Interpretacja Sabbie mobili - Mahmood

Utwór "Sabbie mobili" (Ruchome piaski) autorstwa Mahmooda to głęboka, melancholijna opowieść o tęsknocie, utraconych złudzeniach i uczuciu uwięzienia w spirali wspomnień i myśli o drugiej osobie. Piosenka, która znalazła się na albumie Gioventù Bruciata wydanym 22 lutego 2019 roku, krótko po triumfie Mahmooda na festiwalu Sanremo z utworem "Soldi", doskonale oddaje charakterystyczny styl artysty – mieszankę osobistych emocji i uniwersalnych doświadczeń, przedstawionych w niemal fatalistycznym tonie.

Tekst otwiera się obrazami poranka naznaczonego zmęczeniem i upojeniem: „Erano le sei di mattina, però / Sbronzi con gli occhi pieni di sonno / Fumavamo giorno dopo giorno” (Była szósta rano, lecz / Pijani z oczami pełnymi snu / Paliliśmy dzień po dniu). To wprowadza w atmosferę zacierających się wspomnień, gdzie obecność drugiej osoby jest tak intensywna, że paradoksalnie umyka pamięci: „Ma più ti guardo, più non me lo ricordo” (Im więcej na ciebie patrzę, tym mniej to pamiętam). Podmiot liryczny leży w hotelu, oglądając telewizję, czas mija, a myśli krążą wokół kogoś ważnego: „Sdraiato in hotel, facendo la tele / Si son fatte le tre, chissà se stai bene” (Leżąc w hotelu, oglądając telewizję / Jest już trzecia, ciekawe, czy masz się dobrze). Pojawia się zaproszenie do wspólnego picia, ale też deklaracja pewnej niezmienności charakteru: „Se vuoi passa da me, in camera a bere / Sarò insensibile ma non cambio per te” (Jeśli chcesz, wpadnij do mnie, do pokoju, żeby się napić / Będę nieczuły, ale nie zmienię się dla ciebie). To podkreśla skomplikowany charakter relacji, w której podmiot zachowuje swoją indywidualność, nawet jeśli oznacza to pewien dystans.

Refren jest osią utworu, niosąc główną metaforę: „Più ti penso qui / Più cado in sabbie mobili” (Im więcej tu o tobie myślę / Tym bardziej wpadam w ruchome piaski). To uczucie bycia wciąganym, przytłoczonym przez myśli o nieobecnej osobie, symbolizuje bezradność i poczucie ugrzęźnięcia. Mahmood zresztą w swoich utworach często wplata osobiste doświadczenia i emocje, co jest zgodne z etymologią jego pseudonimu – to gra słów między jego nazwiskiem Mahmoud a angielskim wyrażeniem „my mood” (mój nastrój). W tym kontekście „ruchome piaski” stają się idealnym odzwierciedleniem wewnętrznego stanu artysty.

W piosence odnajdujemy również sprzeczności: „Vado lento lento ma, vorrei correre come un giaguaro” (Idę powoli, powoli, ale / Chciałbym biec jak jaguar). Podmiot liryczny ma sto marzeń, siedząc „da un kebbabaro” (u sprzedawcy kebabu), co kontrastuje z wielkimi aspiracjami i prozą życia. Na pytanie, co robi, odpowiada prostymi, ugruntowanymi czynnościami: „Mi chiedi cosa faccio, scrivo a casa, non rubo, non spaccio” (Pytasz, co robię, piszę do domu, nie kradnę, nie handluję narkotykami), co może wskazywać na próbę utrzymania normalności w obliczu wewnętrznego chaosu lub podkreślenie jego autentyczności w środowisku, gdzie takie oskarżenia mogłyby paść.

Obraz "Coca-Coli, którą zostawiłem w barze w Neapolu" („Oggi la mia bocca sa di ciò che non bevo / Come la Coca che ho lasciato lì / In quel bar a Napoli”) jest metaforą czegoś nieskonsumowanego, niedokończonego, ale pozostawiającego w ustach gorzki posmak. To symbolizuje brak, pustkę lub straconą szansę, która wciąż rezonuje w teraźniejszości. Neapol, jako tło, dodaje piosence śródziemnomorskiego, nieco sentymentalnego klimatu.

W drugiej zwrotce niepewność czasu powraca: „Era forse mattina, non so / Forse notta fonda o c'era l'alba” (Był może ranek, nie wiem / Może środek nocy, albo świt). Myślenie o ukochanej osobie prowadzi do utraty spokoju: „Ti pensavo perdendo la calma” (Myślałem o tobie, tracąc spokój). Uczucie braku jest wzmocnione mocnym porównaniem: „Stare senza te è come stare al campetto senza palla” (Być bez ciebie to jak być na boisku bez piłki) – bezcelowe, bezużyteczne. To wyraża fundamentalną zależność i pustkę, jaką pozostawia jej nieobecność. Zaproszenie „Se vieni qui, mi faccio un giro di Tanqueray” (Jeśli tu przyjdziesz, wypiję Tanqueray) sugeruje próbę ucieczki w ulotne przyjemności lub desperacką chęć ponownego połączenia.

Końcowe słowa: „Nel tuo futuro ricordati come si stava seduti in macchina, felici e immobili” (W swojej przyszłości pamiętaj, jak siedzieliśmy w samochodzie, szczęśliwi i nieruchomi), to prośba o zachowanie wspomnień minionego szczęścia. To nie tylko tęsknota za przeszłością, ale i obawa przed zapomnieniem, przed tym, że proste, ale głębokie chwile szczęścia mogą zostać zatarte. Mahmood, zgodnie z obserwacjami dotyczącymi jego twórczości, ma zdolność sprawiania, że jego opowieści, choć osobiste, stają się bliskie słuchaczom, ponieważ poruszają uniwersalne emocje. "Sabbie mobili" jest więc świadectwem skomplikowanych uczuć, gdzie nostalgia miesza się z frustracją i bezsilnością wobec upływającego czasu i nieuchwytnych relacji.