Interpretacja Heed The Witcher - Karliene Reynolds

Twórczość Karliene Reynolds, szkockiej piosenkarki folkowo-celtyckiej mieszkającej w Australii, od lat urzeka fanów muzyki inspirowanej światami fantasy. Od 2010 roku Karliene, która zaczęła swoją przygodę z muzyką jako hobby, udostępnia swoje utwory na YouTube, zdobywając rzesze słuchaczy dzięki swojemu talentowi do "opowiadania historii poprzez dźwięki". Jest znana z tworzenia piosenek inspirowanych ukochanymi książkami, grami i filmami, a szczególnie upodobała sobie "romantyczne i piękne" światy średniowieczne i antyczne. Jej utwory często rodzą się z "jakiejś obsesji" na punkcie konkretnej historii, postaci, miejsca czy czasu.

Jednym z takich dzieł jest utwór „Heed The Witcher”, wydany 11 marca 2022 roku, który znalazł się na jej EP-ce zatytułowanej "The White Wolf", obok innych wiedźmińskich inspiracji, takich jak "Lilac and Gooseberries", "Ash in Novigrad" i "Wind's Howling". Piosenka, której tekst napisała Karliene Reynolds, z gościnnym udziałem Roxane Genot, stanowi hołd dla postaci Geralta z Rivii, głównego bohatera sagi Andrzeja Sapkowskiego, gier wideo i serialu Netflix.

Utwór rozpoczyna się od portretu samotnego Wiedźmina, przemierzającego niebezpieczne ziemie: "All alone he rides / Where people fear to go / Amber cat-like eyes / Glimmer in shadow". Te słowa od razu oddają esencję Geralta – samotnika, którego zmutowane, kocie oczy pozwalają widzieć w ciemnościach, ale także budzą strach i uprzedzenia wśród zwykłych ludzi. Jest to postać balansująca na granicy człowieczeństwa i potworności, której obecność jest tolerowana jedynie z konieczności, gdy pojawiają się zagrożenia wykraczające poza ludzkie możliwości.

Kolejna strofa wymienia przeciwników, z którymi Geralt musi się mierzyć: "The bruxa and the wraiths / The drowners in the lakes / Beastly humans / Watch him as they wait / Their fate". Wymienione potwory – bruxy, upiory, topielce – to klasyczne kreatury ze świata Wiedźmina, ale pojawia się tu również kluczowe sformułowanie: "Beastly humans". Podkreśla ono często powtarzany w sadze motyw, że prawdziwe bestie rzadko są tak okrutne jak ludzie. To właśnie ci „bestialscy ludzie” obserwują Wiedźmina, czekając na swój los, co sugeruje, że ich spotkanie z Geraltem może być równie niebezpieczne, a nawet bardziej moralnie skomplikowane niż walka z nadnaturalnymi stworzeniami.

Refren – "With the witcher / Heed the witcher / Steel or silver? / Man or monster?" – jest sercem piosenki. To fundamentalne pytanie, które definiuje całą tożsamość Wiedźmina. Stalowy miecz jest używany przeciwko ludziom, srebrny przeciwko potworom, co symbolizuje dwoistość jego misji. Jednak podział na "człowieka czy potwora" jest znacznie bardziej złożony w świecie Sapkowskiego. Geralt sam jest w pewnym sensie potworem dla ludzi, podczas gdy często ratuje niewinnych przed ludzką podłością. Karliene doskonale uchwyciła tę ambiwalencję, która jest filarem lore'u Wiedźmina.

Dalsze wersy wzmacniają obraz Geralta jako world-weary knight – zmęczonego, doświadczonego rycerza, który widział i pokonał już wszystko: "Through the towns he rides / A contract for your gold / This world-weary knight / Has seen and fought them all / The griffins and the ghouls / The Witches in the woods / And evil men / Are no match for the wolf". Wskazanie na "kontrakt za złoto" podkreśla jego profesję – wiedźmini są najemnikami, odrzucanymi przez społeczeństwo, ale jednocześnie niezbędnymi. Potężne potwory, takie jak gryfy czy ghule, a także "Wiedźmy w lasach", stają się niemal codziennością, jednak to "źli ludzie" są często równie, jeśli nie bardziej, niebezpieczni. No match for the wolf jest mocnym stwierdzeniem, które oddaje reputację i skuteczność Geralta.

W końcowej części, po powtórzeniu refrenu, tekst ewoluuje, dodając kolejne stwory i ludzi: "The trolls and water hags / The woman and the man". Kulminacją jest jednak zmieniona fraza "Steel or silver / They're both for monsters". To przesłanie jest potężne i finalne: w świecie, gdzie dobro i zło są tak często zatarte, a ludzie bywają bardziej okrutni niż mityczne bestie, Geralt musi być przygotowany na walkę z każdą formą zła, niezależnie od tego, czy kryje się ona pod skórą potwora, czy człowieka. Ostatnie wersy (All heed the white wolf) stanowią potwierdzenie jego legendy – Białego Wilka, samotnego obrońcy, którego należy usłuchać i uznać jego siłę, ponieważ to on stanowi ostatnią linię obrony przed wszystkim, co stanowi zagrożenie, ludzkim lub nieludzkim.

Piosenki Karliene, w tym "Heed The Witcher", to świadectwo jej pasji do fantastyki i umiejętności wokalnego portretowania złożonych postaci. Artystka nie tylko doskonale interpretuje ducha świata Wiedźmina, ale także buduje własną, bogatą muzyczną narrację, która rezonuje z fanami na całym świecie.