Interpretacja Ja mam gitarę - Jedyneczka

Piosenka „Ja mam gitarę”, przypisywana „Jedyneczce”, na pierwszy rzut oka wydaje się prostym, dziecięcym utworem o radości posiadania instrumentu. Jednak jej niewątpliwy urok i głębsze przesłanie tkwią w kontraście, jaki buduje, oraz w afirmacji wartości niematerialnych. Analizując tekst, z łatwością dostrzegamy, że utwór jest czymś więcej niż tylko wyliczanką zabawek i przedmiotów.

Początkowe strofy natychmiast wprowadzają nas w świat dziecięcych pragnień i posiadania: „Ala ma kota, Ola ma psa, Marcin ma auta i żółwie dwa, Kuba ma rybki, o które dba, Aśka ma duży pluszaków zbiór, Łukasz - prawdziwy piłkarski strój, Julka ma nowy domek dla lal”. Te wersy, enumerując różnorodne dobra materialne kolegów i koleżanek, stanowią tło dla centralnej deklaracji podmiotu lirycznego: „Ja mam gitarę”. W tym zderzeniu przedmiotów codziennego użytku, często kojarzonych z kaprysami czy statusem, wyłania się inna, głębsza wartość. Bohater piosenki nie skupia się na tym, co posiada materialnie, lecz na tym, co potrafi dzięki swojemu instrumentowi – „wspaniale gram”. To umiejętność i możliwość kreacji stają się tutaj prawdziwym bogactwem.

Kolejne wersy rozwijają ten motyw, podkreślając radosne i intymne oblicze muzykowania: „Ja mam gitarę i na niej gram, śpiewam i tańczę gdy jestem sam”. Gitara staje się narzędziem do wyrażania siebie, źródłem bezwarunkowej radości, niezależnej od publiczności czy okoliczności. To prywatne uniesienie, swobodny taniec i śpiew, świadczą o autentyczności tej pasji. Powtarzające się frazy „Tańczę i śpiewam piosenek wiele, Gitara moim jest przyjacielem” doskonale oddają głębokie przywiązanie i personalizację instrumentu. Gitara przestaje być jedynie przedmiotem; staje się powiernikiem, towarzyszem samotnych chwil, kimś, kto zawsze jest obok i potrafi rozweselić. To jest ten niematerialny skarb, który przewyższa inne, ulotne przyjemności.

Co ciekawe, nazwa „Jedyneczka” jest silnie związana z popularnym programem dla dzieci emitowanym na TVP1 od września 2000 do 2007 roku. „Jedyneczka” była weekendową audycją, która bawiła i uczyła, a jej gospodarzem była sympatyczna pacynka. W programie dzieci mogły uczyć się piosenek, wierszyków oraz tworzyć prace plastyczne, co sprzyjało rozwijaniu twórczości najmłodszych. Istniała także płyta i kaseta „Pioseneczki Jedyneczki”, zawierająca utwory z programu, śpiewane przez różnych wykonawców. Chociaż bezpośrednie przypisanie utworu „Ja mam gitarę” do programu „Jedyneczka” w kontekście autorstwa nie jest jednoznacznie potwierdzone w dostępnych źródłach, to charakter piosenki idealnie wpisuje się w edukacyjno-rozrywkowy format i wartości promowane przez tę audycję. Prosty język, powtarzalność i pozytywne przesłanie są typowe dla utworów kierowanych do najmłodszych odbiorców, które miały zachęcać ich do kreatywności i odkrywania pasji. Istnieją również inne wersje podobnego utworu, takie jak „A ja mam swą gitarę” wykonane przez zespół „Okej” czy jako piosenka harcerska „Krajka”, co świadczy o uniwersalności i popularności tego typu przesłania w polskiej kulturze dziecięcej i młodzieżowej.

Ostatnie strofy piosenki wprowadzają element dzielenia się radością: „Julka ma nowy domek dla lal, Zaraz im zagram, oj, będzie bal!”. To przejście od intymnego muzykowania do chęci obdarowania innych swoją pasją jest kluczowe. Bohater nie zazdrości innym ich zabawek, lecz oferuje im coś więcej – wspólną zabawę i dobrą energię płynącą z muzyki. Gitara staje się mostem łączącym, zapowiedzią radosnego wydarzenia, gdzie muzyka stworzy atmosferę „balu”. Podkreśla to społeczną funkcję sztuki, jej zdolność do budowania wspólnoty i wzajemnej radości.

W dobie, gdy dzieci są często zalewane masą zabawek i gadżetów, „Ja mam gitarę” stanowi subtelne przypomnienie o wartościach pozamaterialnych. Uczy, że prawdziwe szczęście i satysfakcja mogą pochodzić z pasji, rozwijania talentów i dzielenia się nimi z innymi. To piosenka o odkrywaniu wewnętrznego świata, o tym, że radość tworzenia jest cenniejsza niż ulotne posiadanie, a instrument muzyczny może stać się prawdziwym, niezawodnym przyjacielem.