Interpretacja Strange kind of woman - Deep Purple

„Strange Kind of Woman” to utwór Deep Purple, który z perspektywy narratora kreśli portret niezwykłej kobiety o imieniu Nancy, równie enigmatycznej, co pociągającej. Piosenka, wydana jako singiel w 1971 roku, powstała pod pewną presją, gdyż miała dorównać sukcesowi poprzedniego przeboju zespołu, „Black Night”. Rzeczywiście, singiel osiągnął sukces, docierając do 8. miejsca na listach przebojów w Wielkiej Brytanii i Niemczech oraz na 1. pozycję w Danii. Początkowo utwór nosił tytuł „Prostitute”, co w dużej mierze rzuca światło na pierwotne intencje autorów.

Tekst rozpoczyna się od wprowadzenia Nancy, „dziwnej kobiety, takiej, o której pisze się w historii”. Mimo że jej „twarz nie była niczym fantazyjnym”, pozostawiła za sobą „ślad szczęścia i nieszczęścia”. Ten dualizm jest kluczowy dla jej charakteru – potrafiła wzbudzić zarówno miłość, jak i cierpienie. Jak sam wokalista i autor tekstu, Ian Gillan, wielokrotnie podkreślał, inspiracją dla postaci Nancy nie była jedna, konkretna kobieta, lecz raczej „kompilacja dreszczy i rozczarowań”, spakowana w postać nazwaną Nancy. W innym kontekście Gillan wspominał o przyjacielu, który poślubił przeciętną dziewczynę, a ta zmarła trzy dni po ślubie, co dodaje piosence melancholijnego, tragicznego wymiaru. Alternatywnie, piosenka miała opowiadać o prostytutce, którą Gillan próbował „wyzwolić” z jej zawodu, choć ona twardo obstawała przy tym, że to jej życie. Te sprzeczne interpretacje samego twórcy jedynie pogłębiają tajemnicę wokół postaci Nancy.

Narrator wyraża swoją głęboką miłość i pożądanie: „Kochałem ją, wszyscy ją kochali / Kochała wszystkich i dawała im dobry zwrot”. To „dobry zwrot” można interpretować dwojako: jako prawdziwą wzajemność uczuć lub, w świetle pierwotnego tytułu i jednej z interpretacji Gillana, jako usługę za pieniądze. Bohater jest zdeterminowany, by ją zdobyć, próbując „ją wziąć” i „ją złamać”, ale Nancy twardo odmawia: „powiedziała: nie jestem do wzięcia, czy nigdy się nie nauczysz?”. Ta linia podkreśla jej niezależność i siłę, odrzucając rolę biernego obiektu pożądania. Refren „Chcę cię, potrzebuję cię, muszę być blisko ciebie / Wydałem swoje pieniądze, gdy nadeszła moja kolej” dosadnie akcentuje obsesję narratora oraz, w nawiązaniu do tematyki, transakcyjny aspekt ich relacji. Wydawanie pieniędzy może symbolizować zarówno kosztowną pogoni za ukochaną, jak i dosłowną zapłatę za jej towarzystwo.

W kolejnej zwrotce Nancy jawi się jako „raver”, co może sugerować jej swobodny styl życia, zamiłowanie do zabawy i trudność w sprostaniu jej oczekiwaniom. Narrator przyznaje: „nigdy nie mogłem jej zadowolić / W środowe poranki, chłopcze, daleko nie zajdziesz”. Z czasem jednak sytuacja się zmienia, a kobieta ustępuje, obiecując mu sobotnie wieczory: „ale zrobiło się lepiej – powiedziała / Od teraz w sobotnie wieczory, kochanie, jesteś moją gwiazdą”. Ten rozwój relacji, od ulotnych spotkań do statusu „gwiazdy” w jej życiu nocnym, wskazuje na stopniowe zacieśnianie więzi, choć wciąż naznaczonej jej zasadami.

Apogeum piosenki następuje, gdy Nancy w końcu wyznaje miłość, a narrator „poślubia ją w pośpiechu”. Odczuwa ogromną dumę i ulgę: „nigdy więcej adoratorów i ja jaśniałem dumą”. Jednak ta radość jest krótkotrwała i naznaczona tragizmem, gdyż triumf narratora okazuje się ironiczny: „Śnię, mam ochotę krzyczeć / Wygrałem moją kobietę, tuż przed jej śmiercią”. To nagłe zakończenie nadaje całej historii gorzko-słodki, a nawet makabryczny wydźwięk, transformując pieśń o obsesyjnej miłości w elegię o stracie, zanim miłość zdążyła się w pełni rozwinąć. Narrator wygrywa, ale zyskuje jedynie echo tego, co mogło być.

„Strange Kind of Woman” stało się również utworem koncertowym Deep Purple, często wykorzystywanym do improwizacji. Podczas występów na żywo Ian Gillan i gitarzysta Ritchie Blackmore słynęli z dynamicznych „call-and-response” (zwrot-odpowiedź) pojedynków wokalno-gitarowych, które zazwyczaj kończyły się długim, wysokim krzykiem Gillana. Te interakcje na scenie dodawały piosence dodatkowego wymiaru, podkreślając jej energiczny, blues-rockowy charakter i zapewniając jej status ulubionego utworu fanów, o czym świadczy jej obecność na legendarnym albumie live „Made in Japan”. Utwór łączy w sobie klasyczne hardrockowe korzenie Deep Purple ze świeżym boogie-bluesowym feelingiem. Ostatecznie, „Strange Kind of Woman” to głęboka opowieść o niemożliwej do opanowania fascynacji, miłości, która balansuje na granicy pożądania i obsesji, a także o kruchości szczęścia, nawet jeśli zostało ono „wygrane” w ostatniej chwili.