Fragment tekstu piosenki:
Oh, won't you give me three steps
Gimme three steps, Mister
Gimme three steps towards the door
Gimme three steps
Oh, won't you give me three steps
Gimme three steps, Mister
Gimme three steps towards the door
Gimme three steps
Piosenka „Gimme Three Steps” zespołu Lynyrd Skynyrd to klasyczna rockowa opowieść, która z miejsca wciąga słuchacza w autentyczne, choć nieco komiczne, doświadczenie strachu i instynktu samozachowawczego. Utwór, pochodzący z debiutanckiego albumu zespołu "(Pronounced 'Lĕh-'nérd 'Skin-'nérd)" z 1973 roku, zyskał status ikonicznego dzięki swojej bezpośredniości i opieraniu się na prawdziwych wydarzeniach z życia wokalisty Ronniego Van Zanta.
Tekst piosenki rozpoczyna się od sceny, w której narrator – Ronnie Van Zant we własnej osobie – beztrosko „ścina dywan” (tańczy) w barze zwanym „The Jug” w towarzystwie dziewczyny imieniem Linda Lu. Już pierwsze linijki zanurzają nas w atmosferze typowego południowego baru, a luzackie określenie tańca dodaje lekkości. Jednak ta idylla zostaje brutalnie przerwana, gdy do lokalu wkracza mężczyzna z bronią w ręku, szukający „wiadomo kogo”.
Narrator szybko staje się obiektem agresji. Mężczyzna, prawdopodobnie zazdrosny chłopak lub mąż Lindy, zwraca się do niego z groźbami, używając określeń takich jak „Hey fat fellow / With the hair colored yellow” i jasno daje do zrozumienia, że „to jego kobieta”. To moment, w którym beztroska zamienia się w panikę, a narrator otwarcie przyznaje: „I was scared and fearing for my life / I was shakin' like a leaf on a tree”. Ten fragment oddaje uniwersalne uczucie paraliżującego strachu w obliczu bezpośredniego zagrożenia.
Gary Rossington, gitarzysta Lynyrd Skynyrd i współtwórca utworu, potwierdził w wywiadach, że historia jest prawdziwa. Ronnie Van Zant, mający wówczas około 18 lat, wszedł do baru na sfałszowany dowód osobisty, podczas gdy Rossington i Allen Collins czekali na niego w ciężarówce. Tańczył z dziewczyną o imieniu Linda (w piosence zmienionej na Linda Lu, co było imieniem babci Allena Collinsa i zostało dodane dla rymu), której chłopak, niezadowolony z sytuacji, podszedł do Ronniego, sięgając po coś do buta. Ronnie, myśląc, że mężczyzna sięga po broń, powiedział mu: „Jeśli masz zamiar mnie zastrzelić, to w tyłek albo w łokcie… po prostu daj mi kilka kroków, a zniknę”. Według innej wersji, Ronnie miał zapytać: „Proszę, pozwól mi odejść”. Krążą nawet anegdoty, że Ronnie ze strachu „osikał się”.
Kultowy refren, „Oh, won't you give me three steps / Gimme three steps, Mister / Gimme three steps towards the door / Gimme three steps / Gimme three steps, Mister / And you'll never see me no more, for sure”, jest esencją piosenki. To rozpaczliwa prośba o szansę na ucieczkę, a nie heroiczny pojedynek. Narrator nie udaje bohatera, a wręcz przeciwnie – jego priorytetem jest ratowanie własnej skóry. Ronnie Van Zant był znany z pisania tekstów opartych na prawdziwych wydarzeniach i potrafił opowiadać historie, z którymi ludzie mogli się utożsamiać. To właśnie ta autentyczność i brak brawury sprawiają, że piosenka jest tak zabawna i relatywna.
Miejsce akcji – „The Jug” – to według Freebird Foundation prowadzona przez wdowę po Van Zancie, Judy Van Zant Jenness, bar The Little Brown Jug przy Edison Avenue w Jacksonville na Florydzie. Jednak Gary Rossington twierdził, że „The Jug” zostało użyte dla rymu do słowa „rug”, a incydent miał miejsce w West Tavern, znanym później jako The Pastime Tavern na Lenox Avenue. Niezależnie od dokładnej nazwy, Jacksonville, skąd pochodził zespół, jest kluczowym tłem dla wielu ich utworów.
Opowieść nabiera tempa, gdy tłum się rozstępuje, a narrator zaczyna się modlić, widząc „wodę na podłodze” (co może być odniesieniem do potu ze strachu lub wspomnianego incydentu z moczem). Jasno stwierdza, że „ain't no fun / Staring straight down a forty-four”. Chociaż w tekście mowa o ".44", spekuluje się, że w rzeczywistości była to broń kalibru .38 Smith & Wesson Special, a liczba .44 została użyta ze względu na lepsze rymy z "door" i "floor".
Przełom następuje, gdy agresor odwraca się i krzyczy na Lindę Lu. To jest szansa, na którą narrator czekał, i wykorzystuje ją bez wahania. „And you could hear me screaming a mile away / As I was headed out towards the door”. Szybkie tempo refrenu symbolizuje ucieczkę Van Zanta. Cała piosenka została napisana tej samej nocy, po incydencie, kiedy Van Zant, Rossington i Collins jechali samochodem, śmiejąc się z zaistniałej sytuacji. Rossington podkreślił, że „im więcej masz dzikich doświadczeń, tym lepsze piosenki możesz napisać”.
„Gimme Three Steps” to nie tylko żywiołowy utwór southern rockowy, ale także świadectwo umiejętności Ronniego Van Zanta jako gawędziarza. Jego teksty, często pisane „na poczekaniu” w trakcie jazdy samochodem lub nawet pod prysznicem, były oparte na prawdziwych wydarzeniach z jego życia i życia jego przyjaciół. Piosenka stała się wizytówką Lynyrd Skynyrd, wprowadzając słuchaczy w świat surowego, autentycznego rocka z Południa, gdzie opowieści o życiu codziennym, czasem niebezpiecznym, były fundamentem ich twórczości.
Interpretacja została wygenerowana przez sztuczną inteligencję i może zawierać błędy lub nie oddawać zamysłu autora. Jeśli tak uważasz, kliknij „Nie”, aby nas o tym poinformować.
Czy ta interpretacja była pomocna?