Interpretacja It's Always Summer Under the Sea - Karliene Reynolds

Utwór „It’s Always Summer Under the Sea” w wykonaniu Karliene Reynolds, wydany jako singiel 10 października 2016 roku, jest głęboko osadzony w fantastycznym świecie. Co ciekawe, tekst piosenki został napisany przez George’a R.R. Martina, autora sagi „Pieśń Lodu i Ognia”, na której bazuje serial „Gra o Tron”. W książkowej wersji utwór ten śpiewała postać Patchface’a, nadwornego błazna, którego umysł został naruszony po tym, jak przeżył katastrofę morską i przez trzy dni błąkał się na morzu. W serialu HBO piosenkę tę wykonuje księżniczka Shireen Baratheon. Ta adaptacja, której Karliene nadała własne, eteryczne brzmienie, jest doskonałym przykładem zamiłowania artystki do opowiadania historii poprzez muzykę, czerpiąc inspirację z fantastyki i tworząc „filmowe obrazy w głowie”.

Piosenka maluje surrealistyczny i odwrócony obraz podwodnego świata, gdzie wszystko jest zaprzeczeniem ziemskich praw natury. „It’s always summer, under the sea” – to stwierdzenie od razu wprowadza słuchacza w idylliczną, a zarazem przewrotną rzeczywistość, gdzie nawet głębiny oceanu są wiecznie ciepłe i jasne, w przeciwieństwie do naszej percepcji morza. Powtarzające się „I know, I know, oh, oh, oh” sugeruje akceptację lub rezygnację z tej odmiennej logiki, być może echo znużenia czyjejś uwięzionej duszy.

Kolejne wersy potęgują poczucie cudowności i absurdu: „The birds have scales and the fish take wing” (ptaki mają łuski, a ryby latają) oraz „The rain is dry and the snow falls up” (deszcz jest suchy, a śnieg pada w górę). Te obrazy to kwintesencja świata, w którym normy są odwrócone, a niemożliwe staje się codziennością. Interpretatorzy sugerują, że ten świat „pod morzem” jest krainą przeciwieństw, gdzie rzeczy działają inaczej, niż można by się spodziewać. Można to odczytywać jako metaforę ucieczki od twardej rzeczywistości, miejsca, gdzie logika ustępuje magii, a wyobraźnia nie zna granic.

Jednak ten fantastyczny świat nie jest wolny od mroku. Druga zwrotka wprowadza niepokojący element: „The stones crack open and the water burns” (kamienie pękają, a woda płonie). Te gwałtowne obrazy niszczą początkowy idylliczny wizerunek, sugerując, że nawet w tej krainie snów drzemią siły destrukcyjne, a piękno może współistnieć z zagrożeniem. Kulminacją tej ciemniejszej strony są „cienie”, które „come to dance, my love, the shadows come to play, the shadows come to dance, my love, the shadows come to stay”. „Cienie” te, powtarzane czterokrotnie, wskazują na wszechobecność ciemności, zagrożenia, a być może nawet nieuchronności czegoś złowrogiego, co nie tylko „przychodzi tańczyć” i „bawić się”, ale także „zostaje”. Może to symbolizować ukryte obawy, traumy lub niebezpieczeństwa, które, choć z pozoru ulotne, zakorzeniają się w tej odmiennej rzeczywistości.

W kontekście genezy utworu z „Gry o Tron”, słowa piosenki nabierają jeszcze głębszego, bardziej tragicznego wymiaru. Dla Patchface’a i Shireen, życie było naznaczone cierpieniem i izolacją. Ten podwodny świat, gdzie wszystko jest inne, może być ich osobistym sanktuarium – ucieczką od brutalności ich rzeczywistości. Jednocześnie obecność „cieni” przypomina o tym, że nawet w najgłębszej fantazji nie da się całkowicie uciec od bólu i mroku. Interpretacja utworu, jak zauważa się, pozostaje subiektywna, ale może być postrzegana zarówno jako ostrzeżenie, jak i celebrowanie nieznanego. Karliene Reynolds, tworząc swoje aranżacje utworów, zawsze stara się „ożywić postacie i światy od podstaw”, co doskonale widać w jej pełnej melancholii i eterycznej wersji tej piosenki. Jej wykonanie podkreśla dwoistość tekstu – z jednej strony urokliwość niecodziennej wizji, z drugiej – subtelną grozę i smutek.