Interpretacja Folie à Deux (Soundtrack Version) - Lady Gaga

Utwór „Folie à Deux (Soundtrack Version)” Lady Gagi to przejmujący hymn o miłości w obliczu szaleństwa, będący kluczowym elementem ścieżki dźwiękowej do wyczekiwanego filmu Joker: Folie à Deux. Sam tytuł, „Folie à Deux”, pochodzi z języka francuskiego i oznacza dosłownie „szaleństwo dwojga”. W psychiatrii termin ten odnosi się do rzadkiego zespołu, zwanego również psychozą udzieloną lub indukowanym zaburzeniem urojeniowym, w którym objawy choroby psychicznej, zwłaszcza urojenia, są przenoszone z jednej osoby na drugą, zazwyczaj w ramach bliskiej, często izolowanej relacji. W kontekście filmu z Joaquinem Phoenixem i Lady Gagą, ten termin idealnie oddaje toksyczną i współzależną dynamikę między Jokerem (Arthur Fleck) a Harley Quinn (Harleen Quinzel).

Tekst piosenki, choć krótki, jest niezwykle sugestywny:

„Take my hand, stay here, my friend
I'll find my way back to you
Here and now, I knew somehow
We'd tell a story that's true
In our minds, we'd be just fine
If it were only us two
They might say that we're crazy
But I'm just in love with you”

Słowa te, śpiewane przez Lady Gagę jako Harley Quinn, malują obraz głębokiego oddania i przekonania o słuszności ich wspólnego świata, nawet jeśli dla reszty społeczeństwa wydaje się on obłąkany. Fraza „Take my hand, stay here, my friend” może być interpretowana jako desperacka prośba o utrzymanie bliskości i jedności w obliczu zewnętrznych nacisków lub wewnętrznego chaosu. Sugeruje też głębokie poczucie lojalności i obietnicę powrotu, niezależnie od okoliczności. W postać Harley Quinn Lady Gaga włożyła wiele serca, jak sama wspomniała w wywiadach. Aktorka przyznała, że praca nad filmem była wyzwaniem ze względu na „bardzo mroczny świat”, w którym osadzona jest historia, a także konieczność stworzenia „całkowicie alternatywnego głosu dla Lee” (Harleen Quinzel).

Centralnym punktem utworu jest przekonanie, że „In our minds, we'd be just fine / If it were only us two” – w ich wspólnym, wewnętrznym świecie, dalekim od osądów, wszystko jest w porządku. To esencja koncepcji folie à deux, gdzie rzeczywistość jest konstruowana i dzielona przez dwie osoby, co czyni ją dla nich jedyną „prawdziwą historią”. Taka izolacja wzmacnia ich wzajemne urojenia, tworząc utopijną, choć dla postronnych niepokojącą, bańkę. Lady Gaga, tworząc postać Harley, próbowała połączyć research na temat „dziewczyn Mansona” z ideą „prawdziwej miłości”, podkreślając empatię Harley i miłość do Arthura, ale także jej niebezpieczną obsesję na punkcie Jokera.

Ostatnie wersy, „They might say that we're crazy / But I'm just in love with you”, są bezpośrednią konfrontacją z osądami z zewnątrz. To deklaracja, że miłość, choć postrzegana jako szalona przez świat, jest dla nich jedyną i najważniejszą prawdą. Wskazuje na odrzucenie norm społecznych i pełne zanurzenie w ich wzajemnej relacji, gdzie definicja szaleństwa staje się płynna i relatywna. Film Joker: Folie à Deux jest opisywany jako musical, ale reżyser Todd Phillips zaznaczył, że nie jest to musical w tradycyjnym sensie, który miałby uszczęśliwiać widzów. Muzyka jest w nim raczej narzędziem do wyjaśniania i kontekstualizowania stanów bohaterów, odzwierciedlając wewnętrzny świat Arthura Flecka i to, jak jego dusza rozkwita, gdy poznaje Harley. Lady Gaga i Joaquin Phoenix, aby osiągnąć autentyczność, nagrywali partie wokalne na żywo na planie, co jest rzadkością w produkcjach filmowych.

W ten sposób utwór „Folie à Deux” staje się nie tylko piosenką, ale i manifestem miłości, która przekracza granice zdrowego rozsądku, tworząc własną, niepodważalną rzeczywistość. To świadectwo, że dla zakochanych w sobie szaleńców, ich wspólny świat jest jedynym prawdziwym rajem.