"Hope Is A Dangerous Thing For A Woman Like Me To Have - But I Have It" Lany Del Rey to utwór głęboko introspektywny i surowo szczery, zamykający album Norman Fucking Rockwell! Jest to minimalistyczna ballada fortepianowa, która, jak przyznał współproducent Jack Antonoff, została nagrana niemal na żywo podczas ich pierwszej wspólnej sesji, z „perfekcyjnym wokalem” Del Rey brzmiącym dokładnie tak, jak w pomieszczeniu. Piosenka jest osobistym rozważaniem artystki na temat sławy, oczekiwań społecznych i walki o utrzymanie autentyczności w toksycznym środowisku przemysłu muzycznego.

Już na początku utworu Lana Del Rey dystansuje się od idealizowanego wizerunku, który widzi u Slima Aaronsa. Czytając jego fotografie, przedstawiające uśmiechnięte debiutantki w różowych sukienkach na białych jachtach, dochodzi do wniosku, że nie jest jedną z nich – „But I'm not / Baby I'm not / No, I'm not / That I'm not”. Ten kontrast podkreśla jej odrzucenie powierzchownego blichtru i pragnienie głębszej prawdy. Lana w wywiadach podkreślała, że piosenka odnosi się do „toksycznej męskości”, której doświadczyła w show-biznesie. Mówiła: „Myślę, że jest to niebezpieczne dla kobiety, która jest zbyt miła… Nadzieja jest niebezpieczną rzeczą dla kobiety, której mówi się, by ugięła się pod wszystkim, co nadchodzi, bo tak jest właściwie. Więc jest mniej niebezpieczna, jeśli nigdy cię to nie obchodzi, ale jeśli ci zależy, jest niebezpieczna na siedmiu różnych poziomach.”

Centralnym punktem utworu jest porównanie się artystki do Sylvii Plath. Lana śpiewa: „I've been tearing around in my fucking nightgown / 24/7, Sylvia Plath / Writing in blood on my walls”. Odwołanie do Plath, amerykańskiej poetki znanej z melancholijnego, konfesyjnego stylu i tragicznego życia, jest kluczowe. Lana Del Rey utożsamia się z Plath w kontekście depresji, wewnętrznego cierpienia i presji wywieranej na kobiety. Co ciekawe, pierwotny tytuł piosenki brzmiał „Sylvia Plath”. Linia „Don't ask if I'm happy / You know that I'm not but at best I can say / I'm not sad” nawiązuje do zapisków Plath, która napisała: „Być może nigdy nie będę szczęśliwa, ale dziś wieczorem jestem zadowolona”. To subtelne rozróżnienie między brakiem szczęścia a brakiem smutku jest istotne, sugerując stan pewnej, choć kruchej, stabilności emocjonalnej.

W kolejnych zwrotkach Del Rey dzieli się dalszymi osobistymi wyznaniami, odwołując się do „fifteen year dances / Church basement romances” i ujawniając, że „Spilling my guts with the Bowery Bums / Is the only love I've ever known / Except for the stage which I also call home”. Wspomina również o swojej walce z alkoholizmem i podróży do trzeźwości. Fragment „Hello it's the most famous woman you know on the iPad / Calling from beyond the grave, I just wanna say / "Hi dad"” bywa interpretowany jako wyraz utrzymywanej więzi z ojcem, nawet w obliczu trudnych doświadczeń, symbolizując nieśmiertelność uczuć i pamięci.

Druga zwrotka refrenu niesie ze sobą jeszcze mocniejszy wydźwięk: „I've been tearing up town in my fucking white gown / Like a goddamn near sociopath / Shaking my ass is the only thing that's / Got this black narcissist off my back”. „Czarny narcyz” (ang. black narcissist) może być interpretowany na wiele sposobów, od odniesienia do filmu z 1947 roku, w którym zakonnice cierpią z powodu pożądania, po metaforę depresji lub trudności, które Lana musiała z siebie zrzucić. Lana Del Rey powiedziała magazynowi Billboard, że napisała tę piosenkę do siebie, widząc w Hollywood wiele rzeczy, które „nie wyglądały dobrze i o których nigdy nie myślałam, że będę miała pozwolenie mówić, ponieważ wszyscy wiedzieli i nikt nigdy nic nie mówił”.

Mostka piosenki mówi o „new revolution / A loud evolution / That I saw / Born of confusion / And quiet collusion” oraz o „modern day woman / With a weak constitution”. Odnosi się do potworów pod łóżkiem, których „I could never fight off”, i „gatekeeper carelessly dropping the keys on my nights off”. Te obrazy sugerują zarówno zmiany społeczne, jak i ciągłe osobiste demony oraz poczucie bycia wystawioną na pokaz, bez kontroli nad własnym wizerunkiem czy przeszłością w obliczu świata. „Gatekeeper” może symbolizować wpływową osobę w przemyśle lub nawet wewnętrzną blokadę.

Mimo wszystkich tych trudności i bolesnych spostrzeżeń, piosenka kończy się potężną afirmacją. Tytułowe „Hope is a dangerous thing for a woman like me to have – but I have it” wybrzmiewa kilkakrotnie, a ostatnie wersy „But I have it / Yeah, I have it / Yeah, I have it / I have” stanowią deklarację niezłomności. Lana Del Rey przyznaje, że nadzieja, choć ryzykowna, jest dla niej zwycięstwem. Mimo świadomości pułapek i zagrożeń, artystka wybiera bycie nadziei, co ostatecznie świadczy o jej sile i odporności w obliczu skomplikowanego świata, w którym przyszło jej żyć i tworzyć.