Interpretacja Dyer maker (Led zeppelin cover) - Lady Gaga

Lady Gagi, znana ze swojej wszechstronności i potężnego wokalu, ma w swoim repertuarze zaskakujące covery, a jednym z nich jest interpretacja utworu „D'yer Mak'er” zespołu Led Zeppelin. Co ciekawe, Lady Gaga wykonywała tę piosenkę pod swoim nazwiskiem, Stefani Germanotta, na kilka lat przed swoim wielkim przełomem, w kultowym nowojorskim klubie The Bitter End w 2006 roku. Ten moment jest o tyle intrygujący, że to właśnie po jednym z takich występów została odkryta przez łowcę talentów, co zapoczątkowało jej drogę do statusu supergwiazdy.

Oryginalne „D'yer Mak'er” Led Zeppelin, wydane w 1973 roku na albumie Houses of the Holy, jest utworem nietypowym dla zespołu, charakteryzującym się wyraźnym wpływem reggae i dubu, połączonym z elementami doo-wopu z lat 50.. Tytuł piosenki to gra słów, bazująca na starym angielskim dowcipie, w którym „Jamaica” (czytane w brytyjskim akcencie) brzmi jak „Did you make her?” (Czy ją zmusiłeś/zrobiłeś?). Jimmy Page wspominał, że nie spodziewał się, iż ludzie nie zrozumieją żartu zawartego w tytule i reggae'owego charakteru piosenki, który dla niego był oczywisty. John Paul Jones i John Bonham, choć autorzy, nie przepadali za tym kawałkiem, uważając go za studyjny żart. Mimo to, utwór ten, wraz z „The Crunge”, pokazywał poczucie humoru Led Zeppelin i ich otwartość na eksperymenty muzyczne.

W interpretacji Lady Gagi tekst piosenki „D'yer Mak'er” nabiera dodatkowej głębi dzięki jej charakterystycznemu, ekspresyjnemu stylowi wokalnemu. Utwór jest pełnym emocjonalnym wołaniem do odchodzącego kochanka. Powtarzające się frazy „you don't have to go”, „baby please don't go” i „darling please don't go” podkreślają desperacką prośbę, odmowę zaakceptowania rozstania i głęboką bezradność wobec sytuacji. To nie tylko błaganie, ale niemalże błaganie o drugą szansę na miłość.

Liryczne „When I read the letter you wrote me, it made me mad mad mad” i „when I read the words that it told me, it made me sad sad sad” doskonale oddają burzę uczuć towarzyszącą otrzymaniu listu z wiadomością o rozstaniu. Początkowy gniew na decyzję miesza się z głębokim smutkiem z powodu utraty. Ta dychotomia emocji, wściekłości i rozpaczy, jest centralnym punktem narracji, pokazującym złożoność miłosnych relacji. Mimo tego bólu, podmiot liryczny niezmiennie deklaruje „but I still love you so, I can't let you go”, co świadczy o niezłomności uczucia pomimo zadanej rany.

Fragmenty takie jak „every breath I take, ohh every move I make” oraz „music to my soul, you hurt me to my soul” intensywnie ukazują, jak głęboko związek przeniknął życie narratora. Miłość stała się częścią samego istnienia, a perspektywa odejścia partnera jest równoznaczna z utratą części siebie. Powtórzenie „you hurt me to my soul” podkreśla, że ból nie jest powierzchowny, lecz dotyka samej istoty bytu. Charakterystyczny dla Lady Gagi sposób wykonania z pewnością nadał tym słowom jeszcze większej siły, podkreślając dramatyzm sytuacji.

Niespodziewane odniesienie do „fire” w końcowych partiach utworu może mieć wiele znaczeń. Może symbolizować ogień namiętności, który wciąż płonie mimo bólu, destrukcję spowodowaną rozstaniem, a nawet oczyszczającą siłę miłości, która, mimo cierpienia, wciąż trwa. W kontekście wczesnych występów Lady Gagi, które prowadziły do jej odkrycia, śpiewanie „D'yer Mak'er” mogło być również metaforą jej własnego, wewnętrznego ognia artystycznego, który doprowadził ją do sukcesu. Jej zdolność do tak przekonującego wykonania utworu z katalogu Led Zeppelin podkreślała już wtedy jej niezwykłe możliwości wokalne i charyzmę. Fakt, że w jednym z wywiadów Lady Gaga potwierdziła, że była nawet w cover bandzie Led Zeppelin, śpiewając piosenki takie jak „Black Dog”, dodatkowo potwierdza jej głębokie zrozumienie i szacunek dla twórczości tego zespołu.

W sumie, Lady Gaga, wykonując „D'yer Mak'er”, nie tylko składa hołd legendom rocka, ale również nasyca tekst swoim własnym, intensywnym ładunkiem emocjonalnym. Przekształca piosenkę o żartobliwym tytule i reggae'owym brzmieniu w poruszającą balladę o stracie i niezmiennej miłości, ukazując jej surowy talent wokalny, zanim jeszcze stała się globalną ikoną popkultury.