Interpretacja Oblivion (Feat. Susanne Sundfør) - M83

„Oblivion (Feat. Susanne Sundfør)” M83 to utwór, który stanowi poruszającą i nawiedzoną balladę o utraconej miłości i nieuchronnym rozstaniu, będąc jednocześnie tytułową piosenką do filmu science fiction z 2013 roku pod tym samym tytułem. Reżyser Joseph Kosinski, zainspirowany twórczością M83 już w 2005 roku, świadomie wybrał Anthony'ego Gonzaleza do skomponowania ścieżki dźwiękowej, pragnąc oryginalnego brzmienia, które będzie zarówno epickie, jak i emocjonalne. Gonzalez, znany z zamiłowania do melancholii i nostalgii, sam określił tę piosenkę jako celowo ponurą balladę, będącą hołdem dla jego dzieciństwa, utraconych przyjaciół, rodziny i dziadków.

Tekst rozpoczyna się od wyznania: „Since I was young, I knew I’d find you” („Odkąd byłem młody, wiedziałem, że cię znajdę”). Ta linia sugeruje przeznaczone połączenie, głębokie poczucie tęsknoty i poszukiwania bratniej duszy. Jednakże od razu zostaje ono skonfrontowane z tragiczną świadomością: „But our love was a song, Sung by a dying swan” („Ale nasza miłość była pieśnią, Śpiewaną przez umierającego łabędzia”). Ten potężny metaforyczny obraz natychmiast wprowadza ton piękna i tragedii, wskazując na miłość, która, choć wzniosła i ulotna, była z góry skazana na niepowodzenie. Jest to metafora eleganckiego, ale śmiertelnego piękna, które reprezentuje związek, który śpiewa swoją ostatnią, wzruszającą pieśń.

Kolejne wersy, „And in the night, You hear me calling, you hear me calling, And in your dreams (in your dreams), You see me falling, falling” („A w nocy słyszysz, jak wołam, słyszysz, jak wołam, A w snach (w twoich snach) widzisz, jak upadam, upadam”), podkreślają uporczywą tęsknotę i rozdzielenie. Powtórzenie „słyszysz, jak wołam” uwydatnia poczucie samotności i izolacji podmiotu lirycznego. Obraz upadku w snach sugeruje poczucie nieuchronności i pewnego rodzaju poddania się losowi. Eteryczny głos norweskiej wokalistki Susanne Sundfør, która współtworzyła tekst z Gonzalezem, doskonale uzupełnia marzycielskie instrumentarium M83, nadając tym wezwaniom i obrazom snów nawiedzony, niemal transcendentny wymiar. Jej „doniosłe wokale” łączą się z „bombastycznym, syntezatorowym przyborem”, tworząc immersyjne doświadczenie słuchowe.

Fragment „Breathe in the light, I’ll stay here in the shadow, Waiting for a sign as the tide grows, Higher and higher, and higher” („Oddychaj światłem, ja zostanę tu w cieniu, Czekając na znak, gdy przypływ rośnie, Coraz wyżej i wyżej, i wyżej”) wprowadza motyw poświęcenia i trwającego oczekiwania. Podmiot liryczny akceptuje swoją rolę w cieniu, pozwalając ukochanej oddychać światłem, co może symbolizować nadzieję lub nowy początek, podczas gdy sam tkwi w zawieszeniu. Rosnący przypływ symbolizuje narastające emocje, zbliżający się koniec lub nieuchronną zmianę, która staje się coraz bardziej przytłaczająca. Introspektywne teksty w połączeniu z rozległymi pejzażami dźwiękowymi M83, bogatymi w „międzygwiezdne syntezatory” i „chmurne wokale”, tworzą uczucie melancholijnej nostalgii.

Kiedy „nights are long” („noce są długie”), „All those stars recall, Your goodbye, Your goodbye” („Wszystkie te gwiazdy wspominają, Twoje pożegnanie, Twoje pożegnanie”). Wszechświat zdaje się dzielić ciężar wspomnień o rozstaniu, a gwiazdy, symbol wieczności i odległości, stają się świadkami niezatartej pamięci o utraconej miłości. Ten fragment idealnie oddaje kosmiczną skalę rozpaczy często obecną w twórczości M83. Anthony Gonzalez w wywiadach podkreślał, że choć praca nad filmową ścieżką dźwiękową była wyzwaniem, zwłaszcza z presją studia, to pozwoliła mu na eksplorację tych głębokich, emocjonalnych i często nostalgicznych motywów, które są dla niego tak istotne.

Powtórzenia refrenu wzmacniają poczucie desperackiego wołania o połączenie i tęsknoty za utraconą osobą, z obrazem „falling” („upadania”) sugerującym wspólną tragedię lub niepowstrzymany upadek w zapomnienie. Kompozycja utworu, będąca hybrydą elektroniki, orkiestracji, perkusji i chóru, buduje od początku narastające napięcie, często określane jako "soaring ballad" lub "epic and beautiful", co w połączeniu z tekstem tworzy wzruszające doświadczenie.

Końcowe wersy, „Breathe in the light and say goodbye, Breathe in the light and say goodbye” („Oddychaj światłem i pożegnaj się, Oddychaj światłem i pożegnaj się”), stanowią kulminację akceptacji. To nie tylko pożegnanie, ale również wezwanie do uwolnienia się, do oddechu „światłem” i zaakceptowania końca, być może dla dobra obojga. To moment, w którym melancholia przechodzi w gorzkie, lecz konieczne pogodzenie się z losem, idealnie rezonując z tytułem „Oblivion” – stanem zapomnienia lub niepamięci, być może jako ucieczka od bolesnych wspomnień. Piosenka, którą niektórzy krytycy uznali za „najlepszą piosenkę przewodnią od czasu "Skyfall"”, doskonale oddaje emocjonalną głębię i epickość charakterystyczną dla M83, tworząc niezapomniane tło dla filmowego finału.