Interpretacja Can We Ignore It? :( - Lola Young

Utwór „Can We Ignore It? :(” Loli Young to surowa i emocjonalna podróż w głąb umysłu zmagającego się z wewnętrznym chaosem, unikaniem i pragnieniem ucieczki od rzeczywistości. Piosenka, charakteryzowana jako „głośny i egzystencjalny post-punkowy utwór” oraz należąca do „brudniejszego, emocjonalnie surowego terytorium” na albumie „I'm Only F**king Myself”, doskonale oddaje osobiste i szczere podejście artystki do tworzenia muzyki. Lola Young jest znana z pisania tekstów, które przekształcają skrajnie osobiste emocje w uniwersalne prawdy, tworząc sugestywne sceny z czułością i wrażliwością artystki folkowej, ale z ostrością i postawą raperki.

Początkowe wersy, „I play with fire kinda like the way I feel when it burns / If I'm being honest I'll take anything as long as it hurts”, od razu wprowadzają w motyw autodestrukcji. Podmiot liryczny wydaje się szukać bólu jako potwierdzenia własnego istnienia, co może być sygnałem głębokiej pustki lub niezdolności do odczuwania w inny sposób. Jest to echoed w jej ogólnej twórczości, gdzie Young „przekuwa niezwykle osobiste emocje w utwory rezonujące z uniwersalnymi prawdami”. Następujące „I need a doctor got a sickness and it's just getting worse / I said I think I'm dying he said darling you've been dying since birth” to desperackie wołanie o pomoc, zderzające się z cyniczną, wręcz fatalistyczną diagnozą. Ten fragment podkreśla poczucie chronicznego niedomagania, być może egzystencjalnego cierpienia, które towarzyszy jej od zawsze. Lola Young jest otwarta na temat swoich zmagań ze zdrowiem psychicznym, w tym zdiagnozowanym w wieku 17 lat schizoafektywnym zaburzeniem. Jej album „My Mind Wanders and Sometimes Leaves Completely” jest „bezpośrednim nawiązaniem” do tego zaburzenia, odzwierciedlającym „intruzywną naturę myśli i to, jak szybko umysł może wędrować w różnych kierunkach”.

Refren „Can we ignore it baby even for just one day don't wanna talk about it / I just put on my face and if you love me like you say you'll let me escape” jest centralnym punktem utworu i piosenkarka błaga bliską osobę, by pozwoliła jej na choć jeden dzień ucieczki od problemów, udawania, że wszystko jest w porządku. „Zakładanie twarzy” jest metaforą tworzenia fasady, ukrywania prawdziwych uczuć. To pragnienie uniknięcia trudnych rozmów i rzeczywistości, która jest przytłaczająca. Ta szczerość i otwartość na temat jej walk o zdrowie psychiczne „pomaga zmniejszyć stygmatyzację i zachęca innych do szukania pomocy”.

W dalszych wersach „I need a little bit of something to take off the edge / I mean realistically I just need a new set of friends”, artystka wyraża potrzebę ucieczki, być może poprzez samoleczenie lub zmianę otoczenia. Szybka zmiana myśli na „nowy zestaw przyjaciół” sugeruje niezadowolenie z obecnego kręgu społecznego lub pragnienie świeżego startu. Fragment „I got shut down in therapy he said there's people who need real help / What a waste of my fucking money I'll just do it myself” jest szczególnie mocny. Odzwierciedla poczucie unieważnienia i opuszczenia przez profesjonalistę, co pcha ją w stronę samodzielnego radzenia sobie, nawet jeśli jest to niezdrowe. Ten motyw wewnętrznej walki i poczucia niezrozumienia jest obecny w całej twórczości Young, która, jak sama mówi, „stawia czoła swoim demonom” i „żąda, aby traktowano ją jako najmądrzejszą, najsłodszą i najbardziej przerażającą istotę w tej dzielnicy”.

Powtarzające się „every day I get up and run round in circles” wzmacnia uczucie bycia uwięzioną w błędnym kole bezcelowej egzystencji, co jest doświadczeniem, które Lola Young otwarcie omawiała w kontekście walki z uzależnieniem od kokainy, z którym zmagała się przez „długi czas” i w 2024 roku trafiła na odwyk. Opowiada, że bycie uzależnionym „uczy wiele” i czyni „bardziej empatyczną wobec innych ludzi, którzy przez to przeszli”. Piosenka kończy się poczuciem zagubienia: „3 in the morning I don't even know my name don't wanna talk about it”, co może wskazywać na dezorientację, emocjonalne odrętwienie lub wpływ ucieczki od rzeczywistości.

„Can We Ignore It? :(” to szczery manifest osoby zmagającej się z wewnętrznym bólem, pragnącej akceptacji i pozwolenia na chwilową ucieczkę od trudnych emocji, nawet kosztem bycia niezrozumianą. To intymny portret kruchości ludzkiego umysłu, podkreślający wagę zdrowia psychicznego i trudności w jego codziennym utrzymywaniu. Lola Young, przez swoją twórczość, staje się głosem dla wielu, którzy czują się podobnie zagubieni, co sprawia, że jej muzyka jest zarówno „urzekająca, jak i relatywna”.