Interpretacja Interstate Travel - Josh Fudge

„Interstate Travel” Josha Fudge'a to utwór przesiąknięty nostalgią, niepewnością i refleksją nad przemijaniem, co idealnie wpisuje się w charakterystyczny dla artysty styl bedroom-popu, który łączy w sobie melancholijne teksty z eterycznymi, często słodkimi melodiami. Sam Fudge, określany jako multiinstrumentalista i producent z Oklahomy, tworzy muzykę, która jest „abstrakcją ulotnych uczuć” i ma oddawać piękno istnienia w miłości, jednocześnie wyolbrzymiając wibrację emocji. Miał on zaledwie 18 lat, kiedy wydał swój debiutancki album „Fun Times”, który traktował jako „jedno wielkie pożegnanie z okresem dojrzewania”. „Interstate Travel” wydaje się kontynuować te introspekcyjne podróże, choć sam artysta określił ten utwór mianem „nowej ery” w swojej twórczości.

Początek piosenki, „Coming up on the start of the end / Can't explain but I know that I am” (Zbliżam się do początku końca / Nie potrafię wyjaśnić, ale wiem, że tak jest), natychmiast wprowadza słuchacza w stan liminalny, czyli poczucie bycia „pomiędzy” – to motyw często obecny w twórczości Josha Fudge'a, szczególnie w kontekście jego przejścia w dorosłość i zmian życiowych, takich jak plany wyjazdu na studia, które zmieniła pandemia. To poczucie nadchodzącej, nieuniknionej zmiany, choć jeszcze niezdefiniowanej, jest silnym motorem tekstu. Bohater zastanawia się: „I wonder why I was talking to them” (Zastanawiam się, dlaczego z nimi rozmawiałem), co może sugerować refleksję nad przeszłymi relacjami lub niewłaściwie ulokowanym zaufaniem. Linia „I would do anything for a buzz” (Zrobiłbym wszystko dla dreszczyku emocji) ukazuje poszukiwanie ucieczki lub intensywnych doznań, być może w obliczu wewnętrznego zamętu. Jednak zaraz potem pojawia się pocieszenie: „It's a good thing that you're not one to judge me” (Dobrze, że nie oceniasz), wskazując na istnienie wspierającej osoby, której akceptacja jest kluczowa w tym okresie zagubienia. Całość wieńczy wyznanie: „I forget who I thought that I was” (Zapominam, kim myślałem, że byłem), co podkreśla utratę tożsamości i dezorientację, której Fudge doświadczał, odchodząc od dzieciństwa. Te wspomnienia i uczucia stopniowo „zanikają w” – jak sugeruje refren – „Rear view” (lusterku wstecznym).

Refren, z powtarzającymi się obrazami „Rear view / Monsoon / I miss your love / Deep blue”, tworzy silne poczucie tęsknoty i retrospekcji. „Rear view” to dosłowne odniesienie do patrzenia wstecz, do minionych chwil i osób, które odchodzą. „Monsoon” (monsun) i „I miss the rain” (Tęsknię za deszczem) mogą symbolizować intensywne, oczyszczające, ale też przytłaczające emocje, które minęły, a za którymi podmiot liryczny, paradoksalnie, tęskni. Może to być także metafora okresu intensywnych zmian, za którymi odczuwa nostalgię, podobnie jak Josh Fudge wyrażał, że nostalgia jest dla niego jedną z najsilniejszych emocji, zaraz po miłości. „Deep blue” (Głęboki błękit) może oznaczać zarówno głęboką melancholię, jak i spokój lub odległość. Linia „Come to and everyone's gone but I stick around / Don't think about it now / Always wanting to leave but I'm so burnt out” (Opamiętuję się i wszyscy odeszli, ale ja zostaję / Nie myśl o tym teraz / Zawsze chcę odejść, ale jestem tak wypalony) doskonale oddaje wewnętrzny konflikt między pragnieniem ucieczki a wyczerpaniem, uniemożliwiającym podjęcie działania. To poczucie utknięcia, mimo wewnętrznej potrzeby zmian, jest niezwykle rezonujące z doświadczeniami młodych ludzi przechodzących przez ważne etapy życia.

W drugiej zwrotce te same tematy powracają z nową intensywnością. „Did I go just a bit too far / Cause it all went dark when I started thinking” (Czy poszedłem za daleko / Bo wszystko pociemniało, kiedy zacząłem myśleć) wyraża lęk przed konsekwencjami własnych działań i myśli, które prowadzą do ciemności i wątpliwości. To kwestionowanie własnego rozsądku i intuicji: „What's the use in trusting myself / Walking the line of losing myself / Wasting my time alone” (Jaki jest sens ufania sobie / Idąc po granicy utraty siebie / Marnując czas samemu). Te wersy mogą odzwierciedlać zmagania Fudge'a z procesem dojrzewania i koniecznością radzenia sobie z nowymi emocjami w niepewnych czasach pandemii, co skłoniło go do pisania piosenek. Ostatnie linijki tej zwrotki, „Holding onto the things that I know / They're fading in the” (Trzymam się rzeczy, które znam / Znikają w), wskazują na opór przed zmianą i kurczowe trzymanie się znajomych, choć już przemijających, elementów życia. To próba znalezienia stabilności w obliczu nieuchronnego zaniku, co jest centralnym punktem utworu.

Ostatnia część refrenu: „I'm scared that I'll see you falling apart cause I can't tell you what I want” (Boję się, że zobaczę, jak się rozpadniesz, bo nie mogę ci powiedzieć, czego chcę), dodaje kolejną warstwę emocjonalną – lęk przed skrzywdzeniem bliskiej osoby lub jej zniszczeniem z powodu własnej niezdolności do wyrażenia pragnień i potrzeb. To poczucie bezradności i wewnętrznego konfliktu, które jest tak ludzkie i uniwersalne. Josh Fudge często czerpie inspirację z emocji i relacji z ludźmi wokół niego, co sprawia, że jego teksty są pełne empatii i zrozumienia dla złożoności ludzkich doświadczeń.

Mimo że „Interstate Travel” to utwór z „nowej ery” Josha Fudge'a, wciąż widać w nim echa jego wcześniejszych prac, które są „pożegnaniem z ludźmi, których znałem, relacjami, które się pogorszyły, całym młodzieńczym okresem mojego życia”. Artysta, który z dumą zachowuje pełną kontrolę twórczą nad swoją muzyką, aby wyrazić się dokładnie tak, jak zamierza, w „Interstate Travel” zręcznie oddaje uczucia przemijania, tęsknoty i wewnętrznego rozdarcia. Piosenka jest intymnym spojrzeniem na zmagania z przejściem, gdzie droga naprzód jest niepewna, a komfort przeszłości zaczyna rozpływać się w lusterku wstecznym.