Interpretacja Black Is The Soul - Korn

"Black Is The Soul" zespołu Korn, pochodzący z dwunastego albumu studyjnego The Serenity of Suffering z 2016 roku, to utwór głęboko zanurzony w tematach wewnętrznego rozdarcia, toksycznych wzorców i walki o odzyskanie kontroli nad własnym życiem. Jonathan Davis, wokalista zespołu, opisał piosenkę jako opowieść o byciu „ściąganym z właściwej ścieżki” i próbę „nawigowania w tych sprzecznych emocjach”. Utwór doskonale oddaje tę dualność, balansując między rezygnacją a desperackim wołaniem o ratunek.

Tekst rozpoczyna się od natychmiastowego dylematu: "As it all falls down, do I walk away / Or do I stand my ground and accept my fate?". Ten pierwszy wers wprowadza słuchacza w stan głębokiej introspekcji, gdzie protagonista mierzy się z upadkiem i koniecznością wyboru między ucieczką a pogodzeniem się z losem. Już tutaj czuć ciężar egzystencjalnego zmagania, charakterystycznego dla twórczości Korn. Następnie pojawiają się obrazy takie jak "faceless cries, that twist my every dream" i "almost every night I hear the demon sing", które symbolizują wewnętrzne demony, lęki i obsesje, które dręczą podmiot liryczny, zakłócając spokój i zatruwając nawet sny. Te bezimienne krzyki i śpiew demona to metaforyczne przedstawienie nieustającej walki z własnymi traumami i negatywnymi myślami.

Refren, z powtarzającym się pytaniem "Why are we going on this way? / Why do we play these games in vain?", podkreśla poczucie beznadziei i cykliczności destrukcyjnych zachowań lub relacji. Linia "Nothing's gonna break it down and build us back again" sugeruje, że sytuacja jest nieodwracalna, a droga, którą obrano, jest ślepa i prowadzi do samozniszczenia. Kluczowe zdanie "Black is the soul that's led astray" to sedno utworu – metafora duszy zagubionej, zboczonej z właściwej ścieżki, przesiąkniętej ciemnością i ulegającej zgubnym wpływom. Jonathan Davis sam wskazywał, że ten wers bardzo mu się podoba, ponieważ "wszyscy tam byliśmy – wszyscy zboczyliśmy z drogi w życiu w jakiś niezdrowy sposób". Podmiot liryczny czuje się prowadzony "to places I can never follow", co wyraża utratę kontroli i niemożność ucieczki z toksycznej sytuacji.

Interesującą ciekawostką jest geneza utworu. "Black Is The Soul" był jednym z pierwszych utworów napisanych na album The Serenity of Suffering. Jego roboczy tytuł brzmiał "Mary Ellen Thrash" i został nadany ku czci matki gitarzysty Briana "Heada" Welcha, ponieważ powstał w dniu jej urodzin. Welch przyznał, że nazwanie utworu, który pierwotnie był nazwany po jego mamie, "Black Is The Soul" było "dość upiorne". Mimo to, nazwa została utrzymana ze względu na siłę i znaczenie wersu "Black is the soul that's led astray".

Druga zwrotka kontynuuje eksplorację autodestrukcyjnych tendencji: "Happiness is found in darkest ways / And as I searched around, I've made nothing but mistakes". To pokazuje, jak protagonista poszukuje ukojenia w negatywnych doświadczeniach, pogrążając się w błędach i pogłębiając swoją ciemność. Powtórzenie motywu "faceless cries" i "demon sing" w pre-refrenie wzmacnia poczucie pułapki i braku wytchnienia od wewnętrznych zmagań.

Most, będący kulminacyjnym punktem utworu, intensyfikuje emocjonalny ciężar. Linia "And when you scream you push me so much further end" wskazuje na dynamiczną i destrukcyjną relację, gdzie krzyk drugiej osoby tylko pogłębia ból i popycha w otchłań. Jednak paradoksalnie, "And when I leave, I always would walk back again" ukazuje uzależniającą naturę tej toksycznej więzi, niemożność ostatecznego zerwania. Fragment "And when you cry the tears are cleansing bitterness" jest szczególnie intrygujący, sugerując, że nawet cierpienie może przynieść pewne oczyszczenie, choć w kontekście całego utworu brzmi to raczej jak ironia. Wreszcie, desperackie "I'm out of time, I'm slowly dying give me back my LIFE!" to krzyk rozpaczy, błaganie o wyzwolenie i odzyskanie utraconej egzystencji. Ten moment, często wykrzyczany przez Jonathana Davisa z charakterystyczną intensywnością, rezonuje z fanami, którzy doceniają surowość i emocjonalność tego fragmentu. Sekwencja "Just give me back my life" powtórzona czterokrotnie, jest niczym mantra, wyrażająca bezgraniczne pragnienie ucieczki i ponownego narodzenia.

Zamykające utwór "As it all falls down, you will walk away / Or you will stand my ground, there's nothing left to say" nieco zmienia perspektywę, zwracając się do "ty" zamiast "ja", co może sugerować, że podmiot liryczny rzuca wyzwanie drugiej osobie w tej relacji lub konfrontuje się z zewnętrznym wpływem. Finałowe "there's nothing left to say" może oznaczać zarówno rezygnację z walki, jak i ostateczne pogodzenie się z konsekwencjami podjętych decyzji, z poczuciem, że wszystkie słowa zostały już wypowiedziane, a ból jest zbyt głęboki na dalsze dyskusje.

Teledysk do "Black Is The Soul" również metaforycznie odzwierciedla przesłanie utworu. Ukazuje bezimienną kobietę brodzącą w czarnej wodzie wśród manekinów, co, zgodnie ze słowami Jonathana Davisa, "odzwierciedla doświadczenie prób nawigacji po tych sprzecznych emocjach". Gitarzysta James "Munky" Shaffer dodał, że "pisanie piosenek i produkcja w połączeniu z estetycznym wyglądem teledysku pokazuje dojrzałość i rozwój zespołu, który nieustannie ewoluuje". Teledysk, z jego mrocznym, surrealistycznym obrazowaniem, doskonale uzupełnia ciężar i emocjonalność utworu, wzmacniając uczucie zagubienia i desperacji. Utwór ten, będąc trzecim singlem z albumu, osiągnął 10. miejsce na liście Billboard US Mainstream Rock Songs w listopadzie 2017 roku. Pomimo tego, że był grany na żywo około 45 razy, wciąż jest utworem, o który fani często proszą, by znalazł się w setlistach zespołu.