Utwór Lady Gagi, "Government Hooker", z albumu Born This Way z 2011 roku, to prowokacyjna i wielowymiarowa kompozycja, która łączy w sobie synth-popowe brzmienia z elementami techno, trance, post-disco i industrialu. Piosenka natychmiast przykuwa uwagę nie tylko swoim agresywnym tempem, ale i kontrowersyjnym tytułem oraz treścią, dotykając kwestii seksualności, władzy i polityki.

Gaga otwarcie przyznała, że inspiracją do stworzenia "Government Hooker" były Marilyn Monroe i polityczne kochanki. Fascynowało ją, do jakich informacji te kobiety miały dostęp i jak mogły wpływać na politykę, sypiając z potężnymi mężczyznami. To wyjaśnia kluczowe odniesienie w tekście: "Put your hands on me / John F. Kennedy / I'll make you squeal baby / As long as you pay me". Ten fragment, śpiewany monotonnym, uwodzicielskim tonem, bezpośrednio nawiązuje do głośnego, choć niepotwierdzonego romansu między Marilyn Monroe a prezydentem USA, Johnem F. Kennedym. Lady Gaga podkreśla tu transakcyjny charakter tych relacji, gdzie intymność jest towarem wymienianym na status, pieniądze czy dostęp do władzy.

Głównym motywem utworu jest metafora "prostytutki rządu", która symbolizuje gotowość do adaptacji i uległości w zamian za spełnienie pewnych pragnień lub utrzymanie pozycji. Początkowe wersy, takie jak "I can be good / If you just wanna be bad" czy "I can be anything / I'll be your everything", ukazują kameleonową naturę podmiotu lirycznego, gotowego przyjąć każdą rolę, byle tylko zadowolić partnera lub system. Gaga w wywiadzie dla NME wyjaśniła humorystyczny aspekt piosenki, mówiąc: "Humor polega na tym, że maszyna w piosence mówi mi, co mam robić, a ja z radością to robię, dopóki dostaję pieprzenie. Odnosi się to do tego, jak nasz rząd nas dyma, ale jednocześnie wyśmiewa plastikową gwiazdę popu – zrobię wszystko, dopóki mnie dygniesz i zapłacisz". To ujawnia drugą warstwę interpretacji: krytykę zarówno rządów, które wykorzystują obywateli, jak i artystów, którzy sprzedają swoją duszę dla sławy i pieniędzy.

Piosenka porusza również temat płynności płci i ról społecznych, co jest zgodne z ogólnym przesłaniem albumu Born This Way, który celebruje samoakceptację i indywidualność. Wersy "I could be girl / Unless you want to be man", "I could be sex / Unless you want to hold hands" czy "I could be mom / Unless you want to be dad" wskazują na gotowość do odgrywania ról, niekoniecznie autentycznych, w zależności od oczekiwań drugiej strony. Podkreślają one ideę, że tożsamość może być elastyczna, zwłaszcza w kontekście transakcyjnych relacji.

W refrenach, fraza "As long as I'm your hooker" powtarza się hipnotycznie, a w tle pojawiają się syntetyczne, zrobotyzowane głosy, które w rzeczywistości należą do ochroniarza Gagi, Pete'a, nagranego z jego gęstym holenderskim akcentem. To dodaje piosence surrealistycznego, a zarazem groteskowego charakteru. Te głosy, zdaniem Gagi, symbolizują "rząd", który wydaje rozkazy, a podmiot liryczny z uległością je wykonuje.

Mimo pozornej uległości, w utworze pojawia się nuta smutku i rezygnacji: "I'm gonna drink my tears tonight / I'm gonna drink my tears and cry / ‘Cuz I know you love me baby". Ta linia sugeruje, że pod maską siły i kontroli kryje się pragnienie prawdziwej miłości i akceptacji, które jest tłumione przez transakcyjny charakter relacji. Podmiot liryczny próbuje oszukać się wiarą w miłość, pomimo bolesnej rzeczywistości bycia używanym.

Kulminacja następuje w agresywnym outro, gdzie tekst zmienia się na "I wanna fuck government hooker / Stop fucking me government hooker". Ten nagły zwrot odzwierciedla sprzeciw i próbę odzyskania kontroli. Można to interpretować jako wewnętrzną walkę podmiotu lirycznego z narzuconą rolą, a także jako szerszy komentarz społeczny. Piosenka staje się alegorią niepokojącego tańca między społeczeństwem a jego liderami, gdzie autonomia często jest oddawana w zamian za ochronę, stabilność lub obietnicę "miłości". To wezwanie do walki o to, w co się wierzy, i odrzucenie bycia marionetką.

Government Hooker jest więc utworem bogatym w znaczenia, od osobistego badania granic tożsamości i seksualności, po ostrą krytykę politycznych manipulacji i komercjalizacji artystów. To odważny hymn o seksualnym wyzwoleniu kobiet, choć manifestowany w metaforze, nawiązującej do głośnego romansu JFK i Marilyn Monroe, co stanowi świadomy wybór artystki do poruszenia mrocznych i ryzykownych tematów.