Interpretacja Tommy Gun prod. Gibbs - Kacper x Fonos

Utwór „Tommy Gun” autorstwa Kacpra HTA x Fonos, z Gibbsem na refrenie i jako producentem, stanowi dynamiczny manifest niezależności, autentyczności i ostrej krytyki pozorów w polskim rapie. Piosenka, wydana w 2020 roku jako singiel z albumu „Mantra”, od razu zaznaczyła swoje miejsce w świadomości słuchaczy dzięki swojemu bezkompromisowemu przekazowi i charakterystycznemu brzmieniu. Producentem muzycznym utworu jest Gibbs, który również odpowiada za chwytliwy refren, a sam album „Mantra” został nagrany w Dopehouse Studio, co podkreśla spójność ekipy.

Już sam tytuł „Tommy Gun” jest kluczem do interpretacji. Thompson submachine gun, potocznie zwany „Tommy Gunem”, to legendarna broń palna, znana z szybkostrzelności i skojarzeń z gangsterami z czasów prohibicji w USA, a także żołnierzami II wojny światowej. W piosence stał się on metaforą bezkompromisowego i ostrego przekazu artystów, którzy „walą ratatatatata” swoimi rymami, niczym serie z karabinu maszynowego. Kacper HTA w swojej zwrotce od razu stawia sprawę jasno: jego rap jest szczery i nie potrzebuje niczyjej akceptacji, ani weryfikacji. Porównanie do Obi-Wana, a także wspomnienie Kobe’ego (prawdopodobnie Kobe’ego Bryanta, który zmarł w styczniu 2020 roku, co dodaje kontekstu czasowego i podkreśla szacunek do legend) dodaje tekstowi uniwersalnego wymiaru, wskazując na trwałość wartości i legend w obliczu przemijających trendów.

Kacper mocno uderza w „poprawną politykę w rapie”, krytykując to, co uważa za sztuczną tolerancję i układy podyktowane chęcią zdobycia popularności („układy za follow, klepaki za featy”). Deklaruje, że na płycie pojawiają się tylko ludzie z jego ekipy, co jest wyraźnym sygnałem wierności i odrzucenia fałszywych relacji w branży. Wersy o „black money” i „armani” mogą symbolizować pokusy materializmu i powierzchownego sukcesu, którym jednak artyści nie ulegają, skupiając się na własnej drodze i „Ghetto music”. Wspomniany „Dopehouse” to nie tylko studio, w którym powstawała płyta, ale również symbol ich twórczej przestrzeni i autentyczności. Odniesienie do „ganji” w bridge’u, choć podkreśla ich niezależność od "mafii", jest jednocześnie ukłonem w stronę przeszłości i współpracy w ramach Ganja Mafii, z której wywodzą się zarówno Kacper, jak i członkowie Fonos (GMB i Felipe).

Refren Gibbsa wnosi do utworu element refleksji i konsekwencji. Powtarzające się frazy „Za każdą z ran przyjdzie czas, Los odwróci jedną z kart” niosą przesłanie o nieuchronności rozliczeń i sprawiedliwości. To uniwersalne przypomnienie, że choć w rapie panuje często agresywna rywalizacja, każda krzywda i fałsz w końcu ujrzą światło dzienne. Gibbs, jako producent i wokalista, doskonale łączy melodyjność refrenów z mocnym przekazem całego projektu „Mantra”.

W zwrotce GMB kontynuuje temat wytrwałości i walki z przeciwnościami. Mówi o dążeniu „po dobrych torach” mimo trudności („choćbym szedł pod wiatr”), co odzwierciedla ich konsekwentną drogę w rapie. Krytyka pozorów powraca w wersie „jeden chciał korony, więc niech sam roni swoje łzy”, co może być aluzją do upadłych idoli lub tych, którzy szukali sławy bez prawdziwego zaangażowania. Podkreślenie „FNS, HTA i nikogo nad głową” oraz „sami idziemy tą drogą” to manifest niezależności i siły kolektywu. GMB zaznacza również, że kiedyś w nich nie wierzono, ale to oni idą dalej, a ich rymy „wypluwane niczym łuski Tommy Gun” są dowodem ich sukcesu.

Felipe, zamykający utwór, wzmacnia przekaz o samodzielności i odporności. Odrzuca próby narzucania mu sposobu życia, nawiązując do własnych trudnych doświadczeń („do trumny bywało już blisko”). Jego rap jest jak „rynsztok”, zalewający słuchacza surowym i prawdziwym przekazem. Odwołanie do „Dopehouse uzi flow jak sushi” oraz „styl dorastał na klatce” to hołd dla ich ulicznych korzeni i nieugiętego charakteru. Felipe demaskuje również tych, którzy tylko udają niebezpiecznych („robią klik klik, ale nie robią bang bang, walą w powietrze, poubierani w tęczę”), przeciwstawiając im „starą szkołę” – swoją ekipę, której wierność i autentyczność gwarantuje. Końcowe wersy o „locie na całe życie, nie chwilowym romansie z rapgrą” podsumowują całą filozofię utworu: Kacper, Fonos i Gibbs tworzą muzykę z pasji i dla prawdy, nie dla chwilowej popularności.