywny wpływ [Tekst piosenki]. Te obrazy budują kontrast i przygotowują grunt pod główne przesłanie utworu.

Centralnym punktem piosenki jest refren, który kieruje uwagę na najbardziej niedocenioną postać – mamę. „A kto śpiewa kołysankę dla mamy, Która idzie spać na szarym końcu?” [Tekst piosenki]. To pytanie uderza w samo sedno: matka, która zawsze dba o wszystkich innych, często jest tą, która sama idzie spać jako ostatnia, po wykonaniu wszystkich obowiązków, bez własnej „kołysanki”. Jej poświęcenie jest ciche i nieustanne. Odpowiedzią na to retoryczne pytanie jest wzruszająca deklaracja: „Kołysankę dla mamy Z naszych snów układamy Ona słyszy ją w ciszy płynącą...” [Tekst piosenki]. Sugeruje to, że choć dzieci mogą nieświadomie zasypiać, ich beztroski sen i spokój są dla matki największą nagrodą, swoistą, symboliczną kołysanką. To właśnie chrapanie i ciche westchnienia zasypiających dzieci stają się melodią, która koi mamę.

Kolejne zwrotki kontynuują ten motyw. Piosenka pyta, „A kto śpiewa kołysankę dla mamy, Gdy z podłogi nam kołdrę podnosi?” [Tekst piosenki]. Ten prosty, codzienny gest – poprawianie kołdry – jest symbolicznym obrazem czułej opieki, która trwa nawet wtedy, gdy dzieci są już „w sny zakopani” [Tekst piosenki]. Matka troszczy się o nie, nawet gdy same śpią, a jej jedyną „kołysanką” jest „lekkie chrapanie” i mruczenie dzieci [Tekst piosenki].

Ostatnie zwrotki poszerzają perspektywę, zadając pytania o kołysankę dla samej piosenki i dla nocy. „Czy ktoś słyszał kołysankę dla piosenki, Kiedy ziewa i przy łóżku nas usypia?” [Tekst piosenki]. Odpowiedzią jest „ten błękit, Który obraz w ramie okna nasyca” [Tekst piosenki] – wizualny spokój i harmonia otoczenia. Następnie utwór zwraca się ku nocy: „Czy ktoś słyszał kołysankę dla nocy, Dobrej nocy, która daje nowe siły?” [Tekst piosenki]. I tu ponownie wraca motyw budzika, który „wrzeszczący” jest „dla niej miły, dla nas głośny i niemiły” [Tekst piosenki]. Noc, która zapewnia regenerację, w końcu ustępuje, a budzik, choć dla nas nieprzyjemny, sygnalizuje jej koniec, stając się jej „kołysanką”.

„Kołysanka dla mamy” to hymn pochwalny dla niezauważanej, bezinteresownej miłości matczynej. Majka Jeżowska, będąc kompozytorką utworu, wraz z Jackiem Cyganem, stworzyła ponadczasowe przesłanie, które trafia do serc pokoleń. Piosenka nie tylko uwrażliwia dzieci na trud wkładany przez matki, ale także przypomina dorosłym o wartości ich własnych mam. Jej melodyjność i proste, acz głębokie słowa sprawiają, że pozostaje ona jednym z najbardziej rozpoznawalnych i lubianych utworów w polskiej muzyce dziecięcej, na równi z innymi hitami artystki, takimi jak „A ja wolę moją mamę” czy „Wszystkie dzieci nasze są”. Ten utwór jest esencją twórczości Jeżowskiej – ciepłej, pełnej empatii i zawsze z pozytywnym przesłaniem.